เคยคิดว่าตัวเองไม่มีเพื่อนแต่จริงๆแล้วมีเพื่อนอยู่

มันเป็นความรู้สึกที่เราคิดว่าเราคิดว่าเขาเป็นเพื่อนแต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่าย​จะคิดว่าเราเป็นเพื่อนไหมเวลาที่เราถูกเมินเราถามอะไรเพื่อนไปก็ไม่ตอบและบ้างครั้งก็ทำเป็นไม่สนใจกันเลยเราเคยกลับมาคิดอยู่หลายรอบว่าเป็นเพราะอะไรเราเลยกลับมาคิดดูว่าตัวเองเป็นยังไงตัวผมเองเป็นคนยิ้มง่ายชอบทำให้คนข้างๆยิ้มและทำเรื่องตลกๆอยู่ตลอดครั้งหนึ่งเพื่อนเคยทักผมว่าเป็นบ้าป่ะเนี้ยยิ้มตลอดเวลาและนั้นก็ทำให้ผมจำคำพูดมันมาคิดในหัวตลอดผมเป็นที่ชอบเก็บคำพูดคนอื่นมาคิดอยู่บ่อยครั้งว่าเราทำแบบนี้ทำไมๆและยังมีอีกหลายๆรอบที่ผมโดนเมินแล้วผมก็กลับมาคิดว่าผมทำแบบนี้เหมือนยัดตัวเองไปในที่ที่ไม่ควรอยู่ผมหาวิธีแก้ปัญหานี้อยู่บ่อยครั้งจนผมได้คำตอบกับตัวเองว่าการที่เราอยู่ในที่ๆไม่ควรอยู่มันไม่มีอะไรดีเลยมันจะมีแค่ทำให้ผมเศร้าไปเปล่าๆผมเลยค่อยๆออกห่าง​จากเพื่อนกลุ่มนี้และพอเวลาผ่านๆไปผมก็เริ่มชินกับความรู้สึกนี้แล้วผมรู้สึกได้ว่าการที่เราไม่มีเพื่อนมันก็ไม่ได้แย่อะไรขนานนั้นแต่ผมก็พอมีเพื่อนอยู่บ้าง​นะไม่ใช้ว่าไม่มีเลยแต่ก็นะผมคิดว่าการอยู่คนเดี่ยวมันก็ไม่แย่อะไรขนานนั้นสักที่เดียวผมยังคิดว่าสักวันผมอยากจะมีเพื่อนสนิทบ้างแต่ก็คงอยู่ที่เวลากับโชคชะตา​แล้วว่าจะเจอมั้ย.
ผมอยากรู้ว่าใครเคยเจอสถานการณ์​แบบนี้ไหมมาเม้นเล่าเรื่อง​ของคุณได้น่ะครับ.
และใครที่เจอสถานการณ์​แบบนี้อยู่ผมก็ขอบอกเลยนะครับว่าเลิกคิดมากแล้วปล่อยวาง​ไปมันไปแล้วพอเวลาผ่านไปมันก็จะรู้สึกดีขึ้นเอง

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ

ใส่โค้ดปล