เมื่อนำพาตัวเองกลับเข้ามาอยู่รถยนต์เรียบร้อยแล้ว สิ่งแรกที่ทำคือปรับแอร์ให้มีความแรงและความเย็นในระดับสูงสุด นั่นเพราะการจอดรถตากแดดในยามเที่ยงอย่างนี้ แม้จะไม่นานนักแต่ก็สร้างความร้อนได้อย่างร้ายกาจ ผมวางเครื่องดื่มทั้งสองแก้วที่เพิ่งซื้อมาลงในจุดวางข้างเบาะและภรรยาของผมเธอก็จัดแจงข้าวของที่เพิ่งซื้อมาเสร็จสรรพ
เราทบทวนกันอีกครั้งว่าลืมอะไรหรือไม่ กระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์มือถือ เมื่อสำรวจเสร็จแล้วว่าไม่ลืมอะไร ผมค่อย ๆ ออกตัวเคลื่อนที่ออกจากปั๊มน้ำมัน
ยังเคลื่อนที่ออกมาไม่ถึงครึ่งกิโลเมตรก็มองเห็นข้างหน้าว่ามีรถจอดนิ่งสนิทต่อกันเป็นแถวยาว เมื่อมองดูที่ข้างถนนมีป้ายบอกว่าข้างหน้าเป็นแยกสัญญาณไฟจราจร นั่นทำให้ผมบ่นนิดหน่อยเพราะคิดว่าคงต้องรอไฟเขียวอีกหลายครั้งกว่าจะได้ผ่านไป แล้วสิ่งที่ผมคาดคิดก็ไม่ผิดนักเพราะเมื่อทันทีที่ไฟเขียวเจ้าของรถยนต์คันข้างหน้าผู้ใจเย็นก็ไม่ออกรถเสียทีจนกระทั่งผ่านไปสักพักแกค่อยจะออกรถได้ คงเพราะข้างหน้ามีรถขวางอยู่มากผมคิด เมื่อไฟแดงอีกครั้งรถผมจอดต่อท้ายเป็นคันที่สาม
ระหว่างที่จอดรถแล้วเหม่อมองไปเรื่อยภรรยาผมเธอมองเห็นคนขายพวงมาลัยแล้วบอกผมว่าอุดหนุนช่วยแกหน่อย ผมไม่รอช้าลดกระจกลงแล้วยกมือขึ้นไปเป็นสัญญาณขอซื้อพวงมาลัย แม่ค้าอายุประมาณสี่รอบกว่า ๆ เดินเข้ามาแล้วยกพวงมาลัยทั้งสองแบบให้ผมเลือก ผมหยิบเอาพวงหนึ่งหลังจากตัดสินใจได้แล้วยื่นเงินให้แก ในขณะที่รอเงินทอน ผมเอามือจับที่ดอกไม้เล่นก่อนที่จะไปสะดุดที่ดอกรักพลาสติก
ในขณะที่แม่ค้ากำลังจะทอนเงินผมพูดออกไปว่า “น้าครับ นี้มันของปลอมนี่ครับ”
แกยิ้มแล้วตอบผมว่า “แหมนาย ก็น่าจะรู้นะว่ายุคนี้ รักแท้น่ะ มันหายาก”
เราทั้งสามคนหัวเราะพร้อมกันก่อนที่ผมจะถามแม่ค้าต่อว่า “น้าอยากเห็นรักแท้ไหมครับ” แกพยักหน้าทันทีพร้อมยื่นเงินทอน ผมจึงพูดต่อว่า “นั่งอยู่ข้าง ๆ ผมนี่ไง”
“บ้า” ภรรยาผมพูดเบา ๆ พร้อมเหม่อมองออกนอกรถอย่างเขินอาย แม่ค้าพวงมาลัยก็มีอาการไม่ต่างกัน
เรื่องสั้น ขนาดสั้น : มันหายาก
เราทบทวนกันอีกครั้งว่าลืมอะไรหรือไม่ กระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์มือถือ เมื่อสำรวจเสร็จแล้วว่าไม่ลืมอะไร ผมค่อย ๆ ออกตัวเคลื่อนที่ออกจากปั๊มน้ำมัน
ยังเคลื่อนที่ออกมาไม่ถึงครึ่งกิโลเมตรก็มองเห็นข้างหน้าว่ามีรถจอดนิ่งสนิทต่อกันเป็นแถวยาว เมื่อมองดูที่ข้างถนนมีป้ายบอกว่าข้างหน้าเป็นแยกสัญญาณไฟจราจร นั่นทำให้ผมบ่นนิดหน่อยเพราะคิดว่าคงต้องรอไฟเขียวอีกหลายครั้งกว่าจะได้ผ่านไป แล้วสิ่งที่ผมคาดคิดก็ไม่ผิดนักเพราะเมื่อทันทีที่ไฟเขียวเจ้าของรถยนต์คันข้างหน้าผู้ใจเย็นก็ไม่ออกรถเสียทีจนกระทั่งผ่านไปสักพักแกค่อยจะออกรถได้ คงเพราะข้างหน้ามีรถขวางอยู่มากผมคิด เมื่อไฟแดงอีกครั้งรถผมจอดต่อท้ายเป็นคันที่สาม
ระหว่างที่จอดรถแล้วเหม่อมองไปเรื่อยภรรยาผมเธอมองเห็นคนขายพวงมาลัยแล้วบอกผมว่าอุดหนุนช่วยแกหน่อย ผมไม่รอช้าลดกระจกลงแล้วยกมือขึ้นไปเป็นสัญญาณขอซื้อพวงมาลัย แม่ค้าอายุประมาณสี่รอบกว่า ๆ เดินเข้ามาแล้วยกพวงมาลัยทั้งสองแบบให้ผมเลือก ผมหยิบเอาพวงหนึ่งหลังจากตัดสินใจได้แล้วยื่นเงินให้แก ในขณะที่รอเงินทอน ผมเอามือจับที่ดอกไม้เล่นก่อนที่จะไปสะดุดที่ดอกรักพลาสติก
ในขณะที่แม่ค้ากำลังจะทอนเงินผมพูดออกไปว่า “น้าครับ นี้มันของปลอมนี่ครับ”
แกยิ้มแล้วตอบผมว่า “แหมนาย ก็น่าจะรู้นะว่ายุคนี้ รักแท้น่ะ มันหายาก”
เราทั้งสามคนหัวเราะพร้อมกันก่อนที่ผมจะถามแม่ค้าต่อว่า “น้าอยากเห็นรักแท้ไหมครับ” แกพยักหน้าทันทีพร้อมยื่นเงินทอน ผมจึงพูดต่อว่า “นั่งอยู่ข้าง ๆ ผมนี่ไง”
“บ้า” ภรรยาผมพูดเบา ๆ พร้อมเหม่อมองออกนอกรถอย่างเขินอาย แม่ค้าพวงมาลัยก็มีอาการไม่ต่างกัน