สวัสดีค่ะหนูอายุราวๆ18-19ปี คือช่วงนี้หนูได้คุยกับผู้ชายคนนึงอายุ17-18ปี คุยกันได้4เดือนค่ะ เราไม่ได้ให้สถานะอะไรกันนอกจากคนคุย ซึ่งหนูขอสถานะจากเขาไปประมาณ2รอบ เขาตอบเหมือนกันทั้ง2รอบคือ ไม่พร้อมจะมี

คือพ่อแม่เอาเรามาเรียนในเมืองเอง แต่ตอนนี้เขากลับบอกเราว่า กลับบ้านนอกไปเลยเบื่อเราที่พาระของแม่ แต่พ่อเรา เราก้ไม่อยากคุยด้วยเพราะเขาชอบทำร้ายร่างกายเราแบบว่าเราพูดอะไรผิดนิดหน่อยเขาก้ชอบทำร้ายร่างกา

สวัสดีค่ะ คือครอบครัวเราไม่ใช่เซฟโซนมากๆ คือเรามีลูกแล้ว1คน แต่เราเลิกกับพ่อของลูก เลยกลับมาอยู่บ้าน แม่กับตาชอบซ้ำเติมเราค่ะ สมหน้ากูสอนไม่ฟังประมาณนี้ค่ะ พอเวลาผ่านไปเรามีแฟนใหม่คบกันมาสักพักแล้วค่ะ

ด้วยอะไรหลายๆอย่างในชีวิตเรา เราอยากตายมากๆเลยค่ะ เราคิดว่าถ้าเราตาย ทุกๆอย่างมันน่าจะจบไปพร้อมกับเรา เราเหนื่อยที่ต้องมาคิดมากหรือเสียใจ กับครอบครัวหรือสิ่งรอบๆข้างตัวเรา แต่เราก็อยากอยู่ต่อเพราะน้อง

หนูพึ่งเลิกกับแฟนแล้วเค้าเหมือนเป็นฟางเส้นสุดท้ายสำหรับหนู ก่อนหน้านี้หนูเจออะไรมาเยอะมากๆ ไม่ว่าจะเรื่องครอบครัว เรื่องความสัมพันธ์​กับเพื่อน กับแฟนก็ดี หนูโดนที่บ้านทำร้ายร่

คือ..ที่บ้านมีปัญหาเยอะมากเลยค่ะ พ่อกับแม่หย่ากันแต่เคยมีครั้งนึงพ่อโทรมาหามีโอกาสได้คุยกับพ่อนานๆทีจะมีครั้งนึง แต่เด็กหนูรักพ่อมากกว่านะแล้วตอนเขาสองคนเจรจากันแล้วถามลูกว่าอยากอยู่กับใคร คือเอาตรงๆใ

รู้สึกเบื่อบ้าน เซฟโซนที่ดีที่สุดสำหรับเราก็คือห้องนอน คือแบบเกิดมาเป็นเรา:)ผิดทุกอย่างเลย มันแค่เรื่องนิดเดียวก็ผิดอะ เช่น เราไม่สอนการบ้านน้อง น้องไม่ทำการบ้าน น้องไม่กินข้าว แม่ก็จะด่าคำพูดของแม่มั

ให้ลาออกไปหางานใหม่ก็ไม่กล้าออกจากเซฟโซนตรงนี้ เพราะงานที่ทำตอนนี้มั่นคง แต่เนื้องานไม่ค่อยมีอะไร ทำให้รู้สึกเบื่อ หรืออาจเพราะพึ่งเคยทำงานครั้งแรกหลังจากเรียนจบ อยากให้พี่ๆเพื่อนๆให้คำแนะนำ หรือสอนแน

เบื่อหน่ายชีวิตทึ่ต้องทะเลาะกับแม่ พูดไรก็ไม่เคยฟัง ค่อนข้างหัวโบราณ เอาความคิดตัวเองเป็นหลัก จนเราเหนื่อย ไม่อยากคุยด้วย อยากหนีไปไกลๆ จนเรารู้สึกอยากตาย อยากหายไปจากโลกนี้ คำพูดแม่แต่ละคำโคตรบั่นทอน