เครียดการเรียน

ตอนนี้คือเรียนไม่ไหวเเล้วคือรู้ตัวเองละว่ามันไม่ไหวจริงๆเรื่องการเรียนคือไม่เข้าใจเลยพอสอบตกคะเเนนได้น้อยกว่าทุกคนในห้องโครตกดดันเเต่เราก็พยายามเเล้วนะอ่านหนังสือสรุปละมาอ่านตลอดเเต่เราทำไม่ได้เราไม่ได้ยอมเเพ้ตั้งเเต่ต้นเราพยายามเเล้วเเต่มันไม่ได้จริงๆเรียนอย่างหนักสังคมท้อกซิกมากอาจารย์บางคนก็เหมือนกัน เราเรียนพยาบาลเราโดนอะไรมาเยอะมากเเต่ไม่สามรถบอกได้เเต่โครตเเย่อะทั้งการเรียนเเละสังคม เราอยากย้ายคณะเเต่ถ้าย้ายได้ต้องเรียนสาขาเดิมอย่างน้อย1ปี เเต่เรายังไม่ถึงละถ้าฝืนเรียนต่อไปค่าใช้จ่ายบานปลายมากเราอยากคุยกับเเม่เเต่เราไม่รู้จะคุยยังไงเเม่ไม่ค่อยรับฟังเเละเป็นคนบังคับเรามาเรียนพยาบาล ตอนที่มาก้คิดว่าคงทนได้เเหละ4ปี เเต่เรียนจริงๆไม่เลยเเค่1ปีอะยังอยากเลยเขามีเเต่ศัทพ์อังกฤษเเต่เราไม่ใช้คนเก่งเลยอ่านไม่ออกเลยเทียบเด็กป.1เลยอะ เราสัมเข้ามหาลัยก้ติดมาเเบบงงๆติดตัวสำรองละโดนเรียก เครียดหนักมากนอนดึกตื่นเช้าเพราะนอนไม่หลับจะคิดเยอะตลอดเลยอยากหลุดพ้นจากตรงนี้ ทั้งร่างกายเเละจิตใจไม่ได้เลยบางทีก็คิดนะการโตเป้นผู้ใหญ่นี้เหนื่อยจังบางทีก็อยากตุยๆไปนะเพราะถ้าไม่ไหวที่บ้านผิดหวังหนักมากกกกเลยคิดเพราะชีวิตก็มีเเค่นี้อะเรียนทำงานหาเงินตุยเหมือนกัน เเต่ก้ไม่กล้าทำอะไรหรอกกลัวตัวเองเจ็บเเต่ก้มีความคิดอยู่ตลอดเวลาเราไม่รู้ว่าจะทนได้อีกเเค่ไหนออกเร็วยิ่งดีเเต่ไม่รู้จะคุยกับที่บ้านยังไง ถ้าออกปีหน้ายังจะส่งที่ไหนเรียนอีกไหมหรือออกทำงานไปเลยหรือยังไงก็ไม่รู้ตัวเองเเค่ตอนนี้มันไม่ไหวมีคนพูดว่าหน้าเสียดายที่ติดพยาบาลเเล้วคิดจะออก อยากถามว่าเรียนพยาบาลกับสุขภาพจิตทุกคนเลือกอันไหนคะคือยอมรับพยายาลไม่ตกงานเเน่นอนเเต่กับเราไม่มีเวลาเลยเเม้เเต่เวลานอนก็ไม่มีกับเลือกสุขภาพจิตเลือกตัวเองไปทำอะไรที่ตัวเองมีความสุข คือไม่รู้จะระบายกับใครเครียดมาหลายวันเเล้วนอนก็ไม่หลับอีกขอคำเเนะนำจากพี่ๆเพื่อนๆหน่อยนะคะช่วยผู้หยิงคนนี้ด้วยนะคะขอบคุณค่ะ