สวัสดีครับทุกๆท่าน
ตอนนี้ตัวผมนั้นติดละครตราบฟ้ามีตะวันชนิดที่เรียกว่างอมแงมเลยทีเดียว

ด้วยตัวผมเองนั้นเป็นคนดูละคร ถูกจริตผมยากมากถ้าเนื้อหาไม่ดีจริงผมจะไม่ดูเลย
ละครที่ในชีวิตผมนั้นดู มีแค่ไม่กี่เรื่องเท่านั้น ขอนับก่อน:
1. ครูพันธ์ใหม่จิตพิสัยเดือด 2546
2. แจ่วใจร้ายกับคุณชายเทวดา 2552
3. ขุนเดช 2555
4. พิษสวาท 2559
5. ตราบฟ้ามีตะวัน 2563

ละครตราบฟ้ามีตะวัน มีเรื่องราวที่น่าสนใจ ดูแค่ห้านาทีผมก็ติดแล้ว เพราะว่า
1. ตัวละครเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารักๆ สะท้อนภาพของจิตใจของเด็กได้ดีว่าเด็กนั้นเปราะบางเหมือนแก้ว
2. ตัวละครมีการพัฒนาไปแต่ละช่วงอายุ ตามเรื่องราวของละครอย่างสอดคล้องกัน
**แป้งในวัย 15ปี**

**แป้งในวัย 16ปี

**แป้งในวัย 24ปี**



** พี่อาทิตย์ในวัย 29ปี ซึ่งผ่านโลกมามากกว่าแป้ง**


ต่อไปนี้คือ The best scene ที่ผมชอบมากที่สุด
คือฉากจุดพลุ:
เอ้า! ดนตรีประกอบ
พลุลูกที่1!!

**แป้งปลดปล่อยความทรงจำอันเลวร้าย** ความทรงจำที่พรั่งพรูออกมา



**พลุลูกที่สอง** ความทรงจำที่น่าหวาดกลัว



**พลุลูกที่3 ความกลัวที่ต้องเผชิญ**




เป็นฉากที่สะเทือนใจยิ่งนัก เกินกว่าจิตใจของเด็กคนหนึ่งจะรับได้
ใบหน้าของเก้าที่แสดงถึงความกลัวสุดขีด ถ่ายทอดออกมาบนสีหน้าได้อย่างเข้าถึงตัวละครราวกับว่าเป็นเรื่องจริง

เป็นละครอีกเรื่องหนึ่งในดวงใจของผม.

***
- ผมไม่เคยดูแรงเงา
- ละครที่โดมปกรณ์ ลัม แสดงผมยังไม่ดูเลยขนาดว่าดังๆ ภูตพิศสวาทรึเปล่าที่โดนเป็นผีดิบ

อยากให้ทีมงานละครไทยรักษาคุณภาพงานไว้ให้ได้ อย่าผลิตละครน้ำเน่าออกมา
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน