...ขอให้จงรองเรือง ประเทืองแสง...

แสงสีทอง ส่องทาบ อาบอัมพร
ทิวากร โผล่พ้น บรรพตใหญ่
อรุณรุ่ง สาดส่อง ผ่องอำไพ
ประชาชน จะเป็นใหญ่ ในแผ่นดิน

วันเวลา และวารี มีแปรเปลี่ยน
มีหมุนเวียน เปลี่ยนปรับ แล้วดับสิ้น
แม้นอำนาจ วาสนา จรดฟ้าดิน
ยังพังภินท์ สิ้นได้  ด้วยสายชนฯ