คิดว่าอย่างไรคะ สำหรับเด็ก ม.1
รร.ใกล้บ้าน คือ รร.ประจำจังหวัด เป็นจังหวัดเล็กๆ ที่ขนาบด้วยจังหวัดใหญ่ มี รร.ที่มีชื่อเสียงหลายแห่ง
ดังนั้น เด็กที่พ่อแม่มีกำลังหน่อย จะพยายามส่งลูกไปเรียน รร.ใหญ่ที่จังหวัดข้างเคียง
แต่ถึงจะเป็นจังหวัดข้างเคียง เด็กก็ต้องนอนหออยู่ดีไม่ได้เทียวไปกลับ
ส่วนตัวเรา เป็นคนพื้นเพที่นี่ เรียน ม.ต้นก็ รร.นี้แหละ จนม.ปลาย จึงได้ไป รร.ขนาดใหญ่ที่มีชื่อเสียง
(ตอนนั้นเราอยู่บ้านญาติค่ะ โดยส่วนตัวเป็นคนเรียนดี ไม่มี ปห.อะไรจนจบมัธยม)
ใจจริง เมื่อลูกเข้ามัธยม ก็ยังอยากให้ลูกเรียนใกล้บ้าน ได้อยู่บ้านกับเราจนจบ ม.ต้น
เพราะเราคิดว่า ถ้าลูกไปอยู่หอ หลังเลิกเรียนแล้วลูกจะเป็นยังไง (ลูกสาวนะคะ)
โอกาสที่เราจะได้รับฟังพูดคุย แก้ไขปัญหาใดๆในช่วงวัยรุ่นตอนต้นก็คงไม่มี
แต่ ทางสามีไม่เห็นด้วยเพราะเขาเห็นว่า เด็กที่เรียน รร.จังหวัดเรา ค่อนข้างมี ปห.เยอะ
เรื่องติดเที่ยว เรื่องยาเสพติด เรื่องเพศ ซึ่งเขาได้ยินได้ฟังมาจากเพื่อนร่วมงานที่มีลูกหลาน
คือการเรียนการสอนอาจเป็นไปตามมาตรฐานจริง แต่ถ้าล้อมรอบด้วยเพื่อนที่มี ปห.เด็กก็อาจออกนอกลู่นอกทางได้
แล้วสามี คิดไปไกลกว่านั้น คือคิดว่า ครอบครัวเราควรย้ายงานย้ายบ้านเข้าจังหวัดใหญ่ไปเลย
เพื่อการศึกษาของลูก และเราจะได้ดูแลลูกอย่างใกล้ชิดด้วย (ซึ่งมันเรื่องใหญ่มากกกกนะเรื่องย้ายทั้งบ้านเนี่ย)
ตอนนี้ก็เลย คิดไม่ตก
มีความคับข้องใจอีกว่า ทำไมต้องมีความเหลื่อมล้ำกันแบบนี้
เด็กในแต่ละท้องถิ่น ต้องหาทางไปเรียนจังหวัดอื่น เพราะไม่สามารถเชื่อมั่นใน รร.ใกล้บ้านได้?
มันเกิดขึ้นเพราะอะไร เพราะเด็กๆหัวดีก็พากันไหลไปสอบ รร.ใหญ่
สุดท้าย รร.เล็กก็จะมีแต่เด็กกลางๆ ก็เลยวนลูปกันอยู่อย่างนี้ คือ รร.ก็จะเป็น รร.เล็กๆที่ไม่มีชื่อเสียงตลอดไป
(ขอแท็ก สยามสแควร์ เพื่อฟังความเห็นเด็กวัยรุ่นด้วยค่ะ)
โรงเรียนดี ไกลบ้าน กับ รร.ธรรมดา ใกล้บ้าน (มัธยม)
รร.ใกล้บ้าน คือ รร.ประจำจังหวัด เป็นจังหวัดเล็กๆ ที่ขนาบด้วยจังหวัดใหญ่ มี รร.ที่มีชื่อเสียงหลายแห่ง
ดังนั้น เด็กที่พ่อแม่มีกำลังหน่อย จะพยายามส่งลูกไปเรียน รร.ใหญ่ที่จังหวัดข้างเคียง
แต่ถึงจะเป็นจังหวัดข้างเคียง เด็กก็ต้องนอนหออยู่ดีไม่ได้เทียวไปกลับ
ส่วนตัวเรา เป็นคนพื้นเพที่นี่ เรียน ม.ต้นก็ รร.นี้แหละ จนม.ปลาย จึงได้ไป รร.ขนาดใหญ่ที่มีชื่อเสียง
(ตอนนั้นเราอยู่บ้านญาติค่ะ โดยส่วนตัวเป็นคนเรียนดี ไม่มี ปห.อะไรจนจบมัธยม)
ใจจริง เมื่อลูกเข้ามัธยม ก็ยังอยากให้ลูกเรียนใกล้บ้าน ได้อยู่บ้านกับเราจนจบ ม.ต้น
เพราะเราคิดว่า ถ้าลูกไปอยู่หอ หลังเลิกเรียนแล้วลูกจะเป็นยังไง (ลูกสาวนะคะ)
โอกาสที่เราจะได้รับฟังพูดคุย แก้ไขปัญหาใดๆในช่วงวัยรุ่นตอนต้นก็คงไม่มี
แต่ ทางสามีไม่เห็นด้วยเพราะเขาเห็นว่า เด็กที่เรียน รร.จังหวัดเรา ค่อนข้างมี ปห.เยอะ
เรื่องติดเที่ยว เรื่องยาเสพติด เรื่องเพศ ซึ่งเขาได้ยินได้ฟังมาจากเพื่อนร่วมงานที่มีลูกหลาน
คือการเรียนการสอนอาจเป็นไปตามมาตรฐานจริง แต่ถ้าล้อมรอบด้วยเพื่อนที่มี ปห.เด็กก็อาจออกนอกลู่นอกทางได้
แล้วสามี คิดไปไกลกว่านั้น คือคิดว่า ครอบครัวเราควรย้ายงานย้ายบ้านเข้าจังหวัดใหญ่ไปเลย
เพื่อการศึกษาของลูก และเราจะได้ดูแลลูกอย่างใกล้ชิดด้วย (ซึ่งมันเรื่องใหญ่มากกกกนะเรื่องย้ายทั้งบ้านเนี่ย)
ตอนนี้ก็เลย คิดไม่ตก
มีความคับข้องใจอีกว่า ทำไมต้องมีความเหลื่อมล้ำกันแบบนี้
เด็กในแต่ละท้องถิ่น ต้องหาทางไปเรียนจังหวัดอื่น เพราะไม่สามารถเชื่อมั่นใน รร.ใกล้บ้านได้?
มันเกิดขึ้นเพราะอะไร เพราะเด็กๆหัวดีก็พากันไหลไปสอบ รร.ใหญ่
สุดท้าย รร.เล็กก็จะมีแต่เด็กกลางๆ ก็เลยวนลูปกันอยู่อย่างนี้ คือ รร.ก็จะเป็น รร.เล็กๆที่ไม่มีชื่อเสียงตลอดไป
(ขอแท็ก สยามสแควร์ เพื่อฟังความเห็นเด็กวัยรุ่นด้วยค่ะ)