ทำไมยุคนี้อะไรๆก็ทำให้เครียดไปหมด (บ่น)

(ระบาย)ทั้งที่โรงเรียน แล้วก็การเมือง แต่หลักๆจะเป็นปัญหาครอบครัวกับการเรียนต่อนี่ล่ะครับ สถานครอบครัวผมค่อนข้างจน และผมดันมาเป็นม.6ยุคโควิดอีก ซึ่งถือว่าโชคร้ายมากครับ ผมต้องไปเรียนต่อเตรียมตัวด้วยเวลาอันน้อยนิด ทั้งๆที่ถ้าเกิดเร็วกว่านี้สักหน่อยก็ไม่โดนแล้วเฮ้อ คงต้องพยายามจนถึงที่สุดกับชีวิตแล้วล่ะ และก็ครอบครัว แม่กับพ่อผมหย่าร้างกันผมอยู่กับแม่ แม่ผมชอบเอาผมไปเปรียบเทียบกับคนอื่นเสมอ ชอบบอกว่า "คนนั้นคนนี้ยังยังทำได้เลย" แต่ดันไม่ลองดูให้ลึกกว่านี้ ก่อนที่เค้าจะทำได้ ก่อนที่จะประสบผลสำเร็จเป็นยังไง ใช่ความกดดันทั้งหมดมาอยู่ที่ผม ผมต้องทำให้ได้แบบเค้าใช่ไหม ผมต้องพยายามโดยที่ไม่มีอะไรมาคํ้าจุนเลย ผมร้องขออะไรไปก็ไม่ฟัง "ความเห็นของแม่คือสิ่งที่ถูกต้องและแม่ไม่เคยผิด" ผมต้องโตมากับอะไรแบบนี้โต้ตอบไปก็ว่าเถียงทำอะไรไม่ได้ ผมลองย้อนกลับไปมองอดีต มีหลายอย่างที่ทำผิดพลาด ผมบอกตัวเองเสมอต้องพยายามๆๆๆๆๆ แต่คนเรามันก็มีขีดจำกัดเหมือนกัน ต่อให้พยายามเท่าไหร่ไม่ไหวก็คือไม่ไหว (พุธที่26สิงหาคม2563 อยากให้ตัวเองในอนาคตมาเห็นจัง)