เรารู้สึกว่าตัวเองเริ่มเครียด

เราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเครียด เมื่อเจอคำถามว่า เมื่อไหร่จะทำงาน ต้องบอกก่อนว่าเราเพิ่งโดนจ้างออกจากที่ทำงานเดิม เราทำงานมาตลอด13ปีไม่เคยว่างงานเลย ก่อนที่เราจะโดนจ้างออกเราได้คุยถึงงานไหม่ที่จะทำกับน้องกลุ่มนึงแต่พอโควิดมาทุกอย่างต้องหยุดชะงักไปหมด เราเลยยังว่างงานอยู่ ที่เราบอกว่าเราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเครียดเพราะเวลาเจอคำถามว่า เมื่อไหร่จะทำงาน เราจะรู้สึกได้ว่าเราจะร้องไห้ น้ำตาเราจะคลอ จากคนอื่นไม่เท่าไหร่ พอเจอคำถามจากแม่ถามว่า งานว่าไงลูก เริ่มงานตอนไหน เราร้องไห้เลย เราก็บอกแม่นะว่าโควิดมันมารอสักพักนึงเพราะทุกอย่างชะงักไปหมด ช่วงที่เราว่างเราก็หาไรทำเราให้เพื่อนหาออเดอร์ยำขนมจีนกับหมึกลวกจิ้มให้ที่โรงงานเดิม เราก็ทำไปขายพอมีรายได้บ้าง แต่มันก็ไม่ได้ขายทุกวัน เราก็เหรงใจเพื่อนที่หาออเดอร์ให้ด้วย แล้วพอเราว่างเราเริ่มเครียดเรารู้สึกว่าตัวเองอยากร้องไห้อยู่ตลอดเวลา แล้วมีความคิดว่าอยากหายไปไหนสักที่ หายไปจากตรงนี้ที่เราอยู่ เราอยากไปหาน้องที่เชียงรายแต่ไปก็ต้องกักตัวอีกเพราะมาจากพื้นที่เสี่ยง 😔 เราอยากไปเริ่มไหม่ที่นั้น เรากลัวเราได้กลับไปหาหมอแล้วต้องใช้ยานอนหลับอีกเพราะเรานอนไม่หลับมาเกือบอาทิตย์แล้ว เรากลัวเราเป็นซึมเศร้า เรากลัวแม่ไม่สบายใจ ตลอดเวลาที่ทำงานแม่จะรู้แค่ว่าเราสบายดี ทั้งที่ความจริงไม่ใช่ เราป่วยเราแอดมิน เราเครียด เราผ่าตัดแม่ไม่เคยรู้เลย พอมาตอนนี้เราเริ่มเครียดอีกเรากลัวแม่เราไม่สบายใจ😔
ปล.เราไม่รู้จะระบายกลับใครเราขอระบายในนี้หน่อยละกัน