ยิ่งมีคนมากขึ้น เรายิ่งวิตก และอยู่แต่ในห้องพัก

มีคนมาเช็คอินที่ รร มากขึ้นเรื่อยๆ จากอาทิตย์ก่อนที่คนน้อยมาก จนเราแทบจะเป็นแขกที่มีอยู่ไม่กี่ห้องบนตึก การที่มีคนเยอะขึ้น กลับไม่ได้ทำให้เราดูมีชีวิตชีวามากขึ้นแต่อย่างใด แต่กลับมีความวิตกแฝงอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ปุ่มที่ลิฟต์ ที่พอแขกมากขึ้น ความเสี่ยงก็จะเพิ่มขึ้นตามไปด้วย ทุกวันนี้ ใช้คีย์การ์ด เป็นตัวกดปุ่มที่ลิฟต์ ไม่เอานิ้วไปสัมผัสโดยตรง พอเข้าห้องก็จะสเปรย์ด้วยแอลกอฮอล์ที่พกติดตัว ราวกับ เป็นขวดน้ำดื่มประจำตัว 

พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของปีแล้ว จะเป็นปีที่คนทั้งโลก มีความสุขกับคนในครอบครัวแบบเงียบๆ ไม่มีงานฉลอง ไม่มีพลุ ไม่มีเค้าท์ดาวน์ หลายประเทศอยู่ในบรรยากาศโรแมนติค อยู่กันในครอบครัว รอบเตาผิง ท่ามกลางอุณหภูมิเย็นหนาวเหน็บ บรรยากาศความสุขอยู่ในบ้าน อยู่รอบเตาผิงนั่นเอง พร้อมกับ การตกแต่งบ้านที่อยู่จืดไปสักนิดเมื่อเทียบกับปีใหม่ปีก่อนๆ แต่ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักจากคนใกล้ตัว 

โควิด ในปีที่ผ่านมา ทำให้ผมคิดอะไรได้หลายอย่างเลย เช่น
- ความสุขมันอยู่ใกล้ตัวนี่เอง ไม่จำเป็นต้องไปเที่ยวต่างประเทศก็ได้ สิ่งสำคัญคือการอยู่กับคนที่เรารักและคนในครอบครัวต่างหาก
- พฤติกรรมส่วนตัวที่เปลี่ยนไปอย่างมาก เช่น การล้างมือ การอาบน้ำ การใส่หน้ากากอนามัย การฉีดสเปรย์แอลกอฮอล์ ทำจนกลายเป็นนิสัยติดตัวไปแล้ว  ไม่ว่าอยู่ที่ไหน โควิดสอนให้เราเป็นคนละเอียดแม้ในสิ่งที่มองไม่เห็น
- การเข้าใจสัจธรรมความจริงที่ว่า การต่อสู้เอาชีวิตรอด ไม่ได้มีเฉพาะในตัวมนุษย์ แม้แต่ไวรัสก็ต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดเช่นเดียวกัน ทำให้เกิดการกลายพันธุ์ของเชื้อไวรัส
- สุขภาพสำคัญกว่าการเงิน เป็นสิ่งที่พ่อแม่ผมสอนเสมอ บอกว่า ถึงมีเงิน แต่สุขภาพไม่ดี ก็เปล่าประโยชน์ นั่นคือ คำพูดที่พิสูจน์ได้ว่ามันเป็นความจริง ทำให้เรายิ่งต้องห่างไกลผู้คนมากไปอีก หรือ ทำ social distancing ตลอดเวลา เพราะ นอกจากยิ่งมีคนมาก ก็ยิ่งมากความ แล้ว ยิ่งมีคนมาก ยิ่งมีความเสี่ยงติดโรคอีกด้วย