รักพ่อมากกว่าแม่ไปแล้ว

สวัสดีครับ ผมชื่อ มิวสิค อายุ 18 ปี ผมมีปมฝังใจเรื่องนึง ลืมยังไงก็ไม่หาย คือ มันเป็นเรื่องสมัยครายังเป็นเด็ก วันนั้น ผมยังอยู่ ป5 ผมโกหกแม่ เรื่องเงินฝาก ที่นำไปใช้สไตล์เด็กๆ ทั่วไป ยอดตอนนั้น มี 70 บาท ผมบอกมี 225 บาท มั้งนะ ซึ่ง เพราะผมอยากมีกิน มีใช้ แบบคนอื่นๆจนหลังจากกลับประชุมผู้ปกครอง ผมโดนด่า และตีหนักๆ จน แม่ จับหัวผมโขกกำแพง 4-5 ครั้ง ผมอ้อนวอนเท่าไหร่ก้ไม่ฟัง ผมร้องไห้หนักมาก แล้วก็ทุกครั้งที่ทำผิด ก็ชอบจับผมอ่านหนังสือ ตอนนั้น เขาบังคับผมนอน และก้ให้อ่านหนังสือ ซึ่งแม่บอกว่าเป็น ไทรอยด์ อาการนี้มีด้วยหรอครับ จนโตมา ผมรู้สึกว่า ผมไม่อยากยุ่งกับแม่ เคารพน้อยลง รักพ่อมากกว่าแม่ เพราะพ่อคอยให้กำลังใจผมเสมอ ถึงจะแซวผมบ้าง แต่พ่อก้เปนทุกอย่างให้ผม พี่ เพื่อน พ่อ ครู และ ทุกๆก่อนวันแม่ ประมาณ วันที่ 10-11 สิงหา ทุกปี ผมกับแม่ก้มีปัญหากันตลอด จนผม ทนไม่ไหว ผมขึ้นเสียง ผมกราดคืนทุกคำ จนแม่ไม่คุยด้วย เขาชอบทวงบุญคุณผม แค่ผมก้ไม่สนใจ ผมอยากรู้ว่า ทำไมผมยังรุ้สึกเกลียดแม่จนถึงทุกวันนี้ ไม่เคยมีวันไหนที่ผม รักแม่มากเลย แม่ตอนเป็นไทรอยด์ ชอบด่าคำแรงๆ ตีผม จนผมจดจำมา และ มันเป็นปมของผม แต่พ่อ มีด่า แต่ไม่ตีผม เวลามีอะไร พ่อจะปกป้องผมตลอด ในยามที่ผมไม่ได้เปนฝ่ายเริ่มทะเลาะกับแม่ ทุกคนครับ ผมควรให้อภัยแม่ดีไหม