ขอพื้นที่ระบายในเรื่องที่เราไม่สามารถคุยกับใครได้เลยนะคะ เราคิดว่าถ้าเราได้พูดออกมาเราจะรู้สึกดีขึ้น
แล้วก็ขอบคุณนะคะที่เข้ามารับฟัง ตอนนี้เราดาวน์มากๆค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงดี ขอระบายออกมาเผื่อจะมีใครสักคนที่คุยกับเรามันก็คงจะดีเราไม่อยากเก็บไว้คนเดียว และไม่อยากให้คนที่เรารู้จักรับรู้ เราไม่อยากให้เขารู้ว่าเราเป็นอะไร

เข้าเรื่องเลยนะ ตามหัวข้อเลยค่ะเราน้อยใจในหน้าตาตัวเองมากๆ ทำไมเราไม่น่ารักไม่สวยเหมือนคนอื่นบ้าง เราไม่ได้หวังมากนะ เราขอแค่เป็นคนที่หน้าตาธรรมดา คนธรรมดาคนนึง ไม่ต้องเด่นมาก เราไม่เคยภูมิใจอะไรในตัวเรามากเลย ถึงเราจะเรียนเก่ง ทำอะไรก็ทำได้ง่าย เรียนรู้เร็ว แต่เราก็ยังรู้สึกว่าเรายังไม่มีคุณค่าเลย เพราะหน้าตาของเราทำให้เรารู้สึกแย่ รู้สึกด้อยกว่าคนอื่นเสมอ เมื่อก่อนเราเคยน้อยใจมากๆ จนช่วงนึงเรารู้สึกดีขึ้น รู้สึกชมตัวเองว่าเราก็น่ารักเหมือนกันนะ เป็นเพราะเราก็เริ่มแต่งตัว แต่งหน้า เอาจริงๆเราก็เป็นคนแต่งตัวเป็น เราส่องกระจกเราก็รู้สึกว่าเราเริ่มเป็นคนธรรมดาคนนึง แต่เราก็ยังขาดความมั่นใจเมื่อออกไปนอกบ้านอยู่ดี
แล้วเวลาผ่านไปเราก็สังเกตหน้าตาตัวเอง เรารู้สึกว่าไม่มีส่วนไหนในหน้าเรา ที่เราพอใจเลย หน้าก็ไม่เท่ากัน ดวงตาก็ไม่เท่ากัน คิ้วไม่เท่า จมูกพุ่งตรงปลายอย่างเดียวและใหญ่ด้วย ส่วนปาก ริมฝีปากบนสองข้างก็ไม่เท่ากัน ไม่มีอะไรเท่ากันเลย เรารู้สึกไม่มั่นใจเลย เราไม่ชอบถ่ายรูป ไม่อยากถ่าย ไปเที่ยวที่ไหนกับครอบครัวเราก็ปฏิเสธการถ่ายรูป เราหลบหน้าทุกคน เราไม่กล้ามองหน้าใคร เราไม่อยากให้ใครเห็นหน้าเรา เรากลัวว่าเขาจะคิดว่าทำไมบางส่วนในหน้าเรามันไม่เท่ากัน  ทำไมหน้าเราตลกจัง
อยู่ที่รร.เราก็ใส่แมสทั้งวัน ไม่ยอมถอดออกเลย แล้วในวันนี้เราได้ลองมองในมุมมองที่คนภายนอกมองเห็นเรา ว่าหน้าตาเราเป็นยังไง เรารับไม่ได้เลยว่าทำไมหน้าตาเป็นแบบนี้ มันแย่ไปหมด แย่กว่าที่เราเคยเห็นตัวเองในกระจกทุกวัน เพราะมันเป็นคนละมุมมอง เราเศร้ามากๆ ทำไมหน้าตาเราถึงเป็นแบบนี้ ชีวิตเราทำไมถึงไม่มีเรื่องดีๆบ้างเลย เราก็แค่อยากหน้าตาธรรมดาๆ ขอแค่อยากให้ทุกส่วนมันสมดุลกันแค่นี้เอง

ใครจะคิดว่าเราให้ความสำคัญกับหน้าตามากเกินไปหรือเปล่า คนเราต้องมองกันที่ใจ ถึงหน้าตาจะไม่ดีแต่จิตใจดี นั่นแหละความสวยในแบบของเรา แต่เราเป็นคนแบบนั้นแหละค่ะ เราคิดมากเรื่องหน้าตามากๆ มันบั่นทอนใจเรามากบางคนก็ถามว่าทำไมตาเราไม่เท่ากัน ทำไมในรูปกับตัวจริงไม่เหมือนกันเลยดูเป็นคนละคนเลย เพื่อนๆเราทุกคนสวยหน้าตาน่ารักกันหมดทุกคน มีเราเหมือนเป็นแกะดำคนเดียว แต่เพื่อนเราไม่เคยพูดดูถูกเราเลยนะคะ เพื่อนเราก็พยายามอยากจะถ่ายรูปสวยๆให้เราบ้าง เพราะเราถ่ายให้เพื่อนตลอด แต่เราก็ปฏิเสธเพื่อนไปตลอด เราไม่มั่นใจจริงๆ ส่วนแม่เราก็ยังเคยบอกว่าเพื่อนๆเราน่ารักๆกันทั้งนั้น ไม่เห็นเหมือนเราเลย ทำไมเราไม่หน้าใสๆเหมือนเพื่อนทำไมเราไม่แต่งตัวถ่ายรูปลงในอินเตอร์เน็ตแบบเพื่อนๆบ้าง มันหยิ่งทำให้เรารู้สึกเศร้าไปอีก ตอนนี้เราอยากจะลบรูปในอินเตอร์เน็ตเราออกให้หมดเลย เราไม่อยากให้ใครเห็นหน้าเราอีกแล้ว เราไม่อยากออกไปไหนอีกแล้ว เราเศร้ามากๆจริงๆ