ขอบ่นหน่อย

เรื่องมีอยู่ว่าที่บ้านเราฐานถือว่ายากจนเลยแหละ
เรียนยังไม่จบ แต่โชคดีที่ได้งานดี มีงานมีเงิน ส่งตัวเองเรียน และส่งใหที่บ้านทุกเดือน
ที่เข้ามาพูดไม่ได้เพื่อต่อว่าพ่อแม่หรอกนะ เราเข้าใจว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้ เขาก็ได้เท่าที่เขามี
แต่บ้างทีเราเหนื่อย เพราะต้องแบกรับทุกอย่าในครอบครัวรวมถึงส่งเสียลูกพี่สาวอีก จนบ้างทีก็น้อยใจ บ่อยเลยแหละว่าพี่สาวกับหลานทำไมเขาไม่ต้องมาแบกรับภาระหนักเท่าเรา ทั้งหาเงิน เรียนหนังสือ ปัญหาเพื่อนที่ทำงาน เราก็เครียดมากพอแล้ว พอเรามีเรื่องไม่สบายใจเราไม่สามารถพูดไรออกไปได้เลย ช่างหลังเราเลยทำตัวไม่น่ารักอารมณ์เสียใส่บ่อยๆ(รู้ว่าไม่ดีแต่เอาตัวเองไม่อยู่จริงๆ)พ่อกับแม่ไม่เคยพูดกดดันเราตรงๆหรอกนะ แต่คำพูดก็ทำให้เราคิดแหละ อยากมีบ้านมีรถเหมือนคนอื่น ใจเราก็อยากมีนะ แต่มันยังไม่ถึงเวลา เราหาเงินคนเดียวต้องแบ่งเงินไปจ่ายค่าห้อง ค่าเทอม ค่าที่บ้านอีก
ค่าใช้จ่ายเล็กน้อยที่ที่พอจ่ายได้ เราแค่เอ่ยปากให้ช่วยเราจ่ายหน่อยเงินเราส่งให้แล้ว แต่เราโดนดักทางตลอดว่าต้องเอาไปทำอย่าอื่น ทุกวันนี้จะซื้อไรให้ตัวเองก็คิดแล้วคิดอีก แต่ถ้าทุกคนอ่านมาถึงตรงนี้เราอยากจะทิ้งท้ายว่า พ่อแม่เราก็เป็นคนดีน่ารักนะ เป็นประหยัดด้วยไม่เคยเอาเงินไปใช้ในทางที่ผิดเลย ที่เขางกเพราะเขากลัวว่าจะกลับไปไม่มีเงินเหมือนที่เคยเป็นมา ผ่านมาแล้วไม่อยากกลับไปเป็นแบบเดิมเขาก็เลยไม่ค่อยอยากจะใช้เงินตัว555 แวะมาระบายเฉยๆเพื่อมีคนที่เป็นแบบเราจะได้มาแชร์และให้กำลังใจกันว่าเราทำถูกและดีแล้วการกตัญญูต่อพ่อแม่ แค่บ้างครั้งมันก็น้อยใจอะ ก็ยังยื่นยันว่าพ่อกับแม่เราเลี้ยงเรามาดีมากให้ขยันอดทน ไม่อยากได้ของของคนอื่นถึงตัวเองจะไม่มีก็ตาม #รักพ่อกับแม่ให้มากๆนะคะ เพราะเราไม่รู้เบยว่าเราจะได้ดูแลเขาไปอีกนานแค่ไหน #ใครอ่านแล้วงงก็บอกกันด้วยนะ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่