พึ่งเจอกับตัวมา รู้สึกเฟลๆ ช่วยเพื่อนคนนึงมาตลอดเป็นสิบ ปี
ช่วยดันสิ่งที่เค้าอยากทำ ซึ่งถ้าปล่อยเค้าฝันไปคนเดียวไม่มีทางเป็นรูปธรรมแน่ๆ
เดือดร้อนเรื่องเงินอะไรก็ช่วยตลอด เค้ามีแผนธึรกิจไม่มีทุนผมก็ซัพพอตอุปกรณ์ทำงานอะไรให้เค้าตั้งต้นทำธุรกิจเองได้
จนช่วงต้นปีผมรับปากจะช่วยเค้าอีกเรื่องจะให้งานเค้าทำงานนึงตอนนั้นตกลงว่าจะเป็นงานระยะยาว
แต่ดันเกิดอีเว้นเข้าทำให้บริษัทต้องลดรายจ่ายปลดคนงานลดเงินเดือนพนักงานตั้งแต่ระดับล่างยันผู้บริหาร
ผมเลยยกเลิกโครงการที่ให้เค้าทำ แบบยกเลิกไปเลยนะไม่ได้ เอาไปให้เจ้าอื่นทำหรือกะจะต่อราคาอะไรเลย
เพราะส่วนที่เค้าทำไปแล้วก็จ่ายตามราคาที่ตกลงไปหมดแล้ว
งานที่ได้มาก็เอามาดองเพราะต่อยอดไม่ได้จากวิกฤติที่เกิดขึ้นโครงการพับไปเยอะ
สถานการณ์ตอนนั้นบริษัทลำบากมากจนตอนนี้ก็ยังไม่ฟื้นดี
พึ่งมารู้ทีหลังว่าเค้าจำฝังใจว่าผมเทเค้า พยายามไม่เอามาคิดมากแต่ก็สลัดไม่หลุด
เพราะผมผิดก็จริงๆที่ผิดคำพูดที่รับปากจะให้งานเค้าระยะยาว
คนส่วนใหญ่จะไม่จำจริงๆหรือว่าใครช่วยอะไรกี่ครั้งแต่จะจำฝั่งใจแค่ครั้งที่เค้าไม่ช่วย?
ช่วยดันสิ่งที่เค้าอยากทำ ซึ่งถ้าปล่อยเค้าฝันไปคนเดียวไม่มีทางเป็นรูปธรรมแน่ๆ
เดือดร้อนเรื่องเงินอะไรก็ช่วยตลอด เค้ามีแผนธึรกิจไม่มีทุนผมก็ซัพพอตอุปกรณ์ทำงานอะไรให้เค้าตั้งต้นทำธุรกิจเองได้
จนช่วงต้นปีผมรับปากจะช่วยเค้าอีกเรื่องจะให้งานเค้าทำงานนึงตอนนั้นตกลงว่าจะเป็นงานระยะยาว
แต่ดันเกิดอีเว้นเข้าทำให้บริษัทต้องลดรายจ่ายปลดคนงานลดเงินเดือนพนักงานตั้งแต่ระดับล่างยันผู้บริหาร
ผมเลยยกเลิกโครงการที่ให้เค้าทำ แบบยกเลิกไปเลยนะไม่ได้ เอาไปให้เจ้าอื่นทำหรือกะจะต่อราคาอะไรเลย
เพราะส่วนที่เค้าทำไปแล้วก็จ่ายตามราคาที่ตกลงไปหมดแล้ว
งานที่ได้มาก็เอามาดองเพราะต่อยอดไม่ได้จากวิกฤติที่เกิดขึ้นโครงการพับไปเยอะ
สถานการณ์ตอนนั้นบริษัทลำบากมากจนตอนนี้ก็ยังไม่ฟื้นดี
พึ่งมารู้ทีหลังว่าเค้าจำฝังใจว่าผมเทเค้า พยายามไม่เอามาคิดมากแต่ก็สลัดไม่หลุด
เพราะผมผิดก็จริงๆที่ผิดคำพูดที่รับปากจะให้งานเค้าระยะยาว