ควรไปต่อหรือพอแค่นี้

สวัสดีค่ะ มีเรื่องมาปรึกษาปัญหาชีวิตคู่ค่ะ

เราเป็นนักศึกษากำลังเรียนอยู่ คบกับแฟนวัยทำงานอายุมากกว่าเรา 7 ปีค่ะ คบกันมาได้ครึ่งปีแล้ว ในวันที่คบกันเราบอกเขาว่าเรารักเขาไม่ว่าจะยังไงก็พร้อมซัพพอร์ตเขาเสมอ แต่มาตอนนี้เราไม่แน่ใจแล้วค่ะ เขาชอบทิ้งให้เรารู้สึกแย่อยู่คนเดียว เวลามีปัญหาอะไรแล้วเราอยากได้การพูดคุยก็จะให้เราแก้คนเดียว พอนำปัญหาขึ้นมาก็มักจะปัดเป็นความผิดเรา เราเป็นคนขอโทษตลอดในความสัมพันธ์นี้เพื่อให้มีเขาอยู่ รั้งเขาตลอดหากเขาทิ้งเรา

เขาเคยมีประวัติเรื่องผู้หญิงค่ะ ทำให้เราระแวงเขาช่วงหนึ่ง แต่เขาก็มาว่าเราคิดมากและพร้อมจะทิ้งเราตลอดหากข้ามเส้นไปถึงการเช็คโซเชียลหรือแชทเขา เราเลยยอมทิ้งความระแวงไว้แค่ในหัวค่ะ ไม่เคยเอามาพูดถึงอีก

เขาติดเกมมาก ซึ่งเพราะเกมทำให้เรารู้จักกันได้ค่ะ แต่ก็เพราะเกมเช่นกันที่ทำให้เรารู้สึกแย่ เวลาเล่นด้วยกันเขาไม่เคยฟังความฝั่งเราเลยค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น หากมันเป็นสิ่งที่ทำให้เขาแพ้ เขาก็พร้อมที่จะว่าเราก่อนเสมอ และพอเราน้อยใจหรือเงียบเขาก็ทิ้งให้เราอยู่คนเดียวกับความรู้สึกแย่เช่นกัน ไม่มีการโทรมาง้อหรือขอโทษ มีเพียงแค่ความเงียบและรอให้วันถัดไปมาถีงและทำราวกับที่เคยว่าเราไม่มีมาก่อน

​เขาชอบขอเงินเราค่ะ ไม่มากก็น้อย เราไม่ติดที่เขาขอค่ะ หากให้ได้ก็ให้เสมอ ขอไปซื้อเกม ขอไปกินข้าว  แต่พอเราขอจากเขาก็กลายเป็นไปรบกวนเขาค่ะ ทั้งที่สิ่งที่เราขอมีเพียงแค่คำพูดว่ารักหรือการรับฟัง ไม่เคยมีการขอเงินทองจากเขาเลย จนทำให้เรารู้สึกว่าในความสัมพันธ์นี้ทำไมเราถึงต้องยอมเขามากขนาดนี้ด้วย ทั้งที่เขาไม่ได้ให้ค่าเราขนาดนั้น

เราอยากได้ความรักที่มั่นคงค่ะ ทั้งการเงินและทางอารมณ์ เราอยากได้หลักมั่นว่าเขาจะไม่ทอดทิ้งเราหากเราไม่มีให้เขาหรือไม่สามารถให้สิ่งที่เขาต้องการได้ แต่ตอนนี้เหมือนกับว่าถ้าหากเราไม่ให้สิ่งที่เขาต้องการเขาก็พร้อมที่จะปล่อยเราไปได้ตลอด

จนถึงตอนนี้ เราก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเรารักเขาจริงหรอ มันเหมือนหากเขาบอกเลิกเราวันนี้เราก็พร้อมให้เขาไป แน่นอนว่าเรายังเด็ก เราอยากไปเจอผู้คนที่ดีกว่านี้ อยากได้ความรักที่อย่างน้อยเราไม่ต้องมานั่งรู้สึกแย่ราวกับว่าเรามีค่าแค่ให้เงินเขากับให้เขาระบายในสิ่งที่เขาอยาก

เราควรจะบอกเลิกเขาไหมคะ หรือควรจะลองพูดคุยกันดูก่อน แต่ปัญหาเหล่านี้มันเกิดขึ้นซ้ำจนเราเริ่มมองกลับมาหาตัวเองแล้วรู้สึกแย่ มันเป็นความคิดที่เด็กคนนี้ก็ตั้งใจรักขนาดนี้ แต่ทำไมคนที่รับความรักนี้ไปถึงให้ค่ามันแค่นี้นะ ทำไมถึงต้องยอมขนาดนี้ทั้งที่ครอบครัวก็รักเราและดูแลเราดีมาตลอด

เหมือนมาระบายเลยค่ะ 5555 แต่ยังไงเรามั่นใจว่ามันคงมีคำตอบอยู่ในใจเราแล้ว แต่แค่ยังคงลังเลอยู่ หวังว่าทุกท่านที่มาอ่านจะทำให้ความลังเลนี้หายไปหรือทำให้เด็กคนนึงที่กำลังเรียนรู้ชีวิตได้รู้อะไรจากประสบการณ์และมุมมองของทุกท่านนะคะ