ใครมีวิธีทำใจเวลาคนอื่นมองเราต่ำต้อยทั้งที่เราพอใจที่เราเป็นอยู่บ้างคะ

คือเราเป็นคนฐานะไม่ร่ำรวยค่ะ บ้านก็ไม่ได้หลังใหญ่ รถไม่มีขับ มีกินไปวันๆหาเช้ากินค่ำ เราพอใจที่เราเป็นอยู่แบบนี้ แต่งตัวเสื้อผ้าแบบนี้ ใช้ชีวิตแบบนี้ แต่ไม่รู้ทำไมคนอื่นชอบบูลลี่เราหรือมองเราต่ำต้อยจัง ทั้งๆที่เราก็พอใจที่เราเป็นอยู่แบบนี้อยู่แล้ว เพื่อนบางคนที่ฐานะดีกว่าเราเค้าก็จะพยายามพูดให้เรายกระดับตัวเองขึ้นเทียบกับคนอื่นเค้าให้ได้ ทั้งๆที่เราบอกว่าอยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว เพื่อนเราอยากให้เรามีบ้านหลังใหญ่ๆเหมือนเค้า มีรถขับเหมือนเค้า ใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนมเหมือนเค้า จนตอนนี้เราอยากจะตัดเพื่อนไปซะละ เพราะเราไม่อยากเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใคร เราอยากเป็นเราเองแบบนี้ อยากทำอะไรก็ทำ พอเพียงกับความเป็นอยู่ ไม่อู้ฟู่แต่อยู่ได้ แต่บางครั้งมันก็ตะหงิดใจเหมือนกันว่าจำเป็นแค่ไหนที่เราจะต้องยกระดับคุณภาพชีวิตเทียบเท่าคนอื่น หรือเพื่อให้ตัวเองมีหน้ามีตาในสังคม จริงๆเราไม่ใช่คนชอบเข้าสังคมเท่าไหร่ ถึงจะรู้ว่ามนุษย์เป็นสัตว์สังคม แต่เราชอบอยู่คนเดียว อยู่กับพ่อแม่ สัตว์เลี้ยงมากกว่า จนบางครั้งมีเพื่อนมาถามเราว่า "รักสันโดษหรอ" เราไม่เข้าใจว่ามันผิดแผกตรงไหน ตอนนี้ชักสับสนซะแล้ว มีใครเป็นเหมือนเราบ้างคะ แล้วมีวิธีวางตัว ปรับตัว หรือทำตัวยังไง แนะนำหน่อยค่ะ แชร์ประสบการณ์ก็ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ