เกิดแก่เจ็บตายเป็นของธรรมดาที่ทุกคนต้องเผชิญ
คนเกิดน้อยลงย่อมทำให้เกิดสังคมสูงวัย
คนแก่มากกว่าเด็ก
ฉันคือหนึ่งในนั้น
ฉันเป็นลูกคนเดียว หลานคนเดียวในครอบครัวใหญ่
ยายมีพี่น้องหลายคน มีลูกหลายคนอยู่ในบ้านละแวกใกล้เคียงกัน
ที่ผ่านมาทั้ง ปู่/ ย่า/ ยาย (แม่ของแม่) /ยาย (น้องของยาย) /ลุง (ลูกของยาย)
5 คนนี้ก็ล้วนป่วย ป่วยหนักติดเตียงแล้วก็ตายจากไป
ฉันจึงตระหนักได้ว่าการดูแลผู้ป่วยติดเตียงนั้นใช้เงินจำนวนมหาศาลมาตั้งแต่เด็ก
ขณะนี้ฉันมีอายุอยู่ในเกณฑ์ที่ไม่มีใครอยากรับทำงานแล้ว
ประเทศไทยไม่ต้อนรับคนอายุเกิน 35
ฉันเป็นฟรีแลนซ์มาตลอดเพราะต้องดูแลคนแก่ไปด้วยทำงานไปด้วย
ยิ่งอายุมากก็ยิ่งหางานยาก บางที่โดยส่วนใหญ่แม้แต่ฟรีแลนซ์ก็ยังคัดอายุ
และในอนาคตก็ยังมี พ่อ แม่ ลุง(ไม่มีลูกเคยเลี้ยงดูฉันมาแต่เด็ก) ป้า (มีลูกแต่สุขภาพไม่ค่อยดี เจ็บอ๋อดๆแอ๋ด เคยเลี้ยงดูฉันมาแต่เด็ก)
ทุกคนพอแก่ตัวไปก็จะถึงวัยที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้และใช่ มีฉันคนเดียวที่อายุน้อยสุด
คิดว่าฉันจะผ่านมันไปยังไง
ทุกคนอาจจะมองว่านี่คือกับดักความกตัญญู
ฉันไม่เคยมีความคิดจะให้ใครไปอยู่บ้านพักคนชรา
เพราะรู้สึกไม่ดีด้วย 1 มันรู้สึกแย่เพราะเค้าก็เคยเลี้ยงดูเรามาและมันไม่ฟรีด้วย
ทุกคนรู้ไหมว่าด้วยความคิดที่ฉันต้องแบกทุกคน
สุดท้ายแล้ว พอพวกเขาจากไปแล้วฉันก็จะไม่เหลืออะไรเลย ไม่เหลือใครเลยในโลกใบนี้
เพราะไม่มีเงินก็ไม่มีใครคบหรอก
และตอนนี้ถึงฉันจะพยายามหาเงิน แต่มันก็ไม่พอกับรายจ่ายอยู่ดี
เพราะแค่ค่ายาเดือนนึง แค่พ่อแม่รวมกันก็เยอะมากแล้ว
เกินกว่าที่เงินเดือนขั้นต่ำอย่าง 15k 20k จะรับได้ เพราะต้องรวมค่าหมอเวลานัดไปตรวจด้วย
ทุกคนช่วยคิดหน่อยว่าฉันจะทำอะไรได้บ้างเพื่อหารายได้ในยามยากนี้
สังคมสูงวัย เจน Y 1 แบกคนแก่ 4 คน
คนเกิดน้อยลงย่อมทำให้เกิดสังคมสูงวัย
คนแก่มากกว่าเด็ก
ฉันคือหนึ่งในนั้น
ฉันเป็นลูกคนเดียว หลานคนเดียวในครอบครัวใหญ่
ยายมีพี่น้องหลายคน มีลูกหลายคนอยู่ในบ้านละแวกใกล้เคียงกัน
ที่ผ่านมาทั้ง ปู่/ ย่า/ ยาย (แม่ของแม่) /ยาย (น้องของยาย) /ลุง (ลูกของยาย)
5 คนนี้ก็ล้วนป่วย ป่วยหนักติดเตียงแล้วก็ตายจากไป
ฉันจึงตระหนักได้ว่าการดูแลผู้ป่วยติดเตียงนั้นใช้เงินจำนวนมหาศาลมาตั้งแต่เด็ก
ขณะนี้ฉันมีอายุอยู่ในเกณฑ์ที่ไม่มีใครอยากรับทำงานแล้ว
ประเทศไทยไม่ต้อนรับคนอายุเกิน 35
ฉันเป็นฟรีแลนซ์มาตลอดเพราะต้องดูแลคนแก่ไปด้วยทำงานไปด้วย
ยิ่งอายุมากก็ยิ่งหางานยาก บางที่โดยส่วนใหญ่แม้แต่ฟรีแลนซ์ก็ยังคัดอายุ
และในอนาคตก็ยังมี พ่อ แม่ ลุง(ไม่มีลูกเคยเลี้ยงดูฉันมาแต่เด็ก) ป้า (มีลูกแต่สุขภาพไม่ค่อยดี เจ็บอ๋อดๆแอ๋ด เคยเลี้ยงดูฉันมาแต่เด็ก)
ทุกคนพอแก่ตัวไปก็จะถึงวัยที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้และใช่ มีฉันคนเดียวที่อายุน้อยสุด
คิดว่าฉันจะผ่านมันไปยังไง
ทุกคนอาจจะมองว่านี่คือกับดักความกตัญญู
ฉันไม่เคยมีความคิดจะให้ใครไปอยู่บ้านพักคนชรา
เพราะรู้สึกไม่ดีด้วย 1 มันรู้สึกแย่เพราะเค้าก็เคยเลี้ยงดูเรามาและมันไม่ฟรีด้วย
ทุกคนรู้ไหมว่าด้วยความคิดที่ฉันต้องแบกทุกคน
สุดท้ายแล้ว พอพวกเขาจากไปแล้วฉันก็จะไม่เหลืออะไรเลย ไม่เหลือใครเลยในโลกใบนี้
เพราะไม่มีเงินก็ไม่มีใครคบหรอก
และตอนนี้ถึงฉันจะพยายามหาเงิน แต่มันก็ไม่พอกับรายจ่ายอยู่ดี
เพราะแค่ค่ายาเดือนนึง แค่พ่อแม่รวมกันก็เยอะมากแล้ว
เกินกว่าที่เงินเดือนขั้นต่ำอย่าง 15k 20k จะรับได้ เพราะต้องรวมค่าหมอเวลานัดไปตรวจด้วย
ทุกคนช่วยคิดหน่อยว่าฉันจะทำอะไรได้บ้างเพื่อหารายได้ในยามยากนี้