คืออย่างงี้ค่ะ
แม่เราไม่ได้ทำงานแต่พ่อเป็นคนทำงาน เงินก็มีพอกิน มีบ้านมีรถ
แต่เรื่องมันเกิดที่ว่าอีป้าตรงข้ามบ้านเนี่ยเขาตระก่อนไม่ได้ทำงาน แล้วลูกเขาก็สรรหาหนี้มาให้ จนทำให้เขาต้องทำงานเขาทำงานเย็บรองเท้า เขาชอบมาประชดแม่เราว่าแบบ"คนทำงานคือคนที่คุณค่า" "ไม่ออกมาทักทายใครวันๆเอาแต่นั่งเหม่อลอย" คือเข้าใจปะว่าแบบอยู่บ้านก็ต้องการความสงบอ่ะค่ะเหมือนเป็นเซฟโซนไรงี้ ป้าเขาชอบทักทายคนแต่หลังหลังด่าเขาอย่างกะศรัตรูกัน คืออยู่บ้านมันก็มีงานบ้านงานครัว ฯลฯ ไม่ใช่ว่านั่งเชยๆ สรุปคนไม่ทำงานมันผิดหรอคะ ถึงต้องมีอิป้าตรงข้ามบ้านนี้มาประชดทุกวันๆ
เป็นทุกคนทำไงคะ
คนไม่ทำงานผิดด้วยหรอ?
แม่เราไม่ได้ทำงานแต่พ่อเป็นคนทำงาน เงินก็มีพอกิน มีบ้านมีรถ
แต่เรื่องมันเกิดที่ว่าอีป้าตรงข้ามบ้านเนี่ยเขาตระก่อนไม่ได้ทำงาน แล้วลูกเขาก็สรรหาหนี้มาให้ จนทำให้เขาต้องทำงานเขาทำงานเย็บรองเท้า เขาชอบมาประชดแม่เราว่าแบบ"คนทำงานคือคนที่คุณค่า" "ไม่ออกมาทักทายใครวันๆเอาแต่นั่งเหม่อลอย" คือเข้าใจปะว่าแบบอยู่บ้านก็ต้องการความสงบอ่ะค่ะเหมือนเป็นเซฟโซนไรงี้ ป้าเขาชอบทักทายคนแต่หลังหลังด่าเขาอย่างกะศรัตรูกัน คืออยู่บ้านมันก็มีงานบ้านงานครัว ฯลฯ ไม่ใช่ว่านั่งเชยๆ สรุปคนไม่ทำงานมันผิดหรอคะ ถึงต้องมีอิป้าตรงข้ามบ้านนี้มาประชดทุกวันๆ
เป็นทุกคนทำไงคะ