เคลียร์ใจกับสามีไม่ลงตัว แต่ต้องอยู่ด้วยกันทุกวันเพื่อลูก ต้องทำยังไงกับใจตอนนี้คะ

สืบจากกระทู้แรก  จับได้ว่าสามีแอบคุยกับผู้หญิงคนอื่น...หลายคน   https://pantip.com/topic/40360472
ขออัพเดตล่าสุดนะคะ
 
ตั้งแต่วันที่เรามาตั้งกระทู้ในนี้   เรื่องของเรายังไม่ได้รับการเคลียร์ใจ 100% ระหว่างเราสองคนค่ะ  ระหว่างที่กำลังเคลียร์กัน และกำลังล็อคอินไลน์PC รอให้สามีไปเคลียร์และเราจะนั่งดูที่หน้าจอ  แรกนั้นเราตั้งใจว่าจะให้สามีไปคุยเพื่อให้จบกันไปกับมือที่สาม     
สามีพิมพ์ว่า  "แฟนพี่รุ้เรื่องที่เราคุยกันแล้วทำให้ทะเลาะกัน อาจจะต้องหยุดคุยกันและไม่เจอกันอีก พี่ขอโทษด้วยนะ"  และบอกเราก่อนว่าจะส่งไปแบบนี้นะ คือตอนนี้เขายอมทำทุกอย่างนะคะยอมจบด้วยวิธีของเขา  แต่เรายังไม่ทันโอเคกับประโยคนั้น 

ในขณะนั้น  ผู้หญิงคนนั้นไลน์สวนเข้ามาทักพอดีว่าสามีเราหายไป(แค่คืนเดียวเองนะ)ไม่ทักไม่คุยไปหาเธอลืมรึป่าวงานยุ่งรึป่าว  เราได้เห็นแล้วเหมือนตอกย้ำเข้าไปอีก อารมณ์เปลี่ยนเลยค่ะ   บอกสามีว่าไม่ต้องส่งข้อความไปแล้ว  หน้าด้านขนาดนี้ขอเจอสักครั้งเถอะ   บอกสามีว่า ให้คุยกับมันไป(สรรพานามเปลี่ยนเลยค่ะ โกรธมากกก)   เราบอกว่าเราต้องการนัดเจอแล้วให้บอกต่อหน้า   เรารู้ว่าสามีเราไม่ยอมทำแบบนั้นแน่นอนเรารู้ดี เพราะคิดว่าเขาต้องกลัวสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดที่ควบคุมไม่ได้จากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง  แต่เราก็ไม่คิดที่จะทำอะไรนะคะตอนนั้นแค่คิดท้าทายในสิ่งที่เขาทำไม่ได้   เรายอมรับว่าเราเริ่มงี่เง่าแล้วค่ะ เราก็ไม่ยอมจบแต่สามีบอกว่าไม่อยากยืดเยื้อ....ปรี๊ดมากค่ะ คือคุยกันยืดเยื้อมานานนับปี พอเราบังคับให้คุยต่อสิ  ไปนัดมันมาเจอสิ  มาตอบเราว่าไม่อยากยืดเยื้อ  
 
และสุดท้ายเราให้สามีใช้มือถือพิพม์ตอบโต้กับเธอค่ะ ส่วนเรานั่งดูที่หน้าจอPCอีกที่นึงค่ะ   สามีเราส่งข้อความไปค่ะ  แบบที่พิมพ์ให้ดูข้างบน   รู้ไหมคะ  ผู้หญิงคนนั้นชั้นเชิงดีมาก  เมื่อสามีเราสารภาพกับเธอว่าเราจับได้ต้องเลิกคุยกันและขอโทษเธอคนนั้น   เธอตอบกลับมาอย่างสวยงามว่า "รุนแรงไหมคะ  โดนว่าหรอคะ  กลับไปคืนดีกันนะคะ  รู้อยู่แล้วว่าวันนี้ต้องมาถึงแต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้ แต่ก็ไม่เป็นไร จากกันด้วยดีค่ะ"   มันเจ็บปวดหัวใจมากที่คนผิดทั้งคู่พูดจากันดีมาก เหมือนนางเอก ที่โยนบทนางร้ายให้เราซึ่งเป็นภรรยา  คนผิดทั้งคู่แยกย้ายกันด้วยดีและหยิบยื่นความปวดร้าวให้เราเพียงคนเดียว 
เราไม่โอเคค่ะ  ทั้งโกรธ แค้น  เจ็บใจ เสียใจ มันมากมายจนแทบยืนไม่อยู่มากกว่าตอนที่ยังไม่เคลียร์อีกค่ะ   

เรายอมรับว่าโกรธมากค่ะรู้สึกว่าเขาแคร์ฝั่งนั้นมากเหมือนกัน ขนาดจะจบความสัมพันธ์ยังอ่อนน้อมคะค่ะขอโทษขอโพยทั้งที่เราก็อ่านอยู่  แล้วบอกว่าแคร์เราทำได้ทุกอย่างเพื่อให้เราเป็นเหมือนเดิม แต่แค่เราบอกว่าเราไม่ต้องการให้ไปขอโทษมัน ควรมาขอโทษเรามากกว่ามั้ย ก็ยังขอโทษมันอยู่2-3ที  แล้วเมื่อจบบทสนทนาของเขาสองคน  เราก็พิมพ์เข้าไปเลยค่ะโดยใช้ไลน์สามีนั่นแหละค่ะ  ว่านางไปพอสมควรค่ะว่าไม่รู้จักสำนึกรู้ทั้งรู้ว่าเขามีลูกมีสามีแล้วไม่รู้จักละอายกันทั้งคู่...แต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับอะไรนะคะ   จบที่บทนางร้ายของเราที่ส่งให้พระเอกนางเอกเขาแยกย้ายกันด้วยดีค่ะ
 
ตกเย็นเราก็ยังต้องกลับไปเจอกันที่บ้าน  แล้วบังเอิญเจอลูกป่วยอีก จำยอมคุยกันปกติต้องช่วยกันดูแลลูกก่อน พาหาหมอเช็ดตัวป้อนยาวนไปกิจกรรมที่ต้องทำร่วมกันในวันที่จิตใจไม่โอเคเลยค่ะ  สถานการณ์มันบีบให้เราต้องก้าวข้ามปัญหาของตัวเองไปก่อนและช่วยกันทำหน้าที่พ่อและแม่ให้ดีที่สุด   ในส่วนของเรานั้นก็ยังมีความขุ่นเคืองที่แสดงออกมาบ้าง  ส่วนสามีจะพยายามอ่อนโยนกับเรา ลูบหัว โอบไหล่  ไม่แสดงออกถึงปัญหาที่ยังคาราคาซังในใจเราเลย
 
-----------   ถึงตอนนี้ก็ยังไม่รุ้ว่าชีวิตต้องเดินไปทางไหน   ขอเพียงแค่เดินให้ไหวเพื่อลูกไปก่อน   ในใจมันแหลกละเอียดจนบอกไม่ถูกแล้วค่ะตอนนี้  คิดขึ้นมาก็มีแต่น้ำตาและความอ่อนแรง บางทีแว๊บๆ อยากจะหายไปจากโลก แต่พอนึกถึงลูกก็ต้องตั้งสติปาดน้ำตา อยากกอดใครสักคนก็ไม่มี  มันโหดร้ายกับเราเหลือเกินค่ะ   -------------

ตอนนี้ถามว่าจะเริ่มคุยปัญหานี้กันใหม่ยังไง ก็ไม่รู้จะเริ่มจังหวะไหนค่ะ เหมือนมันต่อไม่ติด จบแบบคลางแคลงใจกันไป แต่ก็ยังเห็นหน้ากันทุกวัน ต้องคุยกันเรื่องลูกทุกวันค่ะ  เรายอมรับว่าอึดอัดใจและทรมานใจมากค่ะ  มันอัดอั้นและน้ำตาไหลทุกครั้งที่ว่างคิดมันขึ้นมา

เราพลาดตรงไหนคะ......เราควรทำยังไงกับเรื่องนี้