คบกันเกือบ 3 ปีอยู่ด้วยกัน 2 ปีค่ะ
ตอนคุยกันยังไม่คบเค้าดีมากพอคบได้ 3 เดือนเราจับได้ว่าเค้าแอบคบกับคนที่ทำงานทั้งทีเราทุ่มเทให้เค้าเต็มร้อุย
เค้ามีปัญหาการเงินบ่อยทำงานไม่ทนเราก็ซัพพอร์ตเค้า
เพราะความคิดในเรื่องความรักของเราคบกันต้องช่วยเหลือกันและกัน (แต่เค้าไม่เคยช่วยเหลือเราเลย)
หลังจากจับได้เราหนีเค้าเลยค่ะเพราะเค้าตีเรา (เราตีเค้าก่อน) ตอนนั้นเราหนีเลยค่ะเค้าก็ตามง้อเราทุกวิถีทาง
เราเลยใจอ่อนยอมให้โอกาสแต่หลังจากนั้นเราก็ยังจับได้ว่าเค้าชอบทักแชทผู้หญิงคนอื่นเราทั้งเสียใจทั้งเจ็บใจ
แต่เราก็ให้อภัยตลอดไม่ว่าเค้าเจออะไรเราก็ไม่เคยทิ้งเค้าให้ต้องเผชิญอะไรคนเดียว
พอย้ายมาอยู่ด้วยกัน
- ด่าเราในที่สาธารณะ,ญาติพี่น้องของเค้า,เพื่อนเค้า
- เราทำอะไรก็ขวางหูขวางตา
- ด่าเราด้วยถ้อยคำหยาบคาย
- ใช้คำพูดทำร้ายจิตใจเรา
- ใส่ไฟให้พี่ชายเค้าไม่ชอบเรา
- ไล่เราออกจากบ้านทุกครั้งที่ทะเลาะกัน
- แตะมือถือเค้า เค้าจะโมโหเรา
ครั้งล่าสุดที่ได้แยกกันอยู่จริงๆ คือเราทะเลาะกันแล้วเค้าตีเราไม่ยั้งเช้าวันถัดมาเค้าไล่เราออกมาจากบ้านอีกครั้ง
วันนั้นเป็นวันเกิดเค้าเราเลยยอมเดินออกมาทั้งน้ำตา
เราเดินขนของออกมาทั้งที่ร่างกายช้ำพอห่างกันได้ 1 อาทิตย์ เราคิดถึงเค้ามากร้องไห้ทุกวันเราแพ้ความคิดตัวเองกลับไปขอเค้าคืนดีและแล้วเราก็กลับมาคบกัน
แต่เค้ายืนยันที่จะขอแยกกันอยู่ใช้เหตุผลที่ว่าผู้ใหญ่ฝั่งบ้านเค้าไม่ให้อยู่ด้วยกันแต่ความเป็นจริงเค้าอ้างของเค้าเองค่ะ
เพราะเราเป็นคนโทรไปคุยกับผู้ใหญ่ฝั่งบ้านเค้า (เราค่อนข้างสนิทกับผู้ใหญ่ฝั่งบ้านเค้าค่ะ) เค้าทำเป็นโมโหเรา
และเค้าพูดปลอบใจเราว่าแยกกันอยู่ดีแล้วจะได้ไม่ต้องมานั่งทะเลาะกัน
ตัวเค้าเองจะได้โตขึ้นจะได้ขยันทำงานมากขึ้นเพราะไม่มีเราคอยช่วยแล้ว (เค้าเป็นคนพูดดีค่ะแต่ทำไม่ค่อยได้)
เค้าไม่เคยถามถึงความรู้สึกเราไม่เคยถามถึงความต้องการของเราเลยสักครั้ง .
แยกกันอยู่สำหรับเค้า เค้าสบายใจรู้สึกดี
แยกกันอยู่สำหรับเราคือความทรมาน,เหงาเหมือนตอนโสด
ตอนนี้ใจเราเริ่มถอยแล้วค่ะถ้าปลายทางจะต้องแยกกันอยู่ถาวรมันก็ไม่ต่างอะไรจากชีวิตตอนโสดรอแบบไม่มีจุดมุ่งหมายไม่มีอะไรการันตี เคว้งมากเลยค่ะ 😭
ถ้าการแยกกันอยู่แล้วอีกคนสบายใจแต่อีกคนคือความทรมาน
ตอนคุยกันยังไม่คบเค้าดีมากพอคบได้ 3 เดือนเราจับได้ว่าเค้าแอบคบกับคนที่ทำงานทั้งทีเราทุ่มเทให้เค้าเต็มร้อุย
เค้ามีปัญหาการเงินบ่อยทำงานไม่ทนเราก็ซัพพอร์ตเค้า
เพราะความคิดในเรื่องความรักของเราคบกันต้องช่วยเหลือกันและกัน (แต่เค้าไม่เคยช่วยเหลือเราเลย)
หลังจากจับได้เราหนีเค้าเลยค่ะเพราะเค้าตีเรา (เราตีเค้าก่อน) ตอนนั้นเราหนีเลยค่ะเค้าก็ตามง้อเราทุกวิถีทาง
เราเลยใจอ่อนยอมให้โอกาสแต่หลังจากนั้นเราก็ยังจับได้ว่าเค้าชอบทักแชทผู้หญิงคนอื่นเราทั้งเสียใจทั้งเจ็บใจ
แต่เราก็ให้อภัยตลอดไม่ว่าเค้าเจออะไรเราก็ไม่เคยทิ้งเค้าให้ต้องเผชิญอะไรคนเดียว
พอย้ายมาอยู่ด้วยกัน
- ด่าเราในที่สาธารณะ,ญาติพี่น้องของเค้า,เพื่อนเค้า
- เราทำอะไรก็ขวางหูขวางตา
- ด่าเราด้วยถ้อยคำหยาบคาย
- ใช้คำพูดทำร้ายจิตใจเรา
- ใส่ไฟให้พี่ชายเค้าไม่ชอบเรา
- ไล่เราออกจากบ้านทุกครั้งที่ทะเลาะกัน
- แตะมือถือเค้า เค้าจะโมโหเรา
ครั้งล่าสุดที่ได้แยกกันอยู่จริงๆ คือเราทะเลาะกันแล้วเค้าตีเราไม่ยั้งเช้าวันถัดมาเค้าไล่เราออกมาจากบ้านอีกครั้ง
วันนั้นเป็นวันเกิดเค้าเราเลยยอมเดินออกมาทั้งน้ำตา
เราเดินขนของออกมาทั้งที่ร่างกายช้ำพอห่างกันได้ 1 อาทิตย์ เราคิดถึงเค้ามากร้องไห้ทุกวันเราแพ้ความคิดตัวเองกลับไปขอเค้าคืนดีและแล้วเราก็กลับมาคบกัน
แต่เค้ายืนยันที่จะขอแยกกันอยู่ใช้เหตุผลที่ว่าผู้ใหญ่ฝั่งบ้านเค้าไม่ให้อยู่ด้วยกันแต่ความเป็นจริงเค้าอ้างของเค้าเองค่ะ
เพราะเราเป็นคนโทรไปคุยกับผู้ใหญ่ฝั่งบ้านเค้า (เราค่อนข้างสนิทกับผู้ใหญ่ฝั่งบ้านเค้าค่ะ) เค้าทำเป็นโมโหเรา
และเค้าพูดปลอบใจเราว่าแยกกันอยู่ดีแล้วจะได้ไม่ต้องมานั่งทะเลาะกัน
ตัวเค้าเองจะได้โตขึ้นจะได้ขยันทำงานมากขึ้นเพราะไม่มีเราคอยช่วยแล้ว (เค้าเป็นคนพูดดีค่ะแต่ทำไม่ค่อยได้)
เค้าไม่เคยถามถึงความรู้สึกเราไม่เคยถามถึงความต้องการของเราเลยสักครั้ง .
แยกกันอยู่สำหรับเค้า เค้าสบายใจรู้สึกดี
แยกกันอยู่สำหรับเราคือความทรมาน,เหงาเหมือนตอนโสด
ตอนนี้ใจเราเริ่มถอยแล้วค่ะถ้าปลายทางจะต้องแยกกันอยู่ถาวรมันก็ไม่ต่างอะไรจากชีวิตตอนโสดรอแบบไม่มีจุดมุ่งหมายไม่มีอะไรการันตี เคว้งมากเลยค่ะ 😭