คือตอนนี้เรามีปัญหาที่ค้างคาค่ะ เราอยากให้แม่เข้าใจเราบ้าง และอยากให้แม่รับรู้ว่าลูกเสียใจขนาดไหนที่คำพูดของแม่พูดออกมาค่ะ
ปัญหามักจะเกิดแบบไม่ตั้งตัวค่ะ เช่น เรานั่งทำงานในโน๊ตบุ๊ค เปิดเพลงฟังเบาๆค่ะไม่ได้ดังมาก แม่บอกให้เราลดเสียงเราก็ลด เขาบอกให้เราลดอีก
เราก็ลดจนเสียงจะไม่ได้ยินแล้วค่ะ แทบจะปิดเสียงเลย พอเราบอกแม่ว่า ลดให้แล้วนะ ถ้าลดอีกนิดนึงมันก็จะไม่ได้ยินแล้วนะแม่ พูดน้ำเสียงปกติเลยค่ะ
ไม่มีการเสียงดังใส่แม่นะคะ แม่เราก็พูดขึ้นมา ดังมาก
บอก ทำตัวแบบนี้ กูถึงไม่รักไง เราก็งงๆว่าเราไปทำไรให้ เราก็เลยถามว่า หนูไปทำไรให้แม่ หนูก็ลดเสียงให้แล้วนะ แม่ก็ตอบกลับมาว่า เถียงกูไง รู้มั้ยที่จริงกูไม่อยากมีลูกแบบเลย แต่ก่อนกูรักตอนนี้กูไม่รักแล้ว แล้วแม่ก็ว่าเรายาวค่ะ
เราเป็นคนที่ชอบจำ ใครพูดอะไรที่ทำร้ายจิตใจเรา เราจะจำแม่นมากๆค่ะ เหตุการณ์แบบนี้เกิดบ่อย จนมีวันหนึ่งเรารู้สึกว่า เราเกิดมาทำไมกัน ทำไมเราต้องมาทนคำพูดแย่ๆของแม่ด้วย บางทีแม่เราไปหงุดหงิดจากข้างนอกมา มักจะเอามาลงที่เราตลอด คำพูดของเขาที่เราจำแม่นเลย คือ '' ที่จริงกูไม่อยากมีมาเป็นลูกหรอกนะ กูเห็นเพื่อนกูมีลูก กูเลยอยากมีตาม , สร้างภาระให้กูตลอด , ถ้าไม่พอใจกูก็ไปขายตัวสิ ไม่ก็ไปเป็นขอทานสิ ''
เราเจอแมงป่องแล้วเราไม่ชอบมากๆ เราร้องไห้จะเป็นตาย ขอให้แม่ช่วย แม่ก็บอกกับเราว่า'' โอ้ย จะอะไรหนักหนากูจะนอน กูตบสักทีไหมอีห่า ''
คำพูดพวกนี้มันยังวกวนในสมองเรา เราโดนแม่ว่าเราทีไรบางทีเราก็แทบอยากจะหนีออกจากบ้านเลยค่ะ T T
ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ว่าเราควรบอกแม่ดียังไงคะ ให้เข้าใจความรู้สึกเรา เราพูดตอบกลับไม่ได้ ถ้าพูดตอบกลับไปเขาจะว่าเราเถียงเขา
อยากให้แม่เข้าใจค่ะ ยิ่งเราเป็นคนคิดมากง่ายอยู่ด้วย T T
ใครพอมีวิธีทำให้แม่เข้าใจลูกบ้างคะ T_T
ปัญหามักจะเกิดแบบไม่ตั้งตัวค่ะ เช่น เรานั่งทำงานในโน๊ตบุ๊ค เปิดเพลงฟังเบาๆค่ะไม่ได้ดังมาก แม่บอกให้เราลดเสียงเราก็ลด เขาบอกให้เราลดอีก
เราก็ลดจนเสียงจะไม่ได้ยินแล้วค่ะ แทบจะปิดเสียงเลย พอเราบอกแม่ว่า ลดให้แล้วนะ ถ้าลดอีกนิดนึงมันก็จะไม่ได้ยินแล้วนะแม่ พูดน้ำเสียงปกติเลยค่ะ
ไม่มีการเสียงดังใส่แม่นะคะ แม่เราก็พูดขึ้นมา ดังมาก
บอก ทำตัวแบบนี้ กูถึงไม่รักไง เราก็งงๆว่าเราไปทำไรให้ เราก็เลยถามว่า หนูไปทำไรให้แม่ หนูก็ลดเสียงให้แล้วนะ แม่ก็ตอบกลับมาว่า เถียงกูไง รู้มั้ยที่จริงกูไม่อยากมีลูกแบบเลย แต่ก่อนกูรักตอนนี้กูไม่รักแล้ว แล้วแม่ก็ว่าเรายาวค่ะ
เราเป็นคนที่ชอบจำ ใครพูดอะไรที่ทำร้ายจิตใจเรา เราจะจำแม่นมากๆค่ะ เหตุการณ์แบบนี้เกิดบ่อย จนมีวันหนึ่งเรารู้สึกว่า เราเกิดมาทำไมกัน ทำไมเราต้องมาทนคำพูดแย่ๆของแม่ด้วย บางทีแม่เราไปหงุดหงิดจากข้างนอกมา มักจะเอามาลงที่เราตลอด คำพูดของเขาที่เราจำแม่นเลย คือ '' ที่จริงกูไม่อยากมีมาเป็นลูกหรอกนะ กูเห็นเพื่อนกูมีลูก กูเลยอยากมีตาม , สร้างภาระให้กูตลอด , ถ้าไม่พอใจกูก็ไปขายตัวสิ ไม่ก็ไปเป็นขอทานสิ ''
เราเจอแมงป่องแล้วเราไม่ชอบมากๆ เราร้องไห้จะเป็นตาย ขอให้แม่ช่วย แม่ก็บอกกับเราว่า'' โอ้ย จะอะไรหนักหนากูจะนอน กูตบสักทีไหมอีห่า ''
คำพูดพวกนี้มันยังวกวนในสมองเรา เราโดนแม่ว่าเราทีไรบางทีเราก็แทบอยากจะหนีออกจากบ้านเลยค่ะ T T
ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ว่าเราควรบอกแม่ดียังไงคะ ให้เข้าใจความรู้สึกเรา เราพูดตอบกลับไม่ได้ ถ้าพูดตอบกลับไปเขาจะว่าเราเถียงเขา
อยากให้แม่เข้าใจค่ะ ยิ่งเราเป็นคนคิดมากง่ายอยู่ด้วย T T