คือเรื่องนี้มันเกิดขึ้นตอนเราอายุ 11 (เด็กมาก)แม่เราชอบโมโหในเรื่องเล็กๆน้อยๆแล้วทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ เราจะเล่าเหตุการณ์ในตอนอายุ 11-12 ปี ให้ฟัง มีครั้งหนึ่งเราเก็บกระเป๋าไม่เป็นที่ แล้วแม่บอกให้เราเอาไปเก็บไว้ที่เดิม เราก็บอกว่า แปปนึงนะ เพราะเราทำการบ้านอยู่ ผ่านไปสักไม่ถึงนาทีอ่ะ แม่เอากระเป๋าเราไปขว้างที่ข้างบ้าน เราตกใจมากรีบไปเก็บกระเป๋า คือของที่อยู่ในกระเป๋าคืออุปกรณ์การเรียนทั้งหมด แต่พอเราเก็บ แม่กลับเตะของเรา วันนั้นเราร้องไห้เลย แล้วมาอีกวันหนึ่งเราเจ็บท้องจนนอนตัวขด แต่แม่เราใช้ให้ไปทำอะไรสักอย่างแหละจำไม่ได้แล้วว่าอะไร ด้วยความที่เราปวดท้องมากกก เราก็ไม่อยากลุกไป เราเลยกระทืบเท้าเดินไป พอแม่เราเห็นด่าเราเป็นชุดเลยย แล้วแม่ก็มานั่งร้องไห้หาว่าเราเป็นลูกไม่ดี แล้วตอนนั้นจะเอารองเท้าที่ใส่ในบ้านมาตบหน้าเราแล้วแต่เราขอโทษก่อน แล้วแม่บอกว่า ถ้าเป็นแม่คนอื่นทำไปนานแล้ว ตบจนเลือดออกมั้งแม่คนอื่นนะ
แล้วมาตอนเราอายุ 14 แม่จะซื้อรถเครื่องให้เราก็ดีใจ แต่แม่ไม่เราเลือกรถ เราชอบรถอีกแบบหนึ่ง แต่แม่จะซื้อรถอีกแบบหนึ่งให้ แต่เราก็บอกว่าไม่เอา แม่เลยไม่ซื้อให้ซะ เราก็ร้องไป3วัน พอมาตอนอายุ15 ด้วยความที่เห็นเพื่อนขี่รถไปเที่ยวมากว่า3ปี ก็เกิดความอยากไปเที่ยวบ้าง เพราะตั้งแต่เกิดจนถึงอายุ15 ไม่เคย!! ขี่รถเครื่องคนเดียวออกบ้านเลยย!! มาวันหนึ่งเราเห็นรถที่เราชอบเพื่อนมันก็มาเล่าให้ฟังว่าที่นั่นโคตรสนุกที่นี่โคตรดี เราเลยอยากออกไปบ้าง พอมานึกแล้วก็ร้องไห้ แม่เดินมาเห็นพอดี แม่ก็ถามว่าเป็นไร เราก็บอกแม่ว่า อยากไปเที่ยวกับเพื่อนอยากขี่รถบ้าง แม่ก็ด่าเราใหญ่เลย หาว่าเราคิดว่า แม่เลี้ยงเราไม่ดีใช่ไหม อยู่กับแม่ไม่มีความสุขไช่ไหม เราก็บอกว่า ไม่ใช่ เราแค่อยากไปเที่ยวบ้าง (เราลืมบอกไปบ้านเราขายของชำนะ)แม่ก็บอกว่า เราไม่มีเวลาไปทำอะไรแบบนั้นหรอก เราต้องขายของ ถ้าเพื่อนยอมรับไม่ได้ก็ไม่ต้องมีเพื่อน! แม่เราพูดไว้ เราถึงกับร้องไห้พิมพ์แชทไปขอตัดเพื่อนกับเพื่อนสนิทเลยอ่ะ เราไม่ไหวจริงๆ ไม่อยากให้เพื่อนมาโดนด้วยเหมือนกัน เราเหนื่อยมาก แล้วพอเราพูดถึงเรื่องทำงาน แม่เราก็บอกว่า เอาเงินเดือนเอามาให้แม่ทั้งหมด ถ้าอยู่ที่ลูกคงไม่เหลือ เราก็ต้องใช้นะ แล้วไม่ใช่ว่าเราออมไม่เป็น เราคิดว่า แม่เราเห็นแก่ตัว โลภมาก ชอบโกหกคนอื่น และอีกหลายๆอย่างที่เราเหนื่อยกับมันแล้ว
แม่ต้องการอะไรจากเรากันแน่?
แล้วมาตอนเราอายุ 14 แม่จะซื้อรถเครื่องให้เราก็ดีใจ แต่แม่ไม่เราเลือกรถ เราชอบรถอีกแบบหนึ่ง แต่แม่จะซื้อรถอีกแบบหนึ่งให้ แต่เราก็บอกว่าไม่เอา แม่เลยไม่ซื้อให้ซะ เราก็ร้องไป3วัน พอมาตอนอายุ15 ด้วยความที่เห็นเพื่อนขี่รถไปเที่ยวมากว่า3ปี ก็เกิดความอยากไปเที่ยวบ้าง เพราะตั้งแต่เกิดจนถึงอายุ15 ไม่เคย!! ขี่รถเครื่องคนเดียวออกบ้านเลยย!! มาวันหนึ่งเราเห็นรถที่เราชอบเพื่อนมันก็มาเล่าให้ฟังว่าที่นั่นโคตรสนุกที่นี่โคตรดี เราเลยอยากออกไปบ้าง พอมานึกแล้วก็ร้องไห้ แม่เดินมาเห็นพอดี แม่ก็ถามว่าเป็นไร เราก็บอกแม่ว่า อยากไปเที่ยวกับเพื่อนอยากขี่รถบ้าง แม่ก็ด่าเราใหญ่เลย หาว่าเราคิดว่า แม่เลี้ยงเราไม่ดีใช่ไหม อยู่กับแม่ไม่มีความสุขไช่ไหม เราก็บอกว่า ไม่ใช่ เราแค่อยากไปเที่ยวบ้าง (เราลืมบอกไปบ้านเราขายของชำนะ)แม่ก็บอกว่า เราไม่มีเวลาไปทำอะไรแบบนั้นหรอก เราต้องขายของ ถ้าเพื่อนยอมรับไม่ได้ก็ไม่ต้องมีเพื่อน! แม่เราพูดไว้ เราถึงกับร้องไห้พิมพ์แชทไปขอตัดเพื่อนกับเพื่อนสนิทเลยอ่ะ เราไม่ไหวจริงๆ ไม่อยากให้เพื่อนมาโดนด้วยเหมือนกัน เราเหนื่อยมาก แล้วพอเราพูดถึงเรื่องทำงาน แม่เราก็บอกว่า เอาเงินเดือนเอามาให้แม่ทั้งหมด ถ้าอยู่ที่ลูกคงไม่เหลือ เราก็ต้องใช้นะ แล้วไม่ใช่ว่าเราออมไม่เป็น เราคิดว่า แม่เราเห็นแก่ตัว โลภมาก ชอบโกหกคนอื่น และอีกหลายๆอย่างที่เราเหนื่อยกับมันแล้ว