******กระทู้นี้อาจจะยาวไปซักหน่อยและน่าเบื่อ แต่ก็อยากจะให้ลองอ่านให้จบดูนะคะ^ ^*****
คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเรานั้นชื่นชอบในกีฬาวอลเลย์บอลแล้วอยากจะฝึกจริงๆจังๆให้ติดทีมรร. แต่ว่าในวันต่อมาเพื่อนของเรามันชวนเราให้ไปเข้าร่วมวงดนตรีไทยด้วยกันแล้วเราก็ตอบตกลงมันไปเพราะอยากลองเล่นดู คิดว่าถ้ามีความสามารถที่หลากหลายมันดูเท่มากๆ ถ้าสมมุตเราติดทีมวอลเลย์รร.ได้ไปแข่งต่างจังหวัดในหลายๆงาน และ อยู่ในวงดนตรีไทย ได้เล่นได้แสดงโชว์บนเวทีในโอกาศสำคัญในงานต่างๆของรร.และได้ไปแข่งขันกับรร.อื่นมันคงจะดีไม่ใช่น้อย
แต่เราก็รู้ว่าเรามันชอบฝันสูงและชอบตัดพ้อตัวเอง
ว่าไม่มีทางทำได้หรอก ให้เริ่มจาก0ทั้งวอลเลย์และดนตรีไทยแล้วหวังว่าแค่ในเวลา1-2ปีมันจะเก่งจนติดทีมรร.งั้นหรอ?
คงทำได้อย่างมากสุดก็แค่ตัวสำรอง
เข้าเรื่องเถอะมันยังไม่ใช่เวลามาคิดตอนนี้ ผลลัพของความตั้งใจที่หนักแน่นพอและความพยายาม เดี้ยวในอนาคตมันก็แสดงผลลัพเองแหละ
เพอิญว่าเราอยากเล่นเครื่องดนตรีที่มันไม่ซํ้าซากจำเจน่าเบื่อ เราเลยไม่คิดจะเป่าขรุ่ยที่มันไม่น่าสนุกแล้วเราก็กลับมาคิดว่าจะเล่นเครื่องดนตรีอะไรดี เราเลยลองเสิร์จกูเกิลดูว่าเครื่องดนตรีอะไรเล่นง่ายที่สุด กฎการเลื่อกเครื่องดนตรีของเรานั้นมีอยู่ว่า 1ต้องเล่นง่าย 2ต้องชอบมัน
เมื่ออ้างอิงจากหลายๆกระทู้หลายๆเว็บที่พยายามหาว่าเครื่องดนตรีอันไหนเล่น ง่าย ก็ได้ผลสรุปว่าขรุ่ยและขิมและอีกอย่างสองอย่าง(?)เป็นที่นิยมเรารู้สึกค่อนข้างชอบขิมเลยตัดสินใจเลือกขิมคิดจะลองเล่นขิมดูและก็เสิร์จกูเกิลอีกรอบนึง ผลปรากฎว่าเราเจอปัญหาใหญ่หลวงคือการเล่นขิมมันต้องควบคุมแรงมือให้เบาๆอ่อนช้อย~ไปตามจังหวะมันถึงจะไพเราะ แต่ เนื่องจากการเล่นวอลเลย์นั้นในการตบลูกจะต้องใช้แรงทั้งร่างกายส่งไปที่แขนแล้วเหวี่ยงตบให้ความแรงส่งผ่านไปที่มือ แล้วก็การอันเดอร์มันทำให้ปวดแขนเลยกังวลว่าเวลาที่จะควบคุมแรงมือมันจะทำได้ดีรึเปล่า?แล้วเวลายกแขนเกร็งแขนเวลาควบคุมแรงให้เบาๆไม่รู้ว่าจะปวดจนคุมแรงได้รึเปล่า จะทำได้ดีรึเปล่า? แขนจะสั่นไหม? มือจะสั่นรึเปล่า?
อีกนึ่งเรื่องคือเรากำลังคิดว่าระหว่างขิมกับระนาดเล่นอะไรดี เพราะเรา ชอบ ระนาดชอบเสียงที่ไพเราะลึกซึ้งของมัน
ดังนั้น เครื่องดนตรีไทยอย่างแรกที่อยากจะเล่นให้สุดๆและตรงตามเงื่อนไขที่กำหนดเอาไว้คือ 1 ต้องชอบหรืออยากเล่น 2 ต้องเล่นง่าย จึงหนีไม่พ้นสองอย่างนี้
สำหรับเราเราชอบระนาดมากกว่า เพราะเราชอบเสียงของระนาดมากกกกกกก แต่มันติดที่ว่าถ้าเล่นแบบลึกๆเนี่ยเค้าบอกกันว่ามันยากมากกกกก
แต่ขิมเท่าที่หาข้อมูลมามันเล่นง่ายกว่าระนาดแต่เราไม่ได้ชอบขิมเท่าระนาด เพราะเสียงของมันเล็กถึงจะฟังดูไพเราะ แต่ว่าเราชอบเสียงที่กังวาฬ สเนาะหูนุ่มลึกแบบระนาดมากกว่า
เฮ้อ~แต่ไม่ว่าจะขิมหรือระนาดมันก็เป็นเครื่องดนตรีที่ต้องควบคุมนํ้าหนักมืออยู่ดี~
เราเลยอยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆชาวพันธิปว่าระหว่างสองอย่างนี้ตามความเห็นของทุกคนที่หลงเข้ามาอ่าน คิดว่า เราจะเล่นเครื่องดนตรีชนิดไหนดีที่จะเล่นได้ไปนานๆและไปได้สุดคะ
***ชาวพันธิปหลายๆคนอาจจะบอกเราว่าให้ลองทำไปทีละอย่างอย่าจับปลาสองมือไม่งั้นมันจะไปไม่สุดซักอย่าง แต่ เราคิดต่างเราคิดว่าถ้าหากจับปลาด้วยสองมือไม่ได้เราก็ต้องหาตัวช่วยในการจับปลา มันจะสามารถทำให้เราจับปลาได้มากกว่าการใช้แค่สองมือ^ ^ และถ้าบอกว่าถึงจะได้มากกว่าสองแต่คุณภาพปลาที่ได้นั้นมันทั้งตัวเล็กและเนื้อน้อยกินไม่อร่อยเราก็จะตอบไปว่า งั้นก็ต้องปรุงมันสิ ถึงปลาจะตัวเล็กและมีปริมาณน้อนแต่ถ้าปรุงมันดีๆมันอาจจะเป็นปลาที่มีรสชาติยอดเยี่ยมเกินคำบรรยายถึงแม้ว่ามันจะไม่น่านำมาปรุงให้อร่อยได้แต่ถ้าเราขัดเกลามัน ปรุงมันในหลายๆแบบเราเชื่อว่าซักวันนึงมันจะอร่อยและดึงรสชาติออกมาได้สูงสุด แต่ ถ้าคุณยังบอกต่ออีกว่าถ้าไม่เคยทำไม่เคยปรุงกว่าจะเรียนรู้ได้มันใช้เวลานาน กว่าจะปรุงให้รสชาติออกมาดีที่สุดทั้งสองอย่างมันจะกินเวลาชีวิตอย่างมาก เราก็จะตอบไปว่า ก็เรียนรู้ซะสิ ใช้ความรู้ที่มีซิ ถ้าไม่มีก็หาความรู้มาซิ ถ้าเราไม่เคยปรุงปลาและอยู่ๆจะมาปรุงมันโดยไม่มีความรู้มันก็จะทำให้ช้ามากๆในการปรุง เราก็แค่หาหนังสือที่เขียนแนวทางวิธีการทำปลาให้อร่อยตามแบบของเราดู หรือไม่ก็หาโค้ชช่วยสอนวิธีทำให้อร่อยดู มันจะเร็วขึ้นมากกว่าก่อนเพราะเรามีแนวทางในการทำ เราเชื่อว่าถ้าเราฝึกซ้อมหมั่นทำมันบ่อยๆอย่างไม่ลดละความพยายามความทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจของเรามันจะสำริจผลแน่นอนถ้าเราทำอย่างถูกต้องและสมํ่าเสมอ ถ้าหากทำไปตามที่บอกกล่าวด้านบนทุกอย่างแล้วเรายังรู้สึกว่ามันไม่สุดเรายังทำได้อีก เราคิดว่าก็แค่ต้องพยายามให้มากขึ้นค่ะ ไม่มีอะไรที่ทำได้ง่ายๆตั้งแต่เริ่มต้น การที่จะเก่งเรื่องอะไรซักอย่างวิธีการนั้นมีเพียงแค่อย่างเดียวและง่ายนิดเดียวคือการกระทำมันซํ้าๆ คำเรียกการกระทำนั้นบางทีมันอาจจะต่างกันไป การซ้อม การฝึกฝน ต่างก็เป็นการกระทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งซํ้าๆเหมือนๆกัน การจะเก่งขึ้นได้มันไม่มีคำว่าทางลัดหรอกค่ะ^ ^ อย่างเทคโนโลยีที่เราใช้กันในปัจจุบันมันก็มาจากความพยายามและการทำสิ่งนั้นซํ้าๆๆไปเรื่อยๆจนได้คำตอบ ได้ความจริง ได้สิ่งใหม่ หรือ ความฉลาดก็รวมอยู่ด้วย ถ้าเราไม่อ่านหนังสือซํ้าๆก็จะจำเนื้อหาในหนังสือไม่ได้ ความรู้มันก็จะค่อยๆหายไป ความฉลาดก็...เหมือนจะลดลง(อย่างที่เจ้าของกระทู้เป็น แต่ตอนนี้เรากลับมาตั้งใจเรียนจนได้คะแนนดีแล้วค่ะ) สำหรับเราก็เหมือนกันถ้าเราอยากจะเก่งทั้งสองอย่างมันก็ง่ายนิดเดียว เพียงแค่กระทำมันซํ้าๆซํ้าๆแบบx2เท่านั้นเอง^ ^
เอิ่มมม ทำไมอยู่ๆถึงกลายเป็นปรัชญาได้นะ?
ช่างมันเถอะเอาเป็นว่าช่างเรื่องปรัชญาแล้วช่วยให้คำแนะนำดีๆกับเจ้าของกระทู้ด้วยนะคะ^ ^ ว่าขิมหรือระนาดแนะนำอันไหนดี
***ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกระทู้ไรสาระของเราค่ะ***
เล่นอะไรดีระหว่างระนาดกับขิม? คิดว่าเล่นกีฬาที่ต้องใช้แรงมากๆแล้วมาเล่นเครื่องดนตรีที่ต้องควบคุมแรงให้เบาๆทำได้ไหม?
คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเรานั้นชื่นชอบในกีฬาวอลเลย์บอลแล้วอยากจะฝึกจริงๆจังๆให้ติดทีมรร. แต่ว่าในวันต่อมาเพื่อนของเรามันชวนเราให้ไปเข้าร่วมวงดนตรีไทยด้วยกันแล้วเราก็ตอบตกลงมันไปเพราะอยากลองเล่นดู คิดว่าถ้ามีความสามารถที่หลากหลายมันดูเท่มากๆ ถ้าสมมุตเราติดทีมวอลเลย์รร.ได้ไปแข่งต่างจังหวัดในหลายๆงาน และ อยู่ในวงดนตรีไทย ได้เล่นได้แสดงโชว์บนเวทีในโอกาศสำคัญในงานต่างๆของรร.และได้ไปแข่งขันกับรร.อื่นมันคงจะดีไม่ใช่น้อย
เพอิญว่าเราอยากเล่นเครื่องดนตรีที่มันไม่ซํ้าซากจำเจน่าเบื่อ เราเลยไม่คิดจะเป่าขรุ่ยที่มันไม่น่าสนุกแล้วเราก็กลับมาคิดว่าจะเล่นเครื่องดนตรีอะไรดี เราเลยลองเสิร์จกูเกิลดูว่าเครื่องดนตรีอะไรเล่นง่ายที่สุด กฎการเลื่อกเครื่องดนตรีของเรานั้นมีอยู่ว่า 1ต้องเล่นง่าย 2ต้องชอบมัน
เมื่ออ้างอิงจากหลายๆกระทู้หลายๆเว็บที่พยายามหาว่าเครื่องดนตรีอันไหนเล่น ง่าย ก็ได้ผลสรุปว่าขรุ่ยและขิมและอีกอย่างสองอย่าง(?)เป็นที่นิยมเรารู้สึกค่อนข้างชอบขิมเลยตัดสินใจเลือกขิมคิดจะลองเล่นขิมดูและก็เสิร์จกูเกิลอีกรอบนึง ผลปรากฎว่าเราเจอปัญหาใหญ่หลวงคือการเล่นขิมมันต้องควบคุมแรงมือให้เบาๆอ่อนช้อย~ไปตามจังหวะมันถึงจะไพเราะ แต่ เนื่องจากการเล่นวอลเลย์นั้นในการตบลูกจะต้องใช้แรงทั้งร่างกายส่งไปที่แขนแล้วเหวี่ยงตบให้ความแรงส่งผ่านไปที่มือ แล้วก็การอันเดอร์มันทำให้ปวดแขนเลยกังวลว่าเวลาที่จะควบคุมแรงมือมันจะทำได้ดีรึเปล่า?แล้วเวลายกแขนเกร็งแขนเวลาควบคุมแรงให้เบาๆไม่รู้ว่าจะปวดจนคุมแรงได้รึเปล่า จะทำได้ดีรึเปล่า? แขนจะสั่นไหม? มือจะสั่นรึเปล่า?
อีกนึ่งเรื่องคือเรากำลังคิดว่าระหว่างขิมกับระนาดเล่นอะไรดี เพราะเรา ชอบ ระนาดชอบเสียงที่ไพเราะลึกซึ้งของมัน
ดังนั้น เครื่องดนตรีไทยอย่างแรกที่อยากจะเล่นให้สุดๆและตรงตามเงื่อนไขที่กำหนดเอาไว้คือ 1 ต้องชอบหรืออยากเล่น 2 ต้องเล่นง่าย จึงหนีไม่พ้นสองอย่างนี้
สำหรับเราเราชอบระนาดมากกว่า เพราะเราชอบเสียงของระนาดมากกกกกกก แต่มันติดที่ว่าถ้าเล่นแบบลึกๆเนี่ยเค้าบอกกันว่ามันยากมากกกกก
แต่ขิมเท่าที่หาข้อมูลมามันเล่นง่ายกว่าระนาดแต่เราไม่ได้ชอบขิมเท่าระนาด เพราะเสียงของมันเล็กถึงจะฟังดูไพเราะ แต่ว่าเราชอบเสียงที่กังวาฬ สเนาะหูนุ่มลึกแบบระนาดมากกว่า
เฮ้อ~แต่ไม่ว่าจะขิมหรือระนาดมันก็เป็นเครื่องดนตรีที่ต้องควบคุมนํ้าหนักมืออยู่ดี~
เราเลยอยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆชาวพันธิปว่าระหว่างสองอย่างนี้ตามความเห็นของทุกคนที่หลงเข้ามาอ่าน คิดว่า เราจะเล่นเครื่องดนตรีชนิดไหนดีที่จะเล่นได้ไปนานๆและไปได้สุดคะ
***ชาวพันธิปหลายๆคนอาจจะบอกเราว่าให้ลองทำไปทีละอย่างอย่าจับปลาสองมือไม่งั้นมันจะไปไม่สุดซักอย่าง แต่ เราคิดต่างเราคิดว่าถ้าหากจับปลาด้วยสองมือไม่ได้เราก็ต้องหาตัวช่วยในการจับปลา มันจะสามารถทำให้เราจับปลาได้มากกว่าการใช้แค่สองมือ^ ^ และถ้าบอกว่าถึงจะได้มากกว่าสองแต่คุณภาพปลาที่ได้นั้นมันทั้งตัวเล็กและเนื้อน้อยกินไม่อร่อยเราก็จะตอบไปว่า งั้นก็ต้องปรุงมันสิ ถึงปลาจะตัวเล็กและมีปริมาณน้อนแต่ถ้าปรุงมันดีๆมันอาจจะเป็นปลาที่มีรสชาติยอดเยี่ยมเกินคำบรรยายถึงแม้ว่ามันจะไม่น่านำมาปรุงให้อร่อยได้แต่ถ้าเราขัดเกลามัน ปรุงมันในหลายๆแบบเราเชื่อว่าซักวันนึงมันจะอร่อยและดึงรสชาติออกมาได้สูงสุด แต่ ถ้าคุณยังบอกต่ออีกว่าถ้าไม่เคยทำไม่เคยปรุงกว่าจะเรียนรู้ได้มันใช้เวลานาน กว่าจะปรุงให้รสชาติออกมาดีที่สุดทั้งสองอย่างมันจะกินเวลาชีวิตอย่างมาก เราก็จะตอบไปว่า ก็เรียนรู้ซะสิ ใช้ความรู้ที่มีซิ ถ้าไม่มีก็หาความรู้มาซิ ถ้าเราไม่เคยปรุงปลาและอยู่ๆจะมาปรุงมันโดยไม่มีความรู้มันก็จะทำให้ช้ามากๆในการปรุง เราก็แค่หาหนังสือที่เขียนแนวทางวิธีการทำปลาให้อร่อยตามแบบของเราดู หรือไม่ก็หาโค้ชช่วยสอนวิธีทำให้อร่อยดู มันจะเร็วขึ้นมากกว่าก่อนเพราะเรามีแนวทางในการทำ เราเชื่อว่าถ้าเราฝึกซ้อมหมั่นทำมันบ่อยๆอย่างไม่ลดละความพยายามความทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจของเรามันจะสำริจผลแน่นอนถ้าเราทำอย่างถูกต้องและสมํ่าเสมอ ถ้าหากทำไปตามที่บอกกล่าวด้านบนทุกอย่างแล้วเรายังรู้สึกว่ามันไม่สุดเรายังทำได้อีก เราคิดว่าก็แค่ต้องพยายามให้มากขึ้นค่ะ ไม่มีอะไรที่ทำได้ง่ายๆตั้งแต่เริ่มต้น การที่จะเก่งเรื่องอะไรซักอย่างวิธีการนั้นมีเพียงแค่อย่างเดียวและง่ายนิดเดียวคือการกระทำมันซํ้าๆ คำเรียกการกระทำนั้นบางทีมันอาจจะต่างกันไป การซ้อม การฝึกฝน ต่างก็เป็นการกระทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งซํ้าๆเหมือนๆกัน การจะเก่งขึ้นได้มันไม่มีคำว่าทางลัดหรอกค่ะ^ ^ อย่างเทคโนโลยีที่เราใช้กันในปัจจุบันมันก็มาจากความพยายามและการทำสิ่งนั้นซํ้าๆๆไปเรื่อยๆจนได้คำตอบ ได้ความจริง ได้สิ่งใหม่ หรือ ความฉลาดก็รวมอยู่ด้วย ถ้าเราไม่อ่านหนังสือซํ้าๆก็จะจำเนื้อหาในหนังสือไม่ได้ ความรู้มันก็จะค่อยๆหายไป ความฉลาดก็...เหมือนจะลดลง(อย่างที่เจ้าของกระทู้เป็น แต่ตอนนี้เรากลับมาตั้งใจเรียนจนได้คะแนนดีแล้วค่ะ) สำหรับเราก็เหมือนกันถ้าเราอยากจะเก่งทั้งสองอย่างมันก็ง่ายนิดเดียว เพียงแค่กระทำมันซํ้าๆซํ้าๆแบบx2เท่านั้นเอง^ ^