สวัสดีค่ะ
คุณแม่เราป่วยเป็นเบาหวาน เคยล้มเพราะเส้นเลือดฝอยในสมองแตก 
ช่วงแรกที่เรามาอยู่บ้านเพื่อดูแล เค้าก็ยังพอฟังเวลาเราห้ามบ้าง
เช่น ห้ามขึ้นลงบันไดบ่อยๆ คุณหมอยอมให้ขึ้นลงได้วันละ 2 ครั้ง คือ
ตอนเช้าลงมา ตอนเย็นกลับขึ้นไป แรกๆ ก็ยอมนะคะ
แต่ช่วงหลังพออาการดีขึ้นก็ไม่ยอมละ จะมีข้ออ้างตลอด ไปหยิบของบ้าง
อะไรบ้าง เราจะไปหยิบให้ก็ไม่ยอม จะออกไปซื้อกับข้าวที่รถเอง
เราก็กลัวจะไปติดโควิด เค้าก็จะบอกว่า นึกไม่ออกว่าจะเอาอะไร
ต้องไปดูเอง ช่วงแรกเราเป็นคนทำกับข้าว ก็หาทางว่าไม่ใช้น้ำตาล ก็เอาผักมา
ต้มเป็นน้ำสต๊อก แล้วใช้แทนน้ำตาล พอเค้าเริ่มมีแรงก็งอแง จะทำเอง
ก็จะใช้หมดทั้งน้ำตาลทราย น้ำตาลปีป ผงปรุงรส มีอีกหลายอย่างเลย

ที่เราต้องการคือ เราเป็นคนพูดไม่เก่ง แต่อยากได้คำแนะนำค่ะ
ว่าเราควรพูดอย่างไรให้เค้าเข้าใจ แบบไม่ให้กระทบกระเทือนจิตใจ
เรารู้ตัวว่าเป็นคนขวานผ่าซาก พูดอะไรถึงจะเป็นความหวังดี
แต่คนฟังเค้าไม่ได้รู้สึกดีน่ะ อยากปรับปรุงตัวเองค่ะ
เราเห็นบางคนเก่งมากเลย แต่เราไม่รู้จริงๆ ว่าควรใช้ประโยคอย่างไร
รบกวนเพื่อนๆ แนะนำด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ