หมาเราตายได้เกือบ2อาทิตย์แล้วค่ะ อยู่ด้วยกันมา8เกือบ9ปี เสียใจมากๆ เอาแต่คิดโทษตัวเองที่เขาป่วย แต่เราก็ไป รร. ไม่รีบพาเขาไปหาหมอ แต่ระหว่างวันก็มีคนที่บ้านช่วยดูแลเขาตลอด ถ่ายรูปส่งไลน์มาบอกว่า เขาดีขึ้นๆแล้ว แล้วฉร่าใจด้วยคิดว่า เขาป่วยแล้วก็จะหายเหมือนที่เคยเป็น ป่วยแค่1 วันกว่าๆ ก่อนหน้านี้เขาไม่แสดงอาการอะไรเลย อยู่ๆก็อาเจียน แล้วก็ไม่มีแรง คืนนั้นเราก็ดูอาการทั้งคืน หลับๆตื่นๆ สะดุ้งตื่นมาดูตลอด พออีกวัน ก็รร ก็เหมือนเดิม คอลหาแม่ให้แม่พาไปดู ให้แม่ส่งรูปมาให้ดู เขาก็บอกว่า มันดีขึ้นแล้ว วิ่งได้ เดินรอบบ้านเลย แม่ป้อนข้าวให้ เราก็คิดว่าหายแน่ๆเลย รร เราอยู่ไกลจากบ้านมาก เราเลยกลับถึงบ้านก็ 5-6โมงแล้ว เราไม่ได้แวะไหนเลย จะรีบกลับไปหาเขา พอ3ทุ่ม ของวันนั้น เขาเหมือนจะอาเจียนอีก เราก็เลยรีบจับเขาลุกขึ้น ลูบๆหลัง แต่ เขาก็หายใจเฮือกสุดท้ายก่อนจะไป.. เราคิดโทษตัวเองตลอด ทำไมไม่รีบพาเขาไปหาหมอ ฉร่าใจอยู่ได้ ทำไมไม่หยุดเรียนเพื่ออยู่กับเขา ถ้ารู้ว่าวันนั้นคือวันสุดท้ายที่ได้อยู่ด้วยกัน เราจะไม่ไปไหนเลย จะไม่ปล่อยให้เขารอ ตอนนี้ เกือบ2 อาทิตย์ เราก็ยังรู้สึกผิดอยู่ตลอด คิดวนไปแต่ เขาจะอยู่กับเรานานกว่านี้ ถ้าเราไม่ฉร่าใจ ไม่คิดน้อย เราไม่กล้าเลี้ยงหมาแล้วตอนนี้ กลัวการสูญเสียมากๆ เขาคือหมาตัวแรกของเราเลย เลี้ยงมานาน นอนด้วยกัน อยู่ด้วยกันตลอดเคย ห่างกันแค่ไม่กี่วันเอง ทางบ้านเราก็อยากให้เราดีขึ้น เขาก็พูดว่า เดี๋ยวซื้อตัวใหม่ เอามาอยู่เป็นเพื่อน คิดสะว่า ตัวเก่ายังอยู่กับเรา อยากถามคนที่เคยเสียน้องหมาว่า การมีตัวใหม่ทำให้ดีขึ้นมั้ย เราจะสามารถรักตัวใหม่แบบที่รักตัวเก่าได้รึเปล่า