เหนื่อยกับชีวิต มีใครเป็นไหมครับ คุณพ่อเลี้ยงลูก

ใครเคยเป็นไหมครับ ผมทุกข์กับชีวิตตัวเองกับครอบครัวมากเลยครับ
ผมอยู่กับลูกที่ป่วยแล้วก็แม่พ่อผมและแฟนผม (ยังอยู่บ้านแม่อยู่เลยครับ30+แล้วครับ)อายตัวเองมากเลยครับ
ลูกป่วยเป็นลมชักครับ พัฒนาการเสียหมดแล้วครับ 3ขวบกว่ายังไม่ยืนเลยครับ ผมดูแลลูกเองครับแฟนไปทำงาน
ผมแทบไม่เคยไปไหนเลยครับ ไปก็แค่ออก โรงบาล พาลูกไปหาหมอ ผมทุกข์ใจมากเลยกับสิ่งที่ลูกผมเป็นครับ หลายครั้งก็คิดฆ่าตัวตายครับ เพราะความเหนื่อยล้าและสงสารลูกที่ต้องเป็นแบบนี้ ตอนนี้ลูกดีขึ้นมาก แต่คนรอบข้างไม่เคยคิดจะเห็นใจผมเลยครับ เค้าไม่ได้พูดออกมาหรอกครับ แต่แสดงออกท่าทางไม่พอใจผมเลยสักคน ทั้งๆที่ผมไม่เคยขอเงินใครเลยสักคน ผมมีเงินเก็บตอนที่ทำงานและตอนนี้ขายของผ่านเฟสได้เงินพอกินกาแฟบุรี่ แค่ไม่รบกวนใครครับ แต่อย่างว่าครับ ผมไม่เคยช่วยออกค่าอะไรเลย เวลาผมน้อยเพราะต้องดูแลลูกที่ป่วย เลยไม่ได้ทำงาน ผมกับแฟนก็แทบไม่คุยกัน เพราะเหนื่อยกับการดูแลลูกจนแทบเหมือนกับเราเป็นแค่รูมเมทกันครับ ผมว่าผมเสียสละมากเลย แต่คนที่บ้านผมไม่เคยมีใครเห็นค่าผมเลย  รู้สึกทุกข์มากเลยครับ จะคุยกับใครก็ไม่มีใครรับฟังผมเลยครับ
อยากออกไปไหนทุกคนก็ไม่ให้ไป  เพราะกลัวต้องมาเลี้ยงเด็กน้อย น้อยใจในโชคชะตามากเลยครับ แต่ไม่เคยเสียใจที่มีลูกนะครับ ลูกผมน่ารักมากครับ  หน้าจะมีแท็คสำหรับพ่อเลี้ยงลูกบ้างนะครับ ขอบคุณมากครับที่รับฟัง