ใครปฎิบัติมีความเพียรมรรค 8 อยู่
ขึ้นชื่อว่าอยู่บนทางอริยะ
ทางย่อมลาดลุมไปสู่ มรรคผล
แต่ความที่ปุถุชนยังคลำทางที่ไป
อาจจะออกมาจากเส้นทางมรรค 8 ได้
เพราะงั้น "สัมมาทิฐิ" จึงเป็นองค์นำ
ใครมีความเห็นปักใจถูก
ย่อมถึงมรรคผลได้
เมื่อมี " สัมมาทิฐิ " นำไป
ความเห็นที่ถูก
จะเกิดความคิด ที่จะพ้นจากทุกข์ไป
ไม่ออกจากเส้นทางนี้
้เมื่อเห็นทุกข์ เห็นโทษของการเกิด
ผู้เดินบนทาง ย่อมมีความเพียร
ศีลที่ใกล้มรรคผล คือ
ศีลมีปกติ ไม่คิดเบียดเบียน
เรียกว่ามีความ เสถียรของจิต
จิตไม่ขึ้นลงมาก
เอื้อต่อการเจริญสติ
>>หาอุบาย ให้จิต ใช้เป็นที่ระลึก
>>การหมั่นระลึก
"สัมมาสติ" ย่อมเกิดขึ้น
การระลึกที่เป็น "สัมมาสติ" เกิดขึ้น
>>จิตย่อมตั้งมั่นขึ้น "สัมมาสมาธิ"
จึงเกิด
ใช้ความตั้งมั่นของจิตนี้
ดูสภาวะตามความเป็นจริง
ดีใจ เศร้าใจ เบื่อ อยาก ทุกข์ สุข อื่นๆ
ด้วยใจเป็นกลาง ...
มรรคจิตย่อมเกิด ...
จิตย่อมเห็นแจ้ง... ในความทุกสรรพสิ่ง
มีสภาพเดียว
คือ ไม่คงที่ ดิ้นรน และว่างเปล่าจากตัวตน
เมื่อจิตเห็นแจ้งถึงที่สุด ย่อมเบื่อหน่าย
สลัดคืน...
แจ้งสู่ธรรมชาติหนึ่ง ที่ไม่สุข ไม่ทุกข์
ไม่มีตัวตนคนสัตว์ ... ไม่มีดี ไม่มีเลว
ไม่ความดิ้นรน
เป็นความว่าง... ที่ไม่ใช่ว่างเปล่า
>>> เส้นทางมรรค 8 จึงเป็นทางสู่
ความสิ้นตัณหา หมดความดิ้นรน
พ้นจากความทุกข์แบบสิ้นเชิง
>>> การจะหาว่าใครเห็นมรรค 8
นี้เป็นทาง.. ปักใจเชื่อ.. เห็นภัยในสงสาร
เลยยาก
"สัมมาทิฐิ" ความเห็นที่เป็นทางนำไป
จึงเกิดมียาก แก่บุคคลมากที่สุด
ใครมีความเห็นที่เป็น "สัมมาทิฐิ"
มีความเพียรในทางมรรค 8
ย่อม
ลาดลงไปสู่ ความสิ้นทุกข์
.....................................
ใครปฏิบัติมรรค 8 บ้าง เชิญแชร์ความเห็นว่าทำไมท่านเห็นความสำคัญของมรรค8?
เชิญแชร์ความเห็นทำไมท่าน เห็นความสำคัญของมรรค8
ขึ้นชื่อว่าอยู่บนทางอริยะ
ทางย่อมลาดลุมไปสู่ มรรคผล
แต่ความที่ปุถุชนยังคลำทางที่ไป
อาจจะออกมาจากเส้นทางมรรค 8 ได้
เพราะงั้น "สัมมาทิฐิ" จึงเป็นองค์นำ
ใครมีความเห็นปักใจถูก
ย่อมถึงมรรคผลได้
เมื่อมี " สัมมาทิฐิ " นำไป
ความเห็นที่ถูก
จะเกิดความคิด ที่จะพ้นจากทุกข์ไป
ไม่ออกจากเส้นทางนี้
้เมื่อเห็นทุกข์ เห็นโทษของการเกิด
ผู้เดินบนทาง ย่อมมีความเพียร
ศีลที่ใกล้มรรคผล คือ
ศีลมีปกติ ไม่คิดเบียดเบียน
เรียกว่ามีความ เสถียรของจิต
จิตไม่ขึ้นลงมาก
เอื้อต่อการเจริญสติ
>>หาอุบาย ให้จิต ใช้เป็นที่ระลึก
>>การหมั่นระลึก
"สัมมาสติ" ย่อมเกิดขึ้น
การระลึกที่เป็น "สัมมาสติ" เกิดขึ้น
>>จิตย่อมตั้งมั่นขึ้น "สัมมาสมาธิ"
จึงเกิด
ใช้ความตั้งมั่นของจิตนี้
ดูสภาวะตามความเป็นจริง
ดีใจ เศร้าใจ เบื่อ อยาก ทุกข์ สุข อื่นๆ
ด้วยใจเป็นกลาง ...
มรรคจิตย่อมเกิด ...
จิตย่อมเห็นแจ้ง... ในความทุกสรรพสิ่ง
มีสภาพเดียว
คือ ไม่คงที่ ดิ้นรน และว่างเปล่าจากตัวตน
เมื่อจิตเห็นแจ้งถึงที่สุด ย่อมเบื่อหน่าย
สลัดคืน...
แจ้งสู่ธรรมชาติหนึ่ง ที่ไม่สุข ไม่ทุกข์
ไม่มีตัวตนคนสัตว์ ... ไม่มีดี ไม่มีเลว
ไม่ความดิ้นรน
เป็นความว่าง... ที่ไม่ใช่ว่างเปล่า
>>> เส้นทางมรรค 8 จึงเป็นทางสู่
ความสิ้นตัณหา หมดความดิ้นรน
พ้นจากความทุกข์แบบสิ้นเชิง
>>> การจะหาว่าใครเห็นมรรค 8
นี้เป็นทาง.. ปักใจเชื่อ.. เห็นภัยในสงสาร
เลยยาก
"สัมมาทิฐิ" ความเห็นที่เป็นทางนำไป
จึงเกิดมียาก แก่บุคคลมากที่สุด
ใครมีความเห็นที่เป็น "สัมมาทิฐิ"
มีความเพียรในทางมรรค 8
ย่อม
ลาดลงไปสู่ ความสิ้นทุกข์
.....................................
ใครปฏิบัติมรรค 8 บ้าง เชิญแชร์ความเห็นว่าทำไมท่านเห็นความสำคัญของมรรค8?