สวัสดีค่ะ เราอายุ 23 ปี อยากถามว่าเพื่อนๆเคยมีอาการแบบนี้ ความรู้สึกแบบนี้บ้างไหมคะ เริ่มด้วยที่ในชีวิตเรา เราเป็นคนมุ่งมั่นตั้งเป้าหมายให้กับตนเอง เราเรียนจบมาเมื่อปีที่แล้วค่ะ เรามีสายอาชีพงานที่เราอยากทำ คือสายอาชีพครัวในโรงแรมค่ะ อยากประสบความสำเร็จ จนเราไขว่ขว้าเพื่อที่จะได้โอกาสทำงานนั้นๆมาได้ แต่วันนึงเราโดนปลดออกค่ะเพราะรายได้ทางบริษัทลดลงจำเป็นต้องลดจำนวนพนักงาน ในฐานะที่เรามาใหม่สุด ตอนนั้นเราเสียใจมากๆค่ะ แต่ก็พยายามสู้ต่อ จนเมื่อเดือนกรกฎาคม 62 เราได้สมัครงานที่ๆนึง ได้ทำงานที่เรารัก ที่ใฝ่ฝัน แต่แล้วมีนาคม 63 ด้วยโรคระบาด โควิด-19 ทำให้สายอาชีพโรงแรมพังพินาศเลยค่ะ ทำให้เราโดนปลดครั้งที่ 2 ทีนี้เหมือนมันเป็นปมเลยค่ะว่าทำไมเราต้องมาเจอแบบนี้ถึงสองครั้ง มันเสียใจ รู้สึกแย่มากจริงๆนะคะ บวกกับเมื่อต้นปีเราผิดหวังเรื่องความรัก และเป็นเรื่องที่หนักหน่วงมากๆค่ะ จนปัจจุบัน เรายังรู้สึกเสียใจอยู่เลยค่ะ มันเลยเป็นเหมือนกลุ้มใจกับชีวิต เรามีอาการแบบนี้ค่ะ
1. นอนไม่หลับค่ะ ถึงขั้นต้องหาอะไรดูให้จนตาจะลืมไม่ไหวถึงจะนอนได้ในกลางคืน
2. เรารู้สึกเบื่อ เช่นจะหาหนังดู เปิดไปสักพัก เบื่อค่ะ ดูต่อไม่ได้ หรือช่วงที่ดูซีรี่ย์ หนังสนุกนะคะ ดูไปสักพัก สมาธิหลุดค่ะ วอกแว่กไปคิดเรื่องอื่น เรื่องที่ทำให้เราท้อแท้
3. เราเบื่ออาหารในบางครั้ง หิวนะคะ พอทำมากินปุ๊ปนั่งมอง ก็อิ่มแล้ว บางทีกินเข้าไปคำสองคำ ไม่อยากกินเลยค่ะ
4.วันนี้อยู่ๆเราก็มีความคิดแวบขึ้นมาว่า ถ้าเราลองตกบรรได เราจะเป็นอะไรมากมั้ยนะ แต่ก็คิดได้ว่า อย่าหาเรื่องเลยดีกว่า เหมือนหยุดความคิดได้ทันค่ะ อันนี้พอมานึกดูแล้ว ค่อนข้างน่ากลัว คนเราใครจะอยากตกบรรไดคะ555
4. เราไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตดีค่ะ เราเครียดเรื่องงาน ไม่รู้ว่าตัวเองจะสามารถทำงานอะไรได้อีกถ้าไม่ใช่สายครัวรร. มันเป็นความคิดที่เราไม่อยากทำชั่วคราว เราอยากทำยาวๆ ประมาณนั้น (ปล.เราอยู่กับครอบครัว ที่บ้านไม่ได้เร่งอะไรตรงนี้ค่ะ)
5. บางครั้งก่อนนอน ใจจะรู้สึกวิตกกังวล บางทีก็เครียดขึ้นมาสะงั้นทำให้รู้สึกอยากร้องไห้ แล้วร้องไห้ง่ายมาก รู้สึกอารมณ์อ่อนไหว
6. เราชอบคิดว่า ถ้าหลับแล้วไม่ตื่นมาอีกเลยก็คงดี แต่ไม่เคยคิดที่จะทำร้ายตัวเองหรือฆ่าตัวตายเลยนะคะ เพียงแค่รู้สึกไม่อยากจะรับรู้หรือทำอะไรเลยในชีวิตนี้
ตอนแรกเราก็ว่า เราคงอกหัก แต่เราว่าเรามีอาการแบบนี้มานานเกิดเหตุค่ะ แต่ไม่รู้ว่ามันรุนแรงหรือเปล่า มีใครเคยมีอาการแบบนี้บ้างไหมคะ หรือใครมีแนวคิดที่ทำให้สบายใจได้บ้าง บางทีก็สับสนกับอารมณ์ตัวเองค่ะ ตอนนี้ยังสับสนเลย
*ปล.เรามีอาการแบบนี้จริงๆ ไม่ได้แต่งหรืออะไร อยากให้แนะนำหรือให้ข้อมูลชี้แนะ ใช้คำพูดสุภาพนะคะ
ถ้าแท็กผิดห้องขอโทษด้วยนะคะ
ฉันป่วยเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า?
1. นอนไม่หลับค่ะ ถึงขั้นต้องหาอะไรดูให้จนตาจะลืมไม่ไหวถึงจะนอนได้ในกลางคืน
2. เรารู้สึกเบื่อ เช่นจะหาหนังดู เปิดไปสักพัก เบื่อค่ะ ดูต่อไม่ได้ หรือช่วงที่ดูซีรี่ย์ หนังสนุกนะคะ ดูไปสักพัก สมาธิหลุดค่ะ วอกแว่กไปคิดเรื่องอื่น เรื่องที่ทำให้เราท้อแท้
3. เราเบื่ออาหารในบางครั้ง หิวนะคะ พอทำมากินปุ๊ปนั่งมอง ก็อิ่มแล้ว บางทีกินเข้าไปคำสองคำ ไม่อยากกินเลยค่ะ
4.วันนี้อยู่ๆเราก็มีความคิดแวบขึ้นมาว่า ถ้าเราลองตกบรรได เราจะเป็นอะไรมากมั้ยนะ แต่ก็คิดได้ว่า อย่าหาเรื่องเลยดีกว่า เหมือนหยุดความคิดได้ทันค่ะ อันนี้พอมานึกดูแล้ว ค่อนข้างน่ากลัว คนเราใครจะอยากตกบรรไดคะ555
4. เราไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตดีค่ะ เราเครียดเรื่องงาน ไม่รู้ว่าตัวเองจะสามารถทำงานอะไรได้อีกถ้าไม่ใช่สายครัวรร. มันเป็นความคิดที่เราไม่อยากทำชั่วคราว เราอยากทำยาวๆ ประมาณนั้น (ปล.เราอยู่กับครอบครัว ที่บ้านไม่ได้เร่งอะไรตรงนี้ค่ะ)
5. บางครั้งก่อนนอน ใจจะรู้สึกวิตกกังวล บางทีก็เครียดขึ้นมาสะงั้นทำให้รู้สึกอยากร้องไห้ แล้วร้องไห้ง่ายมาก รู้สึกอารมณ์อ่อนไหว
6. เราชอบคิดว่า ถ้าหลับแล้วไม่ตื่นมาอีกเลยก็คงดี แต่ไม่เคยคิดที่จะทำร้ายตัวเองหรือฆ่าตัวตายเลยนะคะ เพียงแค่รู้สึกไม่อยากจะรับรู้หรือทำอะไรเลยในชีวิตนี้
ตอนแรกเราก็ว่า เราคงอกหัก แต่เราว่าเรามีอาการแบบนี้มานานเกิดเหตุค่ะ แต่ไม่รู้ว่ามันรุนแรงหรือเปล่า มีใครเคยมีอาการแบบนี้บ้างไหมคะ หรือใครมีแนวคิดที่ทำให้สบายใจได้บ้าง บางทีก็สับสนกับอารมณ์ตัวเองค่ะ ตอนนี้ยังสับสนเลย
*ปล.เรามีอาการแบบนี้จริงๆ ไม่ได้แต่งหรืออะไร อยากให้แนะนำหรือให้ข้อมูลชี้แนะ ใช้คำพูดสุภาพนะคะ
ถ้าแท็กผิดห้องขอโทษด้วยนะคะ