ฉันมีพี่น้อง2คน ครอบครัวนึงที่มีความสุขดี
คนแรก พี่สาว ชื่อดีส
คนที่สอง ฉันเอง
คนที่สาม น้องชาย น้องชายอยู่กับตา ตาเลี้ยงเอง

ตอนเด็กๆ ฉันเป็นเด็กที่พี่สาวไม่ค่อยชอบ เหมือนเกลียดฉัน  แกล้ง ตี ทะเลาะกันประจำ เวลาที่ฉันโดนแกล้ง  ได้เรียนรู้ ว่าการกรี๊ด ผู้ใหญ่จะได้ยิน
และรีบมาหาและถามว่าแกล้งไร ทำให้ฉันใช้การกรี๊ดเป็นกระจำ  ลองนึกดูนะ ว่าน่ารำคาญแค่ไหน 
เราไม่ถูกกันมาตลอดนะ แต่ด้วยที่ฉันเป็นเด็กฉันไม่ค่อยรู้สึกเท่าไรว่าพี่สาวเกลียดฉันมากขนาดไหน

มีจุดนึงที่พ่อแม่เราทะเลาะกัน ลงไม้ลงมือ ยังจำภาพนั้นได้เลย พี่สาวกับเรานั่งร้องไห้ ดูพ่อแม่ตีกัน ภาพนั้นไม่ได้ดีสำหรับเด็กเท่าไร
จนพ่อฉันยกเก้าอี้จะฟาดแม่ พี่สาวรีบวิ่งไปห้าม "พ่อ พ่ออย่าทำแม่" ประโยคนั้น ฉันโตจนจะ30 ฉันยังจำได้อยู่เลย

ยุคนั้น เกมส์บอย เบลย์เบลด มวยปล้ำ เด็กข้างบ้านก็มาเล่น ปั่นจักรยาน แก๊งค์จักรยายประจำซอย
จนวันนึง แม่ปลุกกลางดึก ให้ไปขึ้นรถ ยังงัวเงียอยู่เลย ขึ้นไปหลับในรถ ตื่นมาจำได้ว่ามองพระจันทร์ รถก็เคลื่อนหน้าไปเรื่อย
ตอนนั้นยังเด็กมากๆ อนุบาล3-ป.1 ไม่เข้าใจผู้ใหญ่เลยจริงๆว่าตอนนั้นเกิดไรขึ้น 

ป.2 ฉันไปๆมาๆ อยู่บ้านพ่อ ไปบ้านแม่เสาร์อาทิตย์ สถานะการณ์ตอนนั้น ทั้ง2คนต่างมีครอบครัวใหม่
เท่ากับฉันมีแม่เลี้ยง ด้วยความเป็นเด็ก การที่เขาดุ การที่เขาขัดใจ และเป็นแม่เลี้ยง ทำให้พี่สาว ที่ค่อนข้างเป็นคนใช้ชีวิตส่วนตัวผาดโผน ไปบ้านเพื่อนกลับดึก ไปร้านเกมส์ หน้าที่ฉันวัยนั้น ส่วนมากจะเล่นและตามพี่สาวกลับบ้าน555

พี่สาวมีโดนตีบ้าง ด้วยที่เป็นผู้หญิง แต่ฉันลืมบอกไป พี่สาวฉันเป็นทอมด้วยเช่นกัน
ฉะนก็เป็นคนที่กลัวผีคนนึง มีวันนึง พี่ฉันหลอกให้ออกไปข้างบ้าน ข้างๆดันเป็นบ้านทวด ซึ่งไม่มีใครอยู่ ปิดมืด พี่ฉันรีบปิดประตู ฉันก็กลัวมาก รีบไปเขย่าให้เปิดๆๆๆๆประตูให้ ตอนนั้นพี่สาวก็ปลดล็อคประตูแต่ฉันก็ยังกลัวผีเขย่าต่อไป

แล้วมือพี่ก็เข้าไปติดระหว่างพับประตูเปิดปิด แวบนั้นฉันพูด ดีส..เบาๆ ฉันตกใจมากและเป็นห่วงเลยเปิดประตูที่พี่ฉันโดนหนีบอย่างไว ทำให้นิ้วออกมาได้ ไม่หัก

สถานการณ์ ต่อมา แม่เลี้ยงเริ่มเคร่งในทุกๆอย่าง กลับบ้านให้ตรงเวลา ไม่นอกลู่นอกทาง กลับบ้านอาบน้ำทำงานบ้าน นอน ไม่ให้ไปไหน
อยู่แบบนั้นประมาณ5-7ปี อยู่ดีๆ พี่สาวก็หายไป ไม่กลับมาบ้าน ตอนนั้นก็ไม่ได้แจ้งอะไร หายไปหลายเดือน ในตอนนั้นมันผ่านเหตุการณ์ตีกันก็ค่อนข้างเยอะเนอะ การที่พี่ฉันมันหายไป ทำให้ สบายใจ มีความสุข

พอนานมากๆเลยรู้สึกว่า เคคงไม่กลับมาละ เริ่มจัดห้อง อยู่ไปมาก็ได้ข่าวสารว่าพี่สาวไปอยู่บ้านเพื่อน มีเจอๆบ้าง นานๆที  บางวันไปบ้านแม่ก็เจอ เหมือนพี่สาวก็ไม่ค่อยแกล้งฉันเท่าไร แต่ก็แกล้งบ้าง ตอนนั้นฉันป.5  พี่สาวอายุ15 พี่สาวอยู่หาดใหญ่ กลับมาบ้าน มางานวันเกิดพี่คนโต คนละแม่ คืนนั้นฉันงุดหงิดใจ อยากโทรหาพี่คนโตเจ้าของวันเกิด

พอพี่คนโตรับ ไม่รู้จะพูดอะไร แต่นึกถึงพี่สาว พลั้งพูดไปว่า "ฝากบอกดีสด้วยว่าอย่าไปเที่ยวที่ไหน อยู่บ้านนะ"  ก็งงๆว่าพูดได้ไง แต่ก็หลับ  ประมาณตี4 พี่คนโตโทรมา ปกติพี่คนโตจะชอบมาขอตังพ่อผ่านฉัน วันนั้นก็งงๆตี4 ฉันงังเงียรับ
"โหล"
"ขอคุยกับพ่อหน่อย"
" มืดแล้วเดียวพรุ่งนี้หนูบอกให้"
"กุขอคุยกับพ่อ!"
ฉันก็ยังยืนยันว่า เดี๋ยวบอกพรุ่งนี้
ทุกคนร้องไห้บอกว่า กิ๊กตายแล้ว!
ฉันก็งงมากๆ ตกใจ กิ๊กหรือดีส?
ทุกคนพูดว่า กิ๊ก !! ฉันยังจำได้ขึ้นใจ
รีบไปเคาะประตูห้องพ่อ

เหตุการณ์นี้ฉันจำได้ ว่าไม่น่าทำเลย ฉันสารภาพเลยว่า
ตอนนั้นดาวตก และตกใจ
ฉันขอพร ว่า อย่าให้พี่กิ๊กตาย ขอให้พี่ดีส ตายแทน
ในตอนนั้น บรรยากาศตอนนั้น พี่กิ๊ก พี่คนโต ค่อนข้างใจดี ไม่ค่อยแกล้งฉัน
ส่วนพี่ดีส แกล้ง เกลียดฉันมาก ฉันพอเข้าเข้าใจ ตอนนั้นฉันอยู่ป.5เอง ฉันรู้สึกผิดมาโดยตลอดนะ

ตอนที่ฉันไปวัด ฉันเห็นเป็นพี่สาว พี่ดีส ก็ตกใจเหมือนกันกอดกับพี่ร้องไห้
ตอนนั้นฉันอยู่ป.5เอง ฉันรู้สึกผิดมาโดยตลอดนะที่ขอแบบนั้น แต่ปรากฏว่าคนที่ตาย คือดีส จริงๆ
พี่ถามว่า เข้าไปจับไหม 
ตอนนั้นกลัว ไม่เคยจับศพ ไม่กล้า
พ่อแม่ ทุกคนเสียใจกับเหตุการณ์นี้มาก พี่สาวฉันพี่ดีสที่ผ่านมา เกลียดพ่อที่เข้าข้างแต่แม่เลี้ยงไม่สนใจมันเลย นี่คือสาเหตุที่ออกจากบ้านไป

ต่อมาก
หลีงจากที่พี่สาวตาย เจอเหตุการณ์ผีๆ พี่เรามาตลอด คือมันเกิดขึ้นจริงๆ ซึ่งเรายังหลอกตัวเองว่า ผีไม่มีจริงๆ ทั้งๆที่ฉันก็สัมผัสถึงดีสมาตลอด
ขอไม่เล่านะ แต่คนตายจะกลับมาลาคยท่รักหรือรู้จัก ภายใน14วัน เชื่อนะคะ พี่มาหาฉันวันที่14 แอบน้อยใจเหมือนกัน
กลับมาที่วัน ชาปณกิจศพ
โอเค ต้องยอมรับว่าที่ผ่านมาอาจจะตีกันค่อนข้างมากนะคะแต่ที่ผ่านมาสำหรับกาารเป็นพี่น้องกัน มันก็มีความผูกพันธุ์กัน โตมา พ่อแม่ทะเลาะกัน ห้ามพ่อแม่ตีกัน พี่สาวโดนตีกลับบ้านดึก พ่อแม่เลิกกัน ปลอบแม่ กินข้าวด้วยกัน ร้องไห้ที่พ่อกับแม่ทะเลาะกัน น้อยใจพ่อ มันหลากหลายเหตุการณ์ แต่ในความเป็นจริง ฉันก็เป็นคนไปร้องไห้หน้าศพ นั่งร้องไห้แบบเจ็บมากๆ เสียใจจริงๆ มันเจ็บมากๆเลยล่ะ อธิบายไม่ถูก ยังคิดถึงเสมอ คิดถึงมากๆจริงๆ

อาจจะเล่าไม่ได้ละเอียดเหตุการณ์สอนเรามากๆ เป็นพี่น้องกันยังมีเวลา ต้องรักกันนะคะ ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา
ผ่านมาแล้วย้อนกลับไปไม่ได้นะคะ เวลามีแต่เดินหน้า ตอนมีชีวิต ไม่เคยบอกรักกันสักครั้ง พอจากไป คิดถึงแทบตายย รักแทบตาย อยากบอกให้ฟังยังบอกไม่ได้เลยค่ะ นานๆฝันถึงที มีอยู่ไม่กี่คำที่บอก "กูรักนะ" "เป็นไงบ้าง" คำตอบไม่เคยได้ หัวใจมีแต่แผล

ตอนนี้ฉันจะ30แล้วแหละยังคงติดถึง ร้องไห้ ขอโทษมาตลอด
ปัจจุบันเป็น ไบโพล่าร์ เมื่อดาวน์คิดถึงแต่พี่
ขอบคุณที่สละเวลาอ่านนะคะ ไม่ค่อยละเอียดเท่าไร
รักกันเข้าไว้นะคะ พ่อแม่เดียวกัน พี่คนละพ่อคนละแม่แทนกันไม่ได้จริงๆ
เรื่องทั้งหมดคือเรื่องจริงนะคะ