ผมชอบคิดมากหรือน้อยใจทุกทีเลย
เวลาที่โดนเงียบใส่ อยู่ดีๆ จากรอยยิ้มที่มีให้กันมันก็กลายเป็นความเงียบ
ที่ผมก็ไม่รู้สาเหตุว่ามันเกิดจากอะไร
เงียบไปถึง 2-3 วัน
อย่างเช่น เวลาที่กำลังจะกินข้าว
จากคุยกันดีๆอยู่ก็กลายเป็นความเงียบ ทั้งๆที่ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรผิด
ตั้งใจทำอะไรให้ ทำกับข้าวให้กิน
พาไปนั่นไปนี่ อยู่ดีๆจากที่ยิ้มให้กันมันก็เงียบลง
ผมทำตัวไม่ถูก ผมคิดมากในหัวตลอดว่า ผมทำอะไรผิด ผมน้อยใจ
ผมรู้สึกเหมือนไร้ค่า ที่โดนมองผ่าน
โดนเมินใส่ โดนเงียบใส่
เหมือนผมเป็น ก้อนหิน เหมือนผมเป็นต้นไม้