เรากับน้องไม่สบายพร้อมกัน เราอ้วกหลายรอบมากตอนกลางคืน ส่วนน้องบอกเราว่าปวดหัวแล้วก็อ้วกใส่ที่นอนเรารีบไปปลุกแม่ แม่ก็รีบมาดูน้องเช็ดตัวให้เอายามาให้กิน เราเองก็บอกน่ะว่าเราก็ไม่สบายแต่แม่ไม่เห็นจะสนใจเราเลย ติ่นเช้ามาเราต้องทำข้าวต้มกับไข่ผัดให้น้องกินตอนนั้นเราก็จะเป็นลมเลยนะแต่ก็ยังไหว ตอนบ่ายเราโอเคขึ้นเราก็ช่วยดูน้องแม่ก็คุยเล่นกับเรากับน้องปกติ
ตอนดึกๆแม่ให้เราเก็บเสื้อผ้าน้องเข้าตู้เสื้อผ้าให้น้อง เราก็บอกให้น้องลุกมาทำเองบ้างเพราะแค่ไม่สบายไม่ได้เป็นอะไรมาก แม่ก็ยังจะให้เราทำให้ เราเลยสวนกับไปว่าตอนเราป่วยเป็นชิกุนเรายังต้องลุกไปตากผ้าเองเลยทั้งๆที่ตอนนั้นรู้กันทั้งบ้านว่าเราไม่สบายไม่ว่าจะพ่อแม่หรือน้อง ทำไมแค่เก็บเสื้อผ้าน้องถึงทำไม่ได้ แม่ก็ขำเราแล้วก็เก็บผ้าให้น้อง เราเองก็เฉยๆ สักพักแม่ก็ถามน้องว่าพรุ่งนี้เช้ากินอะไรดี กินโจ๊กไหม เราบอกเราเอาด้วยแต่แม่ก็ไม่ตอบคุยกับน้องต่อ เราก็เลยย้ำว่าสรุปเรากินโจ๊กด้วยได้ไหม แม่ก็บอกว่าได้ทำไมจะไม่ได้ มันน้อยใจนะเราเองก็ไม่สบายเราก็อยากให้แม่ดูแลเราเหมือนกันอ่ะ ถามว่าเราโกรธน้องไหมเราก็ไม่โกรธเราก็รักน้องเหมือนกันแต่มันก็เสี้ยวหนึ่งในใจที่อิจฉาน้องอยู่ดีว่าทำไมเราถึงไม่ได้เหมือนน้อง เราเองก็เด็กคนหนึ่งอ่ะเราก็สบายเหมือนกัน เราก็อยากให้แม่แสดงความเป็นห่วงเราบ้าง หรือมันเป็นปกติอยู่แล้วที่พี่สาวต้องเสียสละให้น้องตลอด