ช่วยเราแต่งร่ายยาวต่อทีค่ะ ตันมากเลย หัวข้อคือท้องฟ้า

ยามเรือแล่นแผ่วไหวไปกลางห้วง ลมทะเลพรมทวงความหอมหวาน คลื่นระริกกระซิบร่ำทุกถิ่นธาร ราวเรียกขานนักเดินทางให้วางใจ ผืนอันดามันงดงามดั่งภาพวาด เขาหินผาสลักสาดเส้นสายใหญ่ ฟ้าประดับเมฆบางพริ้วพร่างไพร จัน

ขอให้มีชื่อพวกนี้ วิภาวี กรกนก ดนัสวิน พชรพล กฤษกร ตะวันทิพย์ วรชิต ช่วยคิดต่อหน่อยค่ะ🥹🙏 ข้อความในกระดาษ พวกเราแก๊งนาทราย มาบรรยายนามเพื่อน เริ่มเรื่องเพื่อนคนแรก เหมือนแขกแปลกหนักหนา นามว่าศุภาพิชญ์

แต่งกาพย์จากภาพค่ะ (กาพย์ฉบัง16) อาบไอดินจรดฟ้า.....................มวลม่านเมฆา อ้อมโอบนภาทั้งผืน ขอบปุยเรืองแสงกลางคืน.............ดวงดาวดาษดื่น ซุกซ่อนแทรกร่างประดับ ราวเม็ดมุกพราวระยับ.........

0 เมื่อแสงเรื่อรองงามแห่งยามรุ่ง ค่อยค่อยฟุ้งฟายอณูเพรียกตรู่สาง คลี่ปลายปีกปักษินล้อมถิ่นทาง โลกเบื้องล่างก็ค่อยฟื้นขึ้นตื่นตัว 0 ดอกดวงมวลน้ำค้าง .. หยาดวางเม็ด พร่างราวเกล็ดแก้วบน .. ความหม่นหลัว ล

๑. ชีวิตนี้คือทางกลางฟ้ากว้าง     บางคราฝนบางคราฉ่ำบางคราฝัน เคยร้องไห้เคยยิ้มเคยจาบัลย์    แต่วันนั้นก็สอนให้เราเดิน ๒. บางหนทางทอดไกลไร้แสงดาว &ems

สวัสดีดวงตะวัน จันทร์มาทัก งานเจ้าหนัก บ้างไหม ใจถามหา ส่องแสงจ้า สาดแสง แรงทุกครา เจ้าอ่อนล้า บ้างไหม ห่วงใยจริง ครั้นรุ่งเช้า ลอยขึ้นฟ้า เวหาหน เมฆดั้นด้น บดบัง ยังลอยนิ่ง สู่ฟากฟ้า ส่องแสงมา

ยามราตรีหมอกมัวทั่วพนาศ เสียงจักจั่นขับขานสะท้านไหว แสงจันทร์เพ็ญเย็นชื้นระรื่นใจ แต่เงาไม้กลับเคลื่อนเหมือนมีคน ยินเสียงครวญหวีดแว่วจากแนวป่า คล้ายเสียงผ้าขาวพรายร่ำคร่ำบ่น ผีตายโหงโศกเศร้าระทมทน ยั