เสน่หาตระการธารพินาศ

คดีที่หนึ่ง: ชิ้นเนื้อในอากาศ เสียงโห่ร้องของเด็กๆ ดังก้องไปทั่วสนามเล่น มโหสถหันมามอง เห็นเหยี่ยวตัวหนึ่งคาบชิ้นเนื้อบินผ่านท้องฟ้า พวกทารกวิ่งไล่ตามพลางมองขึ้นฟ้า ล้มลงกองกันเพราะสะดุดตอไม้และหิน ม

เพียงบทกวีเขียนจากใจให้ใครอ่าน ฝากสื่อสารความเหงาเศร้าความฝัน ถ้อยคำกลอนอ่อนละมุนอบอุ่นนั้น หวังสักวันแตะหัวใจผู้พบเจอ มิได้หวังชื่อเสียงหรือเกียรติใหญ่ เพียงตั้งใจเรียงคำข้ามค่ำเผลอ ให้บทกวีปลอบใจยา

0 พร้อมเมฆหม่นครอบขัง .. อยู่ยังหน้า คือครั่นครื้นมหิทธาแห่งฟ้าฝน เส้นไฟเลื้อยวกต่ำ .. ก่อนคำรน- กึกก้องทั้งภูวดล .. ให้ยล-ยิน 0 พร้อมหยาดฝน-ลมร่ายรำบายโบก ทอนทุกข์โศกข่มร้อน .. ให้ผ่อนสิ้น เพื่อเม็ดฝ