เรื่องมีอยู่ว่าเช้านี้เราเอาเงินจากกระเป๋าตังค์พ่อไปซื้อของมาทำกับข้าวค่ะ เป็นแบงค์50 ซื้อมาแล้วพ่อมารู้ว่าเราเอาเงินที่พ่อเก็บไปใช้ก็โวยวายค่ะ บอกว่าเป็นแบงค์ร.9 ที่สะสมเป็นเงินขวัญถุง บอกว่าเราเอาไปใช้ไม่ดู

ขอบอกนะคะเงินในกระเป๋าตอนนั้นมีแค่แบงค์20 และ50 เราเลยเอา50 ไป เพราะแบงค์20 มันพับไว้ (เหมือนว่าจะเป็นแบงค์พิเศษ ทำนองนั้นค่ะ)

ก่อนหน้านี้ประมาณอาทิตย์ก่อนก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น คือพ่อบอกให้ทำสุกี้กินแต่ไม่มีผักบอกเราว่าให้ซื้อเอา ตกเย็นเราก็เลยเอาเงินในกระเป๋าพ่อไปซื้อปกติ เป็นแบงค์20 แต่พอพ่อมาดูกระเป๋าตังค์เห็นว่ามันหายไปแล้วก็ถามเรา สรุปก็คือเป็นเงินที่พ่อสะสมไว้ ไม่ให้ใช้เป็นแบงค์ร.9
อันนี้เป็นครั้งแรกนะคะ พ่อก็พยายามทำใจ
แต่เช้านี้มันก็เกิดขึ้นอีก พ่อโวยวายใหญ่เลยค่ะ เราก็บอกว่าถ้าสะสมไว้แล้วทำไมต้องเอาใส่กระเป๋าไว้ ถ้าไม่ให้ใช้

-ข้อชี้แจงนะคะ

-ปกติถ้าต้องซื้ออะไรมาทำกับข้าวหรือซื้อของเข้าบ้านก็เอาเงินพ่อซื้อได้เลยค่ะ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้ขโมยแต่อย่างใด
-ครั้งแรกเงินในกระเป๋าเหลือแค่แบงค์20 แบงค์เดียว เราจึงหยิบไปใช้โดยไม่คิดอะไร
-ครั้งที่2 มีแบงค์20 ด้วยแต่เลือกหยิบแบงค์50 เพราะเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นทำให้เราคิดว่าแบงค์20 อาจจะห้ามใช้เพราะว่าพับไว้
-เราคิดว่ามีวิธีอื่นๆเช่น เอาไว้ในกระเป๋าเหมือนเดิมแต่ใส่ซองแยกไว้
-เราคิดว่าเงินไม่ว่าจะรัชกาลไหนถ้าก็มีค่าเท่ากันไม่ว่าจะร.9 ร.10 จึงไม่ได้ใส่ใจในเรื่องนี้มากค่ะ เลยไม่ได้ดูก่อน
-ยอมรับนะคะว่าครั้งแรกเรางงและไม่ยอมรับว่าเราผิด เพราะเราไม่รู้ เค้าก็ไม่ได้บอก แต่ครั้งที่2 เราอาจจะผิดจริงๆเพราะดูไม่ดี แต่เรานึกว่าเค้าจะไม่เก็บไว้แล้ว
เพราะเราเคยเผลอหยิบไปใช้ แต่สุดท้ายมันก็เกิดขึ้นอีก


-อยากให้ทุกคนช่วยเสนอแนะความคิดหน่อยค่ะ เราผิดจริงๆใช่มั้ย และอยากให้ช่วยเสนอแนะว่าควรทำอย่างไรไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ผิด เพราะพ่อดูจะเสียดายแบงค์เหล่านั้นมาก
-มันอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยจนไม่ควรเอามาคิด แต่เราคิดมากค่ะ  ไม่อยากรู้สึกแบบนี้ จัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ
ตอนทำกับข้าวก็ร้องไห้ไปด้วย ตอนนี้ก็ซึมๆ คิดมากจนไม่อยากอยู่ที่บ้านแล้วค่ะ
เพราะอึดอัด

ขอขอบคุณทุกความคิดเห็นล่วงหน้านะคะ