ไหนๆก็จะหมดปี 2020 ปีโหดขิงๆสุดๆแล้ว เราคิดว่าคงไม่มีละครเรื่องไหนจะมาแรงแซงทางโค้งในปีนี้ไปได้อีก เลยขอแชร์ความรู้สึกเลยแล้วกัน
ต้องยอมรับว่าละครหรือซีรีส์คือทางเลือกของความสุขหนึ่ง หลังจากตรากตรำการทำงานมา การได้ดูอะไรผ่อนคลายคือการหลุดไปอยู่อีกโลกสมมติหนึ่งในเวลาสั้นๆ
และต้องยอมรับอีกว่าปีนี้มีละครแค่ 2 เรื่องเท่านั้นที่อยู่ในใจและเป็นละครที่มีความสุขมากที่ได้ดู
หนึ่งคือ เรื่อง อกเกือบหักฯ ของคุณแอน และคุณแอ้ว
สองคือ เรื่อง ตราบฟ้ามีตะวัน ของคุณชุและคุณก้อง
ทำไมเราต้องหยิบ 2 เรื่องนี้มาพูดพร้อมๆกัน เพราะ หนึ่งคือ ออนแอร์ในปีเดียวกัน ทามไลน์ไม่ห่างกันมาก, สอง คือ โทนเรื่องของละครคล้ายๆกัน, สามคือ เป็นละครที่ดีไซน์ให้ออกมาดึงความรู้สึกร่วมกับคนดูได้มาก แต่จะต่างกันในจุดปลีกย่อยลึกลงไป
สำหรับอกเกือบหักฯ สำหรับเรา เราว่าค่ายนี้ทำละครละเอียดนะ บอกไงดี มันเป็นการดึงความรู้สึกร่วมของคนดู และขยี้อารมณ์ เราว่าเค้าทำถึง เราชอบหลายๆฉาก แต่ฉากที่เราจำได้ดี คือฉากที่เธียรวิ่งตามรถเมยไปเพื่อตามกลับมาที่แคมป์, ฉากที่เมยรถคว่ำ และฉากเฉลยความจริงว่ามิวลงไปช่วยเธียรจากน้ำ เราค่อนข้างซึ้ง แต่ค่อนข้างเสียดายที่หลังจากนั้นมันหักมุมเกิน เลยทำให้หลายๆฉากที่ทำได้ดีถูกพูดถึงน้อย แต่เชื่อมั๊ยว่าในการหักดิบนั้น หลายๆฉากก็ทำได้ touch ใจมาก พูดถึงก็ยังเสียดายจริงๆ
ซึ่งในตอนแรก เราคิดว่าค่ายคุณแอน คุณแอ้ว ถนัดทำละครละมุนแล้ว จนเราได้มาดูตราบฟ้านี่ละ
เรากลับรู้สึกว่า ละครเรื่องนี้คือนิยามของคำว่าละมุนที่แท้จริง
สำหรับตราบฟ้า ค่ายนี้เก่งจังด้านโรแมนติกตราตรึง เราไม่คิดว่าพาร์ทหลังๆ ละครจะออกมาละมุนได้ขนาดนี้ มันทั้งละมุน โรแมนติก ตราตรึง และซึ้งอยู่ในซีนเดียวกัน หลายฉากมาก ซึ่งส่วนใหญ่ซีนเหล่านั้นจะถูกถ่ายทอดออกมาทางแววตาพระเอก เวลามองนางเอก มันดูลึกซึ้ง โหยหา และต้องการ เหยยย เค้าดีไซน์ตัวละครได้ลึกมาก และอย่างบางฉากที่แค่ให้นางเอกจ้องมองแบบลึกๆ และแค่ให้พระเอก stun กับแววตานั้น บวกกับดนตรีซึ้งๆที่ขึ้นมา โห แค่นี้เลย คือ best scene
และวันนี้ เรายกให้ฉากสารภาพรักคือ the best ของ the best มันละมุน โรแมนติก และดีมาก มันเต็มอิ่มในใจจริงๆนะ
อีกอย่างที่ชอบคือ ละครเรื่องนี้ design ให้ทุกตัวละครพูดทุกสิ่งที่ตัวเองสงสัยออกมา สังเกตสิว่าทุกตัวละครเป็นคนตรงๆเกือบทั้งนั้นเลย อย่างวันนี้เราก็ชอบอีกที่ แป้งย้อนถามอาทิตย์ว่าทำไมถึงอยากให้ตัวเองกลับมารัก เราเห็นการดีไซน์ตัวละครแบบนี้ในเรื่องอื่นน้อยมาก ส่วนใหญ่ก็คือ จะเก็บความสงสัยไว้ และจบด้วยการคิดเอาเอง แต่เรื่องนี้ไม่ เราชอบการ design ฉากนี้และไดอะล็อคจริงๆ มันคือ best scene
อีกอย่างที่ขอชมคือ เราชอบจังหวะการใส่ดนตรีบรรเลงของละครเรื่องนี้และการเลือกเพลงบรรเลง มันทำให้หลายฉากที่ดูไม่น่าจะมีอะไรมีความหมายขึ้น อย่างเช่น ฉากที่อาทิตย์แอบนั่งมองแป้งเย็บเสื้อจากด้านหลัง พอมีเพลงคลอ มันทำให้จากฉากธรรมดาๆ กลายเป็นดึงอารมณ์ให้คนดูอินกับความรู้สึกล้นอกของอาทิตย์ หรืออย่างฉากสารภาพรัก ดนตรีประกอบช่วยส่งอารมณ์มาก
ส่วนเคมีของนักแสดงทั้ง 2 เรื่อง ไม่ต้องพูดถึงแล้ว เราว่าระดับเคมี หมาก-มิว และ หมาก-เก้า ใกล้เคียงกันเลย
สุดท้าย อยากให้ทั้ง 2 ค่ายมีกำลังใจ และทำละครดีๆแบบนี้ออกมาอีกนะคะ
ตราบฟ้ามีตะวัน อกเกือบหักฯ...ละครที่ทำให้ปีที่ยากๆกลับมายิ้มได้
ต้องยอมรับว่าละครหรือซีรีส์คือทางเลือกของความสุขหนึ่ง หลังจากตรากตรำการทำงานมา การได้ดูอะไรผ่อนคลายคือการหลุดไปอยู่อีกโลกสมมติหนึ่งในเวลาสั้นๆ
และต้องยอมรับอีกว่าปีนี้มีละครแค่ 2 เรื่องเท่านั้นที่อยู่ในใจและเป็นละครที่มีความสุขมากที่ได้ดู
หนึ่งคือ เรื่อง อกเกือบหักฯ ของคุณแอน และคุณแอ้ว
สองคือ เรื่อง ตราบฟ้ามีตะวัน ของคุณชุและคุณก้อง
ทำไมเราต้องหยิบ 2 เรื่องนี้มาพูดพร้อมๆกัน เพราะ หนึ่งคือ ออนแอร์ในปีเดียวกัน ทามไลน์ไม่ห่างกันมาก, สอง คือ โทนเรื่องของละครคล้ายๆกัน, สามคือ เป็นละครที่ดีไซน์ให้ออกมาดึงความรู้สึกร่วมกับคนดูได้มาก แต่จะต่างกันในจุดปลีกย่อยลึกลงไป
สำหรับอกเกือบหักฯ สำหรับเรา เราว่าค่ายนี้ทำละครละเอียดนะ บอกไงดี มันเป็นการดึงความรู้สึกร่วมของคนดู และขยี้อารมณ์ เราว่าเค้าทำถึง เราชอบหลายๆฉาก แต่ฉากที่เราจำได้ดี คือฉากที่เธียรวิ่งตามรถเมยไปเพื่อตามกลับมาที่แคมป์, ฉากที่เมยรถคว่ำ และฉากเฉลยความจริงว่ามิวลงไปช่วยเธียรจากน้ำ เราค่อนข้างซึ้ง แต่ค่อนข้างเสียดายที่หลังจากนั้นมันหักมุมเกิน เลยทำให้หลายๆฉากที่ทำได้ดีถูกพูดถึงน้อย แต่เชื่อมั๊ยว่าในการหักดิบนั้น หลายๆฉากก็ทำได้ touch ใจมาก พูดถึงก็ยังเสียดายจริงๆ
ซึ่งในตอนแรก เราคิดว่าค่ายคุณแอน คุณแอ้ว ถนัดทำละครละมุนแล้ว จนเราได้มาดูตราบฟ้านี่ละ
เรากลับรู้สึกว่า ละครเรื่องนี้คือนิยามของคำว่าละมุนที่แท้จริง
สำหรับตราบฟ้า ค่ายนี้เก่งจังด้านโรแมนติกตราตรึง เราไม่คิดว่าพาร์ทหลังๆ ละครจะออกมาละมุนได้ขนาดนี้ มันทั้งละมุน โรแมนติก ตราตรึง และซึ้งอยู่ในซีนเดียวกัน หลายฉากมาก ซึ่งส่วนใหญ่ซีนเหล่านั้นจะถูกถ่ายทอดออกมาทางแววตาพระเอก เวลามองนางเอก มันดูลึกซึ้ง โหยหา และต้องการ เหยยย เค้าดีไซน์ตัวละครได้ลึกมาก และอย่างบางฉากที่แค่ให้นางเอกจ้องมองแบบลึกๆ และแค่ให้พระเอก stun กับแววตานั้น บวกกับดนตรีซึ้งๆที่ขึ้นมา โห แค่นี้เลย คือ best scene
และวันนี้ เรายกให้ฉากสารภาพรักคือ the best ของ the best มันละมุน โรแมนติก และดีมาก มันเต็มอิ่มในใจจริงๆนะ
อีกอย่างที่ชอบคือ ละครเรื่องนี้ design ให้ทุกตัวละครพูดทุกสิ่งที่ตัวเองสงสัยออกมา สังเกตสิว่าทุกตัวละครเป็นคนตรงๆเกือบทั้งนั้นเลย อย่างวันนี้เราก็ชอบอีกที่ แป้งย้อนถามอาทิตย์ว่าทำไมถึงอยากให้ตัวเองกลับมารัก เราเห็นการดีไซน์ตัวละครแบบนี้ในเรื่องอื่นน้อยมาก ส่วนใหญ่ก็คือ จะเก็บความสงสัยไว้ และจบด้วยการคิดเอาเอง แต่เรื่องนี้ไม่ เราชอบการ design ฉากนี้และไดอะล็อคจริงๆ มันคือ best scene
อีกอย่างที่ขอชมคือ เราชอบจังหวะการใส่ดนตรีบรรเลงของละครเรื่องนี้และการเลือกเพลงบรรเลง มันทำให้หลายฉากที่ดูไม่น่าจะมีอะไรมีความหมายขึ้น อย่างเช่น ฉากที่อาทิตย์แอบนั่งมองแป้งเย็บเสื้อจากด้านหลัง พอมีเพลงคลอ มันทำให้จากฉากธรรมดาๆ กลายเป็นดึงอารมณ์ให้คนดูอินกับความรู้สึกล้นอกของอาทิตย์ หรืออย่างฉากสารภาพรัก ดนตรีประกอบช่วยส่งอารมณ์มาก
ส่วนเคมีของนักแสดงทั้ง 2 เรื่อง ไม่ต้องพูดถึงแล้ว เราว่าระดับเคมี หมาก-มิว และ หมาก-เก้า ใกล้เคียงกันเลย
สุดท้าย อยากให้ทั้ง 2 ค่ายมีกำลังใจ และทำละครดีๆแบบนี้ออกมาอีกนะคะ