คือตอนนี้เราสับสนมากๆเลยค่ะ เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราเป็นในตอนนี้มันเรียกว่าอะไร ที่ผ่านๆมาเราคิดแค่ว่าเราอาจจะแค่เครียดมาเกินไปๆมะอาจจะเป็นผลพวงจากการที่เราเคยประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ แต่พอนานวันเข้าเรากลับคิดแต่เรื่องที่ตะตอกยตัวเอง เอาแต่โทษตัวเอง ไม่มีความหมั่นใจ ท้อแท้และผิดหวังในตัวเองมากๆ หลายครั้งที่เรามักจะคิดถึงแตาเรื่องความตายของตัวเองอย่างเช่นเวลา่รถข้ามสะพานแม่น้ำก็จะจินตหลายคถึงตีงเองว่ากำลังจะกระโดดน้ำ เวลาเห็นที่สูงๆก็จอนตก็จินถึงการกระโดดตึกฆ่าตัวตาย เวลาจีบมีด กรรไกร หรือคัตเตอร์เราก็ชอบจินตนาการว่าเราใช้สิ่งเหล่านั่นแทงคอตัวเอง จนเคยมี้งนึงที่เรายืนอยู่กลางถนนเพื่อที่จะรอข้ามถนนพอมีรถวิ่งผ่านมามันก็มีวูบนึงในใจเราที่คิดว่า เห้ย โดดออกไปดิ โดดออกไปเลย เหมือนความคิดตอนนั้นมันะยายามบังคับเราให้วิ่งออกไป แต่เราก็พยายามห้ามตัวเองอยู่เหมือนกัน ในใจเรามันเตลิดออกไปแล้ว ใจเราไปกองอยู่พื้นแล้ว มันเป็นเหมือนความอยากรู้อยากลองและอยากจะทำในตอนนั้นความคิดเราตีกันจนขาแข็งเดินไม่ออก และก็มีตอนที่เราเรียนเสร็จแล้วกำลังจะไปเรียนวิชาต่อไป จู่ๆเราก็เดินไปจับราวระเบียง ระเบียงเป็นระระเบียงเป็นระเบียงแค่ของชั้นสองแต่ด้านล่างของระเบียงตรงนั้นที่เราจ้องมองคือพื้นบรรไดเรายืนมองแล้วก็มีเพลงที่มีเนื้อหาไม่เหมาะสมกับบุคคลที่เป็นโรคซึมเศร้า มีเนื้อหาเกี่ยวกับการจากลาโลก ในตอนนั้นเหมือนเราเหม่อลอยอะค่ะ เหมือนอเหมือนอยากจะกระโดดแต่ทำไม่ได้ เพราะเราพยายามมองโลกในแง่ดีตลอด เรามักจะโกหกตัวเองเพื่อที่จะให้ตัวเองสะบายใจได้ว่าเราไม่ได้เป็นอะไร เราไม่ได้ซึมเศร้า และพักหลังๆมานี้เราชอบหาเรื่องตำหนิตัวเองบ่อยๆ ชอบซ้ำเติมตัวเอง แล้วก็คิดถึงแต่เรื่องเศร้าๆ ช่วงนี้เราค่อนข้างที่จะเบื่อทุกอย่าง แม้กระทั่แม้กระทั่งเกมที่ชอบเล่นมากๆกับยูทูปที่เข้าเป็นประจำ ทุกวันนี้เทุกวันนี้เราเบื่อไปหมด เราเข้าเกมน้อยลงมาก ในยูทูปก็ในยูทูปก็ไม่ค่อยดูอะไร เพลงก็ไเพลงก็ไม่ค่อยได้ฟัง ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากไปไม่อยากไปไหน ไม่อยากเป็นตัวเอง ไม่อยากมีชีวิตอยู่แต่ก็ยังไม่อยากตายไปซะทีเดียว เพราะเราเพราะเรายังมีสิ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจทำให้เรายังอยากมีชีวิตอยู่เพื่อเขาแต่เรสก็เหนื่อยและท้อกับการใข้ชีวิตมากๆ เรารู้สึกว่าช่วงชีวิตในตอนนี้มันดาวน์และแย่สุดๆเพราะว่าเรามักจะนึกถึงเรื่องอดีตที่แย่ๆ มักจะซ้ำเติมตัมักจะซ้ำเติมตัวเอง บวกกับตอบวกกับตอนนี้ที้เราค่อนข้างจะมีปัญหากับเพื่อน เราไม่มีเราไม่มีความมั่นใจในตัวเอง เราไม่เข้าใจตัวเอง เราไม่รู้ว่าเรารู่สึกยังไง เราไม่รู้ว่าเราจะอยู่ไปทำไม มันท้อแท้ไปหมด อะไรที่เคยทำได้ดีกลับแย่ลง ทัศนวิสัยก็แย่ลง สมาธิความคิดและการตัดสินใจก็แย่ลง เรา sensitive มากขึ้นอ่อนไหวไปหมดอะไรสะกิดหน่อยไม่ได้เลย ขวัญอ่อนกว่าเดิมแค่เล็กน้อยๆก็ขวัญเสียแล้ว เราก็ไม่ได้เศร้าทุกวันหรอกนะคะ แต่มันก็เป็แต่มันก็เป็นอยู่บ่อยครั้ง และด้วนควาและด้วนความที่เราอัดอั้นตันใจไม่เคยระบายกับใครเลยเพราะเราคิดว่าไม่มีใครคิดจะสนใจเรื่องของเราแล้วเราก็มานั่งน้อยใจว่าไม่มีใครสนใจเรา เราเครียดหนักมาก เราเครียดกับทุกเรื่อง จนตอนนี้เราเองก็ไม่รํ้ว่าที่เราเป็นอยู่มันคืออะไร เราไม่รู้ว่าเราควรทำยังไง วานผู้รู้ช่วยตอบทีค่ะ ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้านะคะ🙏
อยากสอบถามว่าอาการที่เราเป็นอยู่ตอนนี้เรียกว่าโรคซึมเศร้าไหมคะ?
คือตอนนี้เราสับสนมากๆเลยค่ะ เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราเป็นในตอนนี้มันเรียกว่าอะไร ที่ผ่านๆมาเราคิดแค่ว่าเราอาจจะแค่เครียดมาเกินไปๆมะอาจจะเป็นผลพวงจากการที่เราเคยประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ แต่พอนานวันเข้าเรากลับคิดแต่เรื่องที่ตะตอกยตัวเอง เอาแต่โทษตัวเอง ไม่มีความหมั่นใจ ท้อแท้และผิดหวังในตัวเองมากๆ หลายครั้งที่เรามักจะคิดถึงแตาเรื่องความตายของตัวเองอย่างเช่นเวลา่รถข้ามสะพานแม่น้ำก็จะจินตหลายคถึงตีงเองว่ากำลังจะกระโดดน้ำ เวลาเห็นที่สูงๆก็จอนตก็จินถึงการกระโดดตึกฆ่าตัวตาย เวลาจีบมีด กรรไกร หรือคัตเตอร์เราก็ชอบจินตนาการว่าเราใช้สิ่งเหล่านั่นแทงคอตัวเอง จนเคยมี้งนึงที่เรายืนอยู่กลางถนนเพื่อที่จะรอข้ามถนนพอมีรถวิ่งผ่านมามันก็มีวูบนึงในใจเราที่คิดว่า เห้ย โดดออกไปดิ โดดออกไปเลย เหมือนความคิดตอนนั้นมันะยายามบังคับเราให้วิ่งออกไป แต่เราก็พยายามห้ามตัวเองอยู่เหมือนกัน ในใจเรามันเตลิดออกไปแล้ว ใจเราไปกองอยู่พื้นแล้ว มันเป็นเหมือนความอยากรู้อยากลองและอยากจะทำในตอนนั้นความคิดเราตีกันจนขาแข็งเดินไม่ออก และก็มีตอนที่เราเรียนเสร็จแล้วกำลังจะไปเรียนวิชาต่อไป จู่ๆเราก็เดินไปจับราวระเบียง ระเบียงเป็นระระเบียงเป็นระเบียงแค่ของชั้นสองแต่ด้านล่างของระเบียงตรงนั้นที่เราจ้องมองคือพื้นบรรไดเรายืนมองแล้วก็มีเพลงที่มีเนื้อหาไม่เหมาะสมกับบุคคลที่เป็นโรคซึมเศร้า มีเนื้อหาเกี่ยวกับการจากลาโลก ในตอนนั้นเหมือนเราเหม่อลอยอะค่ะ เหมือนอเหมือนอยากจะกระโดดแต่ทำไม่ได้ เพราะเราพยายามมองโลกในแง่ดีตลอด เรามักจะโกหกตัวเองเพื่อที่จะให้ตัวเองสะบายใจได้ว่าเราไม่ได้เป็นอะไร เราไม่ได้ซึมเศร้า และพักหลังๆมานี้เราชอบหาเรื่องตำหนิตัวเองบ่อยๆ ชอบซ้ำเติมตัวเอง แล้วก็คิดถึงแต่เรื่องเศร้าๆ ช่วงนี้เราค่อนข้างที่จะเบื่อทุกอย่าง แม้กระทั่แม้กระทั่งเกมที่ชอบเล่นมากๆกับยูทูปที่เข้าเป็นประจำ ทุกวันนี้เทุกวันนี้เราเบื่อไปหมด เราเข้าเกมน้อยลงมาก ในยูทูปก็ในยูทูปก็ไม่ค่อยดูอะไร เพลงก็ไเพลงก็ไม่ค่อยได้ฟัง ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากไปไม่อยากไปไหน ไม่อยากเป็นตัวเอง ไม่อยากมีชีวิตอยู่แต่ก็ยังไม่อยากตายไปซะทีเดียว เพราะเราเพราะเรายังมีสิ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจทำให้เรายังอยากมีชีวิตอยู่เพื่อเขาแต่เรสก็เหนื่อยและท้อกับการใข้ชีวิตมากๆ เรารู้สึกว่าช่วงชีวิตในตอนนี้มันดาวน์และแย่สุดๆเพราะว่าเรามักจะนึกถึงเรื่องอดีตที่แย่ๆ มักจะซ้ำเติมตัมักจะซ้ำเติมตัวเอง บวกกับตอบวกกับตอนนี้ที้เราค่อนข้างจะมีปัญหากับเพื่อน เราไม่มีเราไม่มีความมั่นใจในตัวเอง เราไม่เข้าใจตัวเอง เราไม่รู้ว่าเรารู่สึกยังไง เราไม่รู้ว่าเราจะอยู่ไปทำไม มันท้อแท้ไปหมด อะไรที่เคยทำได้ดีกลับแย่ลง ทัศนวิสัยก็แย่ลง สมาธิความคิดและการตัดสินใจก็แย่ลง เรา sensitive มากขึ้นอ่อนไหวไปหมดอะไรสะกิดหน่อยไม่ได้เลย ขวัญอ่อนกว่าเดิมแค่เล็กน้อยๆก็ขวัญเสียแล้ว เราก็ไม่ได้เศร้าทุกวันหรอกนะคะ แต่มันก็เป็แต่มันก็เป็นอยู่บ่อยครั้ง และด้วนควาและด้วนความที่เราอัดอั้นตันใจไม่เคยระบายกับใครเลยเพราะเราคิดว่าไม่มีใครคิดจะสนใจเรื่องของเราแล้วเราก็มานั่งน้อยใจว่าไม่มีใครสนใจเรา เราเครียดหนักมาก เราเครียดกับทุกเรื่อง จนตอนนี้เราเองก็ไม่รํ้ว่าที่เราเป็นอยู่มันคืออะไร เราไม่รู้ว่าเราควรทำยังไง วานผู้รู้ช่วยตอบทีค่ะ ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้านะคะ🙏