มาแล้วค่า! ไดอารี่มาช้านิดนุงเพราะของในสต็อกเค้าหมดแล้ว หลังจากนี้ด้นสดล้วน ๆ ค่า ฮา ทักทาย ๆ นักอ่านเงาห้องนิยายออนไลน์ และพี่ ๆ ห้องนักเขียนค่า 🤓😜
ไดอารี่อาจจะหยุดยาวไปจนถึงวันที่ 6 ธันวานะคะ ถ้ามีเวลาเขียนก็อาจจะวาร์ปมาเขียนให้อ่านเด้อ อิอิ 😌😉
————————————————————————-
“แม่บอสอยากได้เสื้อแขนยาวอีกตัว อยากได้เสื้อแขนยาวแม็ค เหมือนของไอ้แฝด” บอสคุยกับแม่บนชั้นสองของบ้าน เพราะเป็นจุดที่มีสัญญาณมือถือชัดที่สุด ทุก ๆ วันหนึ่งทุ่มแม่จะโทรมาคุยกับยาย หลังจากคุยกับยายเสร็จก็คุยกันต่อนิดหน่อย “นะแม่ ตัวเดียวพอ”
“เสื้อแขนยาวอะไรอีก รอบก่อนก็ซื้อแล้ว ตัวล่ะหกเจ็ดร้อย ใส่แล้วมันเหาะได้เหรอ” แม่บ่นให้เธอ คราวก่อนเธอซื้อเสื้อแขนยาวฮาร่าไปแล้วตัวหนึ่ง คราวนี้กลับมาขอใหม่อีก ก็เธอเห็นแม็คที่แพรวกับพิมพ์ใส่มันสวยนี่ ก็อยากได้เหมือนเพื่อนเป็นเรื่องธรรมดา แฝดสามแม่ไม่เข้าใจ
“เอ๋า แม่อ่ะ ตัวสุดท้ายจริง ๆ บอสไม่ขออีกเลย บอสอยากได้นะแม่ มันใส่ดี มันสวย นะแม่!” รวมพลังความอ้อนที่มีอยู่ออกมาออดอ้อนแม่สุดฤทธิ์ “ไม่แพงหรอก”
“เท่าไหร่ ไม่แพงอ่ะเท่าไหร่” แม่ใส่อารมณ์ในการถามราคาเสื้อแขนยาวของเธอนิดหน่อย พร้อมบ่นอะไรก็ไม่รู้ บอสยิ้มแหย ๆ ยกโทรศัพท์ออกจากหู ไม่อยากฟัง
“พันนิด ๆ ฮา นะแม่! ตัวสุดท้ายจริง ๆ บอสสัญญา”
“วันเสาร์อาทิตย์ไปเกี่ยวข้าวช่วยตากับยาย แล้วแม่จะบอกยายให้ตังค์” นั่นไงว่าแล้วเชียว แม่ไม่เคย อ่ะลูกแม่ให้เฉย ๆ ไม่เคยมี ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนเสมอ “ไม่แพงมืงนะ พันนิด ๆ ใส่แล้วลอยได้กูจะไม่พูดสักคำเลย”
“แม่โอนเงินให้บอสก่อนไม่ได้เหรอ บอสจะซื้อพรุ่งนี้ ไปคลองถมกับพี่ปาวพี่แป้งอ่ะ แล้วยายจะให้เหรอ บอสกลัวยายไม่ให้” ถึงจะขัดใจนิดหน่อย ทว่าก็ยิ้มออกมาได้ แค่เกี่ยวข้าวสบายมาก ไม่ใช่ข้าวใหญ่สักหน่อย เป็นข้าวดอ มีไม่กี่ไร่เอง
“ทำไมยายจะไม่ให้ ถ้าแม่บอกยาย ไปเกี่ยวข้าวก่อน เดี๋ยวให้ แค่นี้นะ” แล้วแม่ก็ตัดสายเธอทิ้งแบบไม่ใยดีเลย แต่เธอก็ไม่ซีเรียส ได้เสื้อแขนยาวแล้วซะอย่าง
เดือนตุลาคมเป็นเดือนแห่งต้นฤดูหนาว ลมเริ่มพัดหอบเอาความหนาวเย็นมาบ้าง ผิวเริ่มแห้ง ได้กลิ่นอายของหน้าหนาวที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่ช้านาน
เดือนนี้ก็เป็นเดือนแห่งการเกี่ยวข้าวเช่นกัน แต่เป็นข้าวดอ หรือข้าวเบา จะมีอายุในการเก็บเกี่ยวเร็วกว่าข้าวใหญ่ ส่วนข้าวใหญ่จะเก็บเกี่ยวช่วงเดือนธันวาคมไปจนถึงมกราคม และช่วงนั้นอากาศก็ค่อนข้างที่จะหนาวมากแล้ว
“ยายเสาร์อาทิตย์บอสจะไปเกี่ยวข้าวช่วยยายนะ แม่บอกให้ยายเอาเงินให้บอสด้วย”
บอสพูดกับยายในวงกับข้าวมื้อเย็นของวันศุกร์ ถึงไม่มีข้อแลกเปลี่ยนก็ต้องไปอยู่แล้ว เพราะต้องไปนี่แหละ เธอถึงหาข้อแลกเปลี่ยนในการทำให้ได้ นั่นก็คือเสื้อแขนยาว
บอสคิดแผนนี้ไว้ตั้งแต่ต้นกันยานู่น เนื่องจากมองเห็นช่องทางในการหาเรื่องซื้อเสื้อแขนยาวจากแม่ได้ นั่นก็คือไปเกี่ยวข้าวดอช่วยยายนี่แหละ
“ใครบอกมืงว่าจะให้เงิน” ยายพูดขึ้น มองหน้าเธอ แล้วก็ทานข้าวต่อ
“เอ๋า แม่บอก บอสขอแม่ซื้อเสื้อแขนยาว แม่บอกเกี่ยวข้าวช่วยยายก่อน เดี๋ยวยายให้ตังค์” พูดแล้วปรายตามองผู้เป็นยายที่นั่งตรงข้ามกันในวงกับข้าว กลัวก็แค่ตาดุนี่แหละ ไม่อยากพูดถึงเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ สักเท่าไหร่ ดีที่ตาไม่สนใจ
“หาตะเรื่องเสียเงินนะมืงหนิ ซื้อเสื้ออะไร”
“แขนยาว”
“ให้บีมด้วยนะยาย” น้องบีมพูดแทรกพร้อมหันไปมองหน้ายาย บอสแอบยิ้ม ยักคิ้วให้น้องสาว จากนั้นก็ทานข้าวกันต่อ
เช้าวันเสาร์บอสกับพี่ ๆ ยาย ตา และน้องบีมออกไปนากันแต่เช้า กะจะเกี่ยวข้าววันเดียวให้เสร็จ ตั้งหลายคนไม่กี่ไร่เอง ยายเตรียมเคียวคนละเล่มให้รวมของน้องบีมด้วย ส่วนพวกเธอแต่งตัวสวมเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวหมวกกันแดดพร้อมทำงาน
ในการเดินทางไปนา ยายพาเดินลัดทุ่งนายายเรืองไป ส่วนตาจูงวัวไปตามถนน ลัดทุ่งไม่ได้เดี๋ยววัวกินข้าวเอา พวกเธอเดินนำหน้า ยายเดินตามหลัง ถือของให้ยายคนละไม้คนละมือ เดินเรียงกันไปตามคันนา เสียงพูดเสียงหัวเราะของน้องบีมและพวกเธอดังไปทั่วท้องทุ่ง
ตอนนี้ข้าวในนากำลังเขียวตั้งท้อง ทว่ามีข้าวบางชนิดที่แก่แล้ว นั่นก็คือข้าวดอหรือข้าวเบานั่นเอง ปลูกไว้เพื่อกันข้าวใหญ่หมดก่อนที่จะได้เก็บผลผลิต บางคนก็ปลูก บางคนก็ไม่ปลูก นาของเธอตากับยายปลูกข้าวดอไว้เสมอ บางปีก็เอาไปทำข้าวเม่า อร่อยดีหอมด้วย ทำข้าวหลามบ้างก็อร่อยดี
ข้าวดอของตา ตาปลูกไว้ที่นาลุ่ม แถว ๆ ลำห้วย สี่ห้าตานาก็ได้หลายกระสอบพอได้ขายหรือพอได้ต่อยอดไปถึงข้าวใหญ่ ส่วนมากตาจะไม่ชอบขายข้าว กลัวไม่พอกินถึงเกี่ยวข้าวปีหน้า นอกจากจะเหลือเป็นข้าวเก่า ตาค่อยให้ยายนำไปขายแล้วเอาข้าวใหม่มากินแทน
เมื่อมาถึงนา ฐานที่ตั้งของยายคือร่มใต้ต้นค้อ ยายนำตะกร้าไม้ไผ่ที่เก็บอาหารนำไปมัดไว้กับกิ่งของต้นค้อ ไม่วางไว้พื้น กลัวมดขึ้นหรือฝุ่นเข้า เนื่องจากเดือนตุลาก็เริ่มมีลมพอสมควร
หลังทานข้าวเช้าเสร็จยายแจกเคียวคนละด้าม น้องบีมก็ได้ด้วย น้องบีมก็เกี่ยวข้าวเป็น ทุกคนสวมหมวกสวมรองเท้าบู๊ตพร้อมทำงาน ส่วนตาเฝ้าวัวไม่ให้ไปกินข้าวในนาคนอื่น ทว่าก็อยู่ใกล้ ๆ นานี่แหละ
“ไปคู่พี่น้องเอาคนละไร่เลย ยายเกี่ยวคนเดียว ให้เสร็จนะวันนี้” ยายแบ่งหน้าที่ให้พวกเธอ พี่ชายสองคนช่วยกัน พี่สาวสองคนช่วยกัน ส่วนเธอจะไปกับพี่สาว ให้น้องบีมไปกับยาย “บอสเกี่ยวช่วยพี่ปาวน่ะ บีมช่วยยาย”
“ หื่อ น้องบีมจะเกี่ยวช่วยพี่ปาว” น้องบีมปฏิเสธตำแหน่งที่ยายจัดให้ ขนาดเกี่ยวข้าวยังจะตาม บอสไม่ค่อยชอบใจนัก
“น้องบีมมาเกี่ยวช่วยพี่บอลหน่อยจะได้เสร็จเร็ว ๆ “ พี่บอลพูดออดอ้อนน้องบีม น้องบีมช่วยอะไรไม่ได้หรอก พี่บอลแค่พูดหยอกล้อเล่นน้องสาวไปอย่างนั้นเอง
“ได้ ยายน้องบีมเกี่ยวช่วยพี่บอลนะ”
“แล้วแต่ เกี่ยวดี ๆ ระวัง ๆ แน่ล่ะ อย่าให้มันเกี่ยวนิ้วตัวเอง”
เมื่อตกลงกันเรียบร้อยทุกคนก็ลงนา บอสกับพี่สาวช่วยกัน พี่ชายสองคนกับน้องบีมช่วยกัน น้องบีมเดินไปเดินมาระหว่างไร่ของพวกเธอ ของยาย แล้วก็กลับไปหาพี่ชายสองคนทั้งวัน
ยายเกี่ยวข้าวคนเดียว สายลมพัดมาให้ความเย็น แม้แดดจะแรงก็ไม่เป็นปัญหา น้องบีมทำบ้างเล่นบ้าง พี่ชายก็ไม่บ่นอะไร ก็ตามประสาเด็กจะเอาอะไรมากมาย
เกี่ยวข้าวที่แสนเหนื่อยแต่ไม่เหนื่อยเท่าไหร่ เกี่ยวข้าวไปด้วยเปิดเพลง mp 3 ในโทรศัพท์ไปด้วย เธอไปบลูทูธเอาจากเพื่อน ๆ มา ส่วนพี่ปาวเสียบหูฟังคุยโทรศัพท์กับแฟน พี่แป้งก็ฟังเพลงจากโทรศัพท์ของเธอแบบเพลิน ๆ
“บอสมืงยังจะวนมาเพลงเดิมอีกเหรอ อี่หนิ อุตส่าห์ไปเพลงอื่นล่ะ มืงยังจะรีเพลงเดิม” พี่ปาวท่าจะหงุดหงิดที่เธอกดกลับมาเพลงเดิม เพลงที่ชอบอีกรอบ หลังจากที่ผ่านไปประมาณสามเพลง
“ฮา พี่ปาว! “ เธอตลกพี่สาว นึกว่าไม่ได้ฟังด้วย เห็นคุยโทรศัพท์กับแฟนอยู่คนเดียวในโลกส่วนตัว ในโหมดของคนมีความรัก ไม่นึกว่าจะฟังเพลงกับเธอกับพี่แป้งด้วย “ฟังด้วยเหรอ เห็นคุยโทรศัพท์นึกว่าไม่ได้ฟังด้วย ฮา” พี่แป้งเองก็หัวเราะ ทั้งเหนื่อย ทั้งตลกพี่สาวคนโต
“เออฟังดิ มืงก็ฟังเพลงอื่นบ้าง สี่รอบและเพลงหนาวของพี่แบงค์วงแคลชของมืงเนี่ย” พี่ปาวพูดแล้วก็หัวเราะเธอด้วยความเพลีย “รำคาญเว้ย”
“เอ้า ก็บอสชอบน้อ ฮ่วย” บอสรู้สึกเขินนิดหน่อยที่โดนแซว หัวเราะแทบไม่มีเรียวแรง ยิ่งเหนื่อย ๆ อยู่แล้ว ดันมาหัวเราะนี่ตัดกำลังในการทำงานไปเยอะเลย พวกเธอทั้งสามคนตั้งสติ หยุดขำกันเองแล้วตั้งหน้าตั้งตาเกี่ยวข้าวกันต่อ คราวนี้บอสปล่อยให้เพลงมันเล่นไปเรื่อย ๆ ล้วนก็มีแต่เพลงของวงที่เธอชอบทั้งนั้น
พอถึงเที่ยงวันยายก็พาพักทานข้าวเที่ยงกันใต้ร่มต้นค้อ มีส้มตำ ปลาปิ้ง แจ่วปลาร้า อาหารพื้นบ้าน ตาก็มาทานกับพวกเธอด้วย เป็นมื้อเที่ยงที่อร่อยที่สุด แม้จะมีกับข้าวไม่กี่อย่าง
ตาจับตั๊กแตนตัวเบ้อเริ่มห้าตัวมาให้น้องบีมด้วย เธอขอแบ่งกับน้องสาว ถึงจะโตขึ้นมาหน่อยก็ยังอยากกิน ตั๊กแตนอี่ปีกแดงมีไข่ด้วยใครจะไม่อยากกิน
“ถ้าบีมไม่ให้พี่สองตัว พี่ไม่ซื้อเสื้อแขนยาวให้ด้วย ให้บีมซื้อเองเอามั้ย บีมเอาสามพี่เอาสอง” บอสพูดจบ เม้มปากอมยิ้มปรายตามองน้องสามนิดหน่อย ดูว่าน้องบีมจะตัดสินใจอย่างไร
“ก็ได้! แต่พี่บอสอย่าลืมซื้อเสื้อแขนยาวให้บีมด้วยนะ” บอสคลี่ยิ้มออกมา สุดท้ายน้องบีมก็ยอมแบ่งเธอ
“บีมเลือกมาเลย ให้พี่ตัวไหน พี่เอาตัวไหนก็ได้” เธอพูดไปอย่างนั้นเอง แต่ภายในใจจ้องมองอี่ปีกแดงในมือน้องบีมสามตัวต่างหาก เธอหมายตาไว้สองตัว ได้สักก็ยังดี ที่เหลือเป็นอี่โมดีดสองตัว ทั้งหมดห้าตัวที่ตาจับมาให้
ดีที่น้องบีมเลือกอี่ปีกแดงให้เธอทั้งสองตัวเลย ส่วนตนเองก็เอาสามตัว เพราะน้องบีมไม่รู้จักตัวไหนเป็นตัวไหน บอสยิ้มดีใจและไม่ยอมบอกความจริงกับน้องด้วย “สองตัวพี่บอสก็เอา มาย่างให้ด้วย”
“อี่บอสมืงหลอกเอาของน้องทำไมหนิ นิสัยนะ” พี่บอลเดินเข้ามาดุเธอ น่าจะเห็นตั้งนานแล้ว ทว่าไม่ได้จริงจังอะไร “บีมพี่ขอตัวนึง”
“แหม! บักห่า” ประโยคสุดท้ายเธอพูดในใจ “ว่าบอสนะเมื่อกี้ ฮา” เธอขำพี่ชายแบบหมั่นไส้มาก
“บีมก็ได้สองตัวอ่ะ”
“เออ บีมก็เอาสองตัวพี่ขอตัวนึง ตัวไหนก็ได้” ไม่แน่ใจว่าน้องบีมเห็นว่าตั๊กแตนสองตัวมันลายเหมือนกันหรือเปล่า น้องบีมจึงให้อี่โมดีดพี่บอลมา “บีมให้พี่บอลตัวนี้ไม่ได้เหรอ มันแปลกเพื่อน”
“น่าน ๆ ฮา” พี่บอลกลั้นหัวเราะ ไม่แสดงความเจ้าเล่ห์ออกมาให้น้องบีมเห็น ทว่าเธอเห็นเต็ม ๆ
“อันนี้มันเหมือนกัน พี่บอลเอาไปคนละตัว”
“บีมพี่บอสได้อี่ปีกแดงไปสองตัว”
“ไม่ใช่! บีมอย่าไปเชื่อ เอาไปย่างดีกว่า เอามาย่างให้” แล้วเธอก็เฉไฉเปลี่ยนเรื่อง เดินถือตั๊กแตนไปย่างที่กองไฟ ที่ยายก่อย่างปลาให้พวกเธอ สรุปเธอได้อี่ปีกแดงสองตัว พี่บอลอี่โมดีดหนึ่งตัว ส่วนน้องบีมได้อย่างละตัวไป
เมื่อทานข้าวเที่ยงเสร็จ ยายก็พาลงเกี่ยวข้าวเหมือนเดิม เสร็จในเวลาบ่ายสามโมงนิด ๆ พวกเธอเกี่ยวข้าวเสร็จภายในวันเดียว นั่งพักให้หายเหนื่อยยายก็ยังไม่พากลับบ้าน ยายพาไปหาขุดปูจากไร่ที่พึ่งเกี่ยวข้าวเสร็จนี่แหละ บางไร่มีน้ำขังนิดหน่อย ถึงเป็นบวกเล็ก ๆ ก็มีปลาให้ได้จับ ได้อาหารกลับบ้านไปหลายมื้อ
ยายเป็นคนหาปลา ส่วนพี่ ๆ ยายให้ขุดปู เธอกับน้องบีมก็ช่วย ๆ พี่สาวทำ ได้พักกะแยง และผักลืมผัวไปด้วยเยอะแยะ น้องบีมไม่สนใจจะขุดปูกับพวกเธอ แต่ไปสนใจบวกน้ำกับยาย ส่วนเธอจะให้ไปเล่นโคลนก็ไม่ใช่เรื่อง โตแล้ว
น้องบีมไปลุยโคลนหาปลากับยาย เนื้อตัวเสื้อผ้ามอมแมมเปื้อนไปหมด ทั้งผมเผ้า ทั้งหน้าตาเปื้อนโคลนไม่มีความสวยงามเลย
“ยาย!” พี่บอลตะโกนเรียกยายพร้อมชูกบตัวใหญ่ให้ยายดู พี่บอลขุดปูอยู่ดี ๆ ได้กบเฉยเลย
ยายตาลุกวาว ยิ้มด้วยความดีใจ นาน ๆ จะโชคดีแบบนี้ “มีเพื่อนมันมั้ยบอล หาอีก ๆ “
“มีตัวเดียวยาย ขุดปูอยู่ดี ๆ ได้กบเฉย” พวกเธอง่วนอยู่กับการหาปูหาปลาหากบจนค่ำ ห้าโมงยายก็พาเดินทางกลับบ้าน โดยกลับทางเดิม คือเดินลัดทุ่งกลับ มันใกล้และถึงเร็วกว่ากลับทางถนน
ตาตากข้าวให้แห้งประมาณสามวัน จึงพาหลานชายสองคนนำตอกไปมัดข้าว ตาไม่ใช้รถนวดข้าว เพราะมันมีน้อย ๆ เอง ตาใช้การตีข้าวเอาเอง อุปกรณ์ของตามีครบ แค่ต้องใช้กำลังคนเท่านั้น
คิดถึง บทที่ 15
มาแล้วค่า! ไดอารี่มาช้านิดนุงเพราะของในสต็อกเค้าหมดแล้ว หลังจากนี้ด้นสดล้วน ๆ ค่า ฮา ทักทาย ๆ นักอ่านเงาห้องนิยายออนไลน์ และพี่ ๆ ห้องนักเขียนค่า 🤓😜
ไดอารี่อาจจะหยุดยาวไปจนถึงวันที่ 6 ธันวานะคะ ถ้ามีเวลาเขียนก็อาจจะวาร์ปมาเขียนให้อ่านเด้อ อิอิ 😌😉
————————————————————————-
“แม่บอสอยากได้เสื้อแขนยาวอีกตัว อยากได้เสื้อแขนยาวแม็ค เหมือนของไอ้แฝด” บอสคุยกับแม่บนชั้นสองของบ้าน เพราะเป็นจุดที่มีสัญญาณมือถือชัดที่สุด ทุก ๆ วันหนึ่งทุ่มแม่จะโทรมาคุยกับยาย หลังจากคุยกับยายเสร็จก็คุยกันต่อนิดหน่อย “นะแม่ ตัวเดียวพอ”
“เสื้อแขนยาวอะไรอีก รอบก่อนก็ซื้อแล้ว ตัวล่ะหกเจ็ดร้อย ใส่แล้วมันเหาะได้เหรอ” แม่บ่นให้เธอ คราวก่อนเธอซื้อเสื้อแขนยาวฮาร่าไปแล้วตัวหนึ่ง คราวนี้กลับมาขอใหม่อีก ก็เธอเห็นแม็คที่แพรวกับพิมพ์ใส่มันสวยนี่ ก็อยากได้เหมือนเพื่อนเป็นเรื่องธรรมดา แฝดสามแม่ไม่เข้าใจ
“เอ๋า แม่อ่ะ ตัวสุดท้ายจริง ๆ บอสไม่ขออีกเลย บอสอยากได้นะแม่ มันใส่ดี มันสวย นะแม่!” รวมพลังความอ้อนที่มีอยู่ออกมาออดอ้อนแม่สุดฤทธิ์ “ไม่แพงหรอก”
“เท่าไหร่ ไม่แพงอ่ะเท่าไหร่” แม่ใส่อารมณ์ในการถามราคาเสื้อแขนยาวของเธอนิดหน่อย พร้อมบ่นอะไรก็ไม่รู้ บอสยิ้มแหย ๆ ยกโทรศัพท์ออกจากหู ไม่อยากฟัง
“พันนิด ๆ ฮา นะแม่! ตัวสุดท้ายจริง ๆ บอสสัญญา”
“วันเสาร์อาทิตย์ไปเกี่ยวข้าวช่วยตากับยาย แล้วแม่จะบอกยายให้ตังค์” นั่นไงว่าแล้วเชียว แม่ไม่เคย อ่ะลูกแม่ให้เฉย ๆ ไม่เคยมี ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนเสมอ “ไม่แพงมืงนะ พันนิด ๆ ใส่แล้วลอยได้กูจะไม่พูดสักคำเลย”
“แม่โอนเงินให้บอสก่อนไม่ได้เหรอ บอสจะซื้อพรุ่งนี้ ไปคลองถมกับพี่ปาวพี่แป้งอ่ะ แล้วยายจะให้เหรอ บอสกลัวยายไม่ให้” ถึงจะขัดใจนิดหน่อย ทว่าก็ยิ้มออกมาได้ แค่เกี่ยวข้าวสบายมาก ไม่ใช่ข้าวใหญ่สักหน่อย เป็นข้าวดอ มีไม่กี่ไร่เอง
“ทำไมยายจะไม่ให้ ถ้าแม่บอกยาย ไปเกี่ยวข้าวก่อน เดี๋ยวให้ แค่นี้นะ” แล้วแม่ก็ตัดสายเธอทิ้งแบบไม่ใยดีเลย แต่เธอก็ไม่ซีเรียส ได้เสื้อแขนยาวแล้วซะอย่าง
เดือนตุลาคมเป็นเดือนแห่งต้นฤดูหนาว ลมเริ่มพัดหอบเอาความหนาวเย็นมาบ้าง ผิวเริ่มแห้ง ได้กลิ่นอายของหน้าหนาวที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่ช้านาน
เดือนนี้ก็เป็นเดือนแห่งการเกี่ยวข้าวเช่นกัน แต่เป็นข้าวดอ หรือข้าวเบา จะมีอายุในการเก็บเกี่ยวเร็วกว่าข้าวใหญ่ ส่วนข้าวใหญ่จะเก็บเกี่ยวช่วงเดือนธันวาคมไปจนถึงมกราคม และช่วงนั้นอากาศก็ค่อนข้างที่จะหนาวมากแล้ว
“ยายเสาร์อาทิตย์บอสจะไปเกี่ยวข้าวช่วยยายนะ แม่บอกให้ยายเอาเงินให้บอสด้วย”
บอสพูดกับยายในวงกับข้าวมื้อเย็นของวันศุกร์ ถึงไม่มีข้อแลกเปลี่ยนก็ต้องไปอยู่แล้ว เพราะต้องไปนี่แหละ เธอถึงหาข้อแลกเปลี่ยนในการทำให้ได้ นั่นก็คือเสื้อแขนยาว
บอสคิดแผนนี้ไว้ตั้งแต่ต้นกันยานู่น เนื่องจากมองเห็นช่องทางในการหาเรื่องซื้อเสื้อแขนยาวจากแม่ได้ นั่นก็คือไปเกี่ยวข้าวดอช่วยยายนี่แหละ
“ใครบอกมืงว่าจะให้เงิน” ยายพูดขึ้น มองหน้าเธอ แล้วก็ทานข้าวต่อ
“เอ๋า แม่บอก บอสขอแม่ซื้อเสื้อแขนยาว แม่บอกเกี่ยวข้าวช่วยยายก่อน เดี๋ยวยายให้ตังค์” พูดแล้วปรายตามองผู้เป็นยายที่นั่งตรงข้ามกันในวงกับข้าว กลัวก็แค่ตาดุนี่แหละ ไม่อยากพูดถึงเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ สักเท่าไหร่ ดีที่ตาไม่สนใจ
“หาตะเรื่องเสียเงินนะมืงหนิ ซื้อเสื้ออะไร”
“แขนยาว”
“ให้บีมด้วยนะยาย” น้องบีมพูดแทรกพร้อมหันไปมองหน้ายาย บอสแอบยิ้ม ยักคิ้วให้น้องสาว จากนั้นก็ทานข้าวกันต่อ
เช้าวันเสาร์บอสกับพี่ ๆ ยาย ตา และน้องบีมออกไปนากันแต่เช้า กะจะเกี่ยวข้าววันเดียวให้เสร็จ ตั้งหลายคนไม่กี่ไร่เอง ยายเตรียมเคียวคนละเล่มให้รวมของน้องบีมด้วย ส่วนพวกเธอแต่งตัวสวมเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวหมวกกันแดดพร้อมทำงาน
ในการเดินทางไปนา ยายพาเดินลัดทุ่งนายายเรืองไป ส่วนตาจูงวัวไปตามถนน ลัดทุ่งไม่ได้เดี๋ยววัวกินข้าวเอา พวกเธอเดินนำหน้า ยายเดินตามหลัง ถือของให้ยายคนละไม้คนละมือ เดินเรียงกันไปตามคันนา เสียงพูดเสียงหัวเราะของน้องบีมและพวกเธอดังไปทั่วท้องทุ่ง
ตอนนี้ข้าวในนากำลังเขียวตั้งท้อง ทว่ามีข้าวบางชนิดที่แก่แล้ว นั่นก็คือข้าวดอหรือข้าวเบานั่นเอง ปลูกไว้เพื่อกันข้าวใหญ่หมดก่อนที่จะได้เก็บผลผลิต บางคนก็ปลูก บางคนก็ไม่ปลูก นาของเธอตากับยายปลูกข้าวดอไว้เสมอ บางปีก็เอาไปทำข้าวเม่า อร่อยดีหอมด้วย ทำข้าวหลามบ้างก็อร่อยดี
ข้าวดอของตา ตาปลูกไว้ที่นาลุ่ม แถว ๆ ลำห้วย สี่ห้าตานาก็ได้หลายกระสอบพอได้ขายหรือพอได้ต่อยอดไปถึงข้าวใหญ่ ส่วนมากตาจะไม่ชอบขายข้าว กลัวไม่พอกินถึงเกี่ยวข้าวปีหน้า นอกจากจะเหลือเป็นข้าวเก่า ตาค่อยให้ยายนำไปขายแล้วเอาข้าวใหม่มากินแทน
เมื่อมาถึงนา ฐานที่ตั้งของยายคือร่มใต้ต้นค้อ ยายนำตะกร้าไม้ไผ่ที่เก็บอาหารนำไปมัดไว้กับกิ่งของต้นค้อ ไม่วางไว้พื้น กลัวมดขึ้นหรือฝุ่นเข้า เนื่องจากเดือนตุลาก็เริ่มมีลมพอสมควร
หลังทานข้าวเช้าเสร็จยายแจกเคียวคนละด้าม น้องบีมก็ได้ด้วย น้องบีมก็เกี่ยวข้าวเป็น ทุกคนสวมหมวกสวมรองเท้าบู๊ตพร้อมทำงาน ส่วนตาเฝ้าวัวไม่ให้ไปกินข้าวในนาคนอื่น ทว่าก็อยู่ใกล้ ๆ นานี่แหละ
“ไปคู่พี่น้องเอาคนละไร่เลย ยายเกี่ยวคนเดียว ให้เสร็จนะวันนี้” ยายแบ่งหน้าที่ให้พวกเธอ พี่ชายสองคนช่วยกัน พี่สาวสองคนช่วยกัน ส่วนเธอจะไปกับพี่สาว ให้น้องบีมไปกับยาย “บอสเกี่ยวช่วยพี่ปาวน่ะ บีมช่วยยาย”
“ หื่อ น้องบีมจะเกี่ยวช่วยพี่ปาว” น้องบีมปฏิเสธตำแหน่งที่ยายจัดให้ ขนาดเกี่ยวข้าวยังจะตาม บอสไม่ค่อยชอบใจนัก
“น้องบีมมาเกี่ยวช่วยพี่บอลหน่อยจะได้เสร็จเร็ว ๆ “ พี่บอลพูดออดอ้อนน้องบีม น้องบีมช่วยอะไรไม่ได้หรอก พี่บอลแค่พูดหยอกล้อเล่นน้องสาวไปอย่างนั้นเอง
“ได้ ยายน้องบีมเกี่ยวช่วยพี่บอลนะ”
“แล้วแต่ เกี่ยวดี ๆ ระวัง ๆ แน่ล่ะ อย่าให้มันเกี่ยวนิ้วตัวเอง”
เมื่อตกลงกันเรียบร้อยทุกคนก็ลงนา บอสกับพี่สาวช่วยกัน พี่ชายสองคนกับน้องบีมช่วยกัน น้องบีมเดินไปเดินมาระหว่างไร่ของพวกเธอ ของยาย แล้วก็กลับไปหาพี่ชายสองคนทั้งวัน
ยายเกี่ยวข้าวคนเดียว สายลมพัดมาให้ความเย็น แม้แดดจะแรงก็ไม่เป็นปัญหา น้องบีมทำบ้างเล่นบ้าง พี่ชายก็ไม่บ่นอะไร ก็ตามประสาเด็กจะเอาอะไรมากมาย
เกี่ยวข้าวที่แสนเหนื่อยแต่ไม่เหนื่อยเท่าไหร่ เกี่ยวข้าวไปด้วยเปิดเพลง mp 3 ในโทรศัพท์ไปด้วย เธอไปบลูทูธเอาจากเพื่อน ๆ มา ส่วนพี่ปาวเสียบหูฟังคุยโทรศัพท์กับแฟน พี่แป้งก็ฟังเพลงจากโทรศัพท์ของเธอแบบเพลิน ๆ
“บอสมืงยังจะวนมาเพลงเดิมอีกเหรอ อี่หนิ อุตส่าห์ไปเพลงอื่นล่ะ มืงยังจะรีเพลงเดิม” พี่ปาวท่าจะหงุดหงิดที่เธอกดกลับมาเพลงเดิม เพลงที่ชอบอีกรอบ หลังจากที่ผ่านไปประมาณสามเพลง
“ฮา พี่ปาว! “ เธอตลกพี่สาว นึกว่าไม่ได้ฟังด้วย เห็นคุยโทรศัพท์กับแฟนอยู่คนเดียวในโลกส่วนตัว ในโหมดของคนมีความรัก ไม่นึกว่าจะฟังเพลงกับเธอกับพี่แป้งด้วย “ฟังด้วยเหรอ เห็นคุยโทรศัพท์นึกว่าไม่ได้ฟังด้วย ฮา” พี่แป้งเองก็หัวเราะ ทั้งเหนื่อย ทั้งตลกพี่สาวคนโต
“เออฟังดิ มืงก็ฟังเพลงอื่นบ้าง สี่รอบและเพลงหนาวของพี่แบงค์วงแคลชของมืงเนี่ย” พี่ปาวพูดแล้วก็หัวเราะเธอด้วยความเพลีย “รำคาญเว้ย”
“เอ้า ก็บอสชอบน้อ ฮ่วย” บอสรู้สึกเขินนิดหน่อยที่โดนแซว หัวเราะแทบไม่มีเรียวแรง ยิ่งเหนื่อย ๆ อยู่แล้ว ดันมาหัวเราะนี่ตัดกำลังในการทำงานไปเยอะเลย พวกเธอทั้งสามคนตั้งสติ หยุดขำกันเองแล้วตั้งหน้าตั้งตาเกี่ยวข้าวกันต่อ คราวนี้บอสปล่อยให้เพลงมันเล่นไปเรื่อย ๆ ล้วนก็มีแต่เพลงของวงที่เธอชอบทั้งนั้น
พอถึงเที่ยงวันยายก็พาพักทานข้าวเที่ยงกันใต้ร่มต้นค้อ มีส้มตำ ปลาปิ้ง แจ่วปลาร้า อาหารพื้นบ้าน ตาก็มาทานกับพวกเธอด้วย เป็นมื้อเที่ยงที่อร่อยที่สุด แม้จะมีกับข้าวไม่กี่อย่าง
ตาจับตั๊กแตนตัวเบ้อเริ่มห้าตัวมาให้น้องบีมด้วย เธอขอแบ่งกับน้องสาว ถึงจะโตขึ้นมาหน่อยก็ยังอยากกิน ตั๊กแตนอี่ปีกแดงมีไข่ด้วยใครจะไม่อยากกิน
“ถ้าบีมไม่ให้พี่สองตัว พี่ไม่ซื้อเสื้อแขนยาวให้ด้วย ให้บีมซื้อเองเอามั้ย บีมเอาสามพี่เอาสอง” บอสพูดจบ เม้มปากอมยิ้มปรายตามองน้องสามนิดหน่อย ดูว่าน้องบีมจะตัดสินใจอย่างไร
“ก็ได้! แต่พี่บอสอย่าลืมซื้อเสื้อแขนยาวให้บีมด้วยนะ” บอสคลี่ยิ้มออกมา สุดท้ายน้องบีมก็ยอมแบ่งเธอ
“บีมเลือกมาเลย ให้พี่ตัวไหน พี่เอาตัวไหนก็ได้” เธอพูดไปอย่างนั้นเอง แต่ภายในใจจ้องมองอี่ปีกแดงในมือน้องบีมสามตัวต่างหาก เธอหมายตาไว้สองตัว ได้สักก็ยังดี ที่เหลือเป็นอี่โมดีดสองตัว ทั้งหมดห้าตัวที่ตาจับมาให้
ดีที่น้องบีมเลือกอี่ปีกแดงให้เธอทั้งสองตัวเลย ส่วนตนเองก็เอาสามตัว เพราะน้องบีมไม่รู้จักตัวไหนเป็นตัวไหน บอสยิ้มดีใจและไม่ยอมบอกความจริงกับน้องด้วย “สองตัวพี่บอสก็เอา มาย่างให้ด้วย”
“อี่บอสมืงหลอกเอาของน้องทำไมหนิ นิสัยนะ” พี่บอลเดินเข้ามาดุเธอ น่าจะเห็นตั้งนานแล้ว ทว่าไม่ได้จริงจังอะไร “บีมพี่ขอตัวนึง”
“แหม! บักห่า” ประโยคสุดท้ายเธอพูดในใจ “ว่าบอสนะเมื่อกี้ ฮา” เธอขำพี่ชายแบบหมั่นไส้มาก
“บีมก็ได้สองตัวอ่ะ”
“เออ บีมก็เอาสองตัวพี่ขอตัวนึง ตัวไหนก็ได้” ไม่แน่ใจว่าน้องบีมเห็นว่าตั๊กแตนสองตัวมันลายเหมือนกันหรือเปล่า น้องบีมจึงให้อี่โมดีดพี่บอลมา “บีมให้พี่บอลตัวนี้ไม่ได้เหรอ มันแปลกเพื่อน”
“น่าน ๆ ฮา” พี่บอลกลั้นหัวเราะ ไม่แสดงความเจ้าเล่ห์ออกมาให้น้องบีมเห็น ทว่าเธอเห็นเต็ม ๆ
“อันนี้มันเหมือนกัน พี่บอลเอาไปคนละตัว”
“บีมพี่บอสได้อี่ปีกแดงไปสองตัว”
“ไม่ใช่! บีมอย่าไปเชื่อ เอาไปย่างดีกว่า เอามาย่างให้” แล้วเธอก็เฉไฉเปลี่ยนเรื่อง เดินถือตั๊กแตนไปย่างที่กองไฟ ที่ยายก่อย่างปลาให้พวกเธอ สรุปเธอได้อี่ปีกแดงสองตัว พี่บอลอี่โมดีดหนึ่งตัว ส่วนน้องบีมได้อย่างละตัวไป
เมื่อทานข้าวเที่ยงเสร็จ ยายก็พาลงเกี่ยวข้าวเหมือนเดิม เสร็จในเวลาบ่ายสามโมงนิด ๆ พวกเธอเกี่ยวข้าวเสร็จภายในวันเดียว นั่งพักให้หายเหนื่อยยายก็ยังไม่พากลับบ้าน ยายพาไปหาขุดปูจากไร่ที่พึ่งเกี่ยวข้าวเสร็จนี่แหละ บางไร่มีน้ำขังนิดหน่อย ถึงเป็นบวกเล็ก ๆ ก็มีปลาให้ได้จับ ได้อาหารกลับบ้านไปหลายมื้อ
ยายเป็นคนหาปลา ส่วนพี่ ๆ ยายให้ขุดปู เธอกับน้องบีมก็ช่วย ๆ พี่สาวทำ ได้พักกะแยง และผักลืมผัวไปด้วยเยอะแยะ น้องบีมไม่สนใจจะขุดปูกับพวกเธอ แต่ไปสนใจบวกน้ำกับยาย ส่วนเธอจะให้ไปเล่นโคลนก็ไม่ใช่เรื่อง โตแล้ว
น้องบีมไปลุยโคลนหาปลากับยาย เนื้อตัวเสื้อผ้ามอมแมมเปื้อนไปหมด ทั้งผมเผ้า ทั้งหน้าตาเปื้อนโคลนไม่มีความสวยงามเลย
“ยาย!” พี่บอลตะโกนเรียกยายพร้อมชูกบตัวใหญ่ให้ยายดู พี่บอลขุดปูอยู่ดี ๆ ได้กบเฉยเลย
ยายตาลุกวาว ยิ้มด้วยความดีใจ นาน ๆ จะโชคดีแบบนี้ “มีเพื่อนมันมั้ยบอล หาอีก ๆ “
“มีตัวเดียวยาย ขุดปูอยู่ดี ๆ ได้กบเฉย” พวกเธอง่วนอยู่กับการหาปูหาปลาหากบจนค่ำ ห้าโมงยายก็พาเดินทางกลับบ้าน โดยกลับทางเดิม คือเดินลัดทุ่งกลับ มันใกล้และถึงเร็วกว่ากลับทางถนน
ตาตากข้าวให้แห้งประมาณสามวัน จึงพาหลานชายสองคนนำตอกไปมัดข้าว ตาไม่ใช้รถนวดข้าว เพราะมันมีน้อย ๆ เอง ตาใช้การตีข้าวเอาเอง อุปกรณ์ของตามีครบ แค่ต้องใช้กำลังคนเท่านั้น