เรากลัวเวลามากเลยค่ะ
เวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน เร็วจนน่ากลัวเลยค่ะ ยังไม่ทันจะทำอะไรเวลาผ่านไปครึ่งปีแล้ว เรายังขี้เกียจอยู่เลยค่ะ คือเราคิดได้นะคะ อีกไม่ถึง2ปีเราต้องสอบเข้ามหาลัยวิทยาลัย แล้วเรายังขี้เกียจอยู่เลยค่ะ
เราคิดได้หมดเลยค่ะ คิดได้ว่าต้องทำยังไง ถ้าไม่ขยัน จะเป็นยังไง เรากลัวเราจะทำไม่ได้ จะทำให้ครอบครัวผิดหวัง เราอยากมีอนาคตที่ดี เราวางแผน เขียนแพลนไว้หมดว่าวันนี้จะอ่าน ท่องศัพท์เราก็ท่องได้2-3วัน จะเรียนอะไร ซื้อคอร์สออนไลน์ไว้ก็เรียนบ้างไม่เรียนบ้าง แม่เราสนับสนุนทุกอย่าง เรียนพิเศษ เราบอกตัวเองทุกวันว่าจะตั้งใจเรียนตั้งใจเรียน เรากลับทำไม่ได้ แต่พอถึงเวลาเรากลับทำไม่ได้ เพราะเราขี้เกียจ เราเอาชนะใจตัวเองไม่ได้ แม้แต่เรื่องลดน้ำหนัก ลดมาจะเข้าปีที่5แล้ว ลดๆลงๆ ลดได้1-2โลก็กลับมากินอีก ลดไม่สำเร็จ ออกกำลังกายได้อาทิตย์หนึ่ง จนแม่เอือมระอาแล้วค่ะ เราอยากขยัน อยากเด็ดขาดกับตัวเอง เราเอาชนะใจตัวเองไม่ได้เลยค่ะ
เรื่องลดน้ำหนักก็เหมือนกัน ตามใจปากตลอด เห้อ คือเราแบบเครียด ร้องไห้ ทำไมเรื่องแค่นี้ถึงทำไม่ได้ บางวันเราก็เหนื่อยท้อ ทั้งที่แทบไม่ได้ทำอะไร ทำไมถึงเหนื่อยก็ไม่รู้
ท้อไปหมด เห็นคนอื่นขยัน เราแบบรู้สึกแย่อ่ะ
โควิดปิดเทอม4เดือน เราไม่ได้อะไรซักอย่างเลยค่ะ ตอนปิดเทอมเราคิดไว้ว่า จะกลับไปทบทวนบทเรียนเก่า ไม่ได้ห่าอะไรเลยค่ะ แย่มากๆ
คือเรามีเป้าหมายของเราแล้วค่ะ คณะที่เราหวังค่อนข้างสูง คือบ้านเราทำงานสายการแพทย์แทบทุกคน พี่เปนหมอ ลูกพี่ลูกน้องก็เภสัช,พยาบาล,หมอ กันแทบทุกคน แม่ก็พยาบาล มันทำให้บ้านเราก็เลยอยากให้ไปในทางสายนี้แต่ก็ไม่ได้ถึงกับบังคับว่าต้องเป็น เราก็อยากทำงานด้านนี้นะคะ เราอยากให้บ้านแม่ภูมิใจ
บางครั้งก็มีไฟมากๆ คิดไว้หมด ว่าจะทำอะไรจะอ่านหนังสือจะนุ้นนี่นั่น สุดท้ายก้ไม่ค่ะ นอน กิน เล่น เวลาเราคิดถึงเรื่องนี้เราจะเครียดมากๆเพราะเวลามันเดินต่อไปเรื่อยๆ ผ่านไปแบบเร็วมาก เรากลัวเราเสียใจที่ไม่ตั้งใจ แต่ไม่รู้ค่ะ เราขี้เกียจ เอาชนะใจตัวเองไม่ได้เลย
ขอมาระบายกับ ขอคำแนะนำนะคะ อย่าด่าอย่าว่าเราเลยค่ะ เราแค่ต้องการคนรับฟัง และให้คำแนะนำเราทีค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
How to ชนะใจตัวเอง ไม่ขี้เกียจ
เวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน เร็วจนน่ากลัวเลยค่ะ ยังไม่ทันจะทำอะไรเวลาผ่านไปครึ่งปีแล้ว เรายังขี้เกียจอยู่เลยค่ะ คือเราคิดได้นะคะ อีกไม่ถึง2ปีเราต้องสอบเข้ามหาลัยวิทยาลัย แล้วเรายังขี้เกียจอยู่เลยค่ะ
เราคิดได้หมดเลยค่ะ คิดได้ว่าต้องทำยังไง ถ้าไม่ขยัน จะเป็นยังไง เรากลัวเราจะทำไม่ได้ จะทำให้ครอบครัวผิดหวัง เราอยากมีอนาคตที่ดี เราวางแผน เขียนแพลนไว้หมดว่าวันนี้จะอ่าน ท่องศัพท์เราก็ท่องได้2-3วัน จะเรียนอะไร ซื้อคอร์สออนไลน์ไว้ก็เรียนบ้างไม่เรียนบ้าง แม่เราสนับสนุนทุกอย่าง เรียนพิเศษ เราบอกตัวเองทุกวันว่าจะตั้งใจเรียนตั้งใจเรียน เรากลับทำไม่ได้ แต่พอถึงเวลาเรากลับทำไม่ได้ เพราะเราขี้เกียจ เราเอาชนะใจตัวเองไม่ได้ แม้แต่เรื่องลดน้ำหนัก ลดมาจะเข้าปีที่5แล้ว ลดๆลงๆ ลดได้1-2โลก็กลับมากินอีก ลดไม่สำเร็จ ออกกำลังกายได้อาทิตย์หนึ่ง จนแม่เอือมระอาแล้วค่ะ เราอยากขยัน อยากเด็ดขาดกับตัวเอง เราเอาชนะใจตัวเองไม่ได้เลยค่ะ
เรื่องลดน้ำหนักก็เหมือนกัน ตามใจปากตลอด เห้อ คือเราแบบเครียด ร้องไห้ ทำไมเรื่องแค่นี้ถึงทำไม่ได้ บางวันเราก็เหนื่อยท้อ ทั้งที่แทบไม่ได้ทำอะไร ทำไมถึงเหนื่อยก็ไม่รู้
ท้อไปหมด เห็นคนอื่นขยัน เราแบบรู้สึกแย่อ่ะ
โควิดปิดเทอม4เดือน เราไม่ได้อะไรซักอย่างเลยค่ะ ตอนปิดเทอมเราคิดไว้ว่า จะกลับไปทบทวนบทเรียนเก่า ไม่ได้ห่าอะไรเลยค่ะ แย่มากๆ
คือเรามีเป้าหมายของเราแล้วค่ะ คณะที่เราหวังค่อนข้างสูง คือบ้านเราทำงานสายการแพทย์แทบทุกคน พี่เปนหมอ ลูกพี่ลูกน้องก็เภสัช,พยาบาล,หมอ กันแทบทุกคน แม่ก็พยาบาล มันทำให้บ้านเราก็เลยอยากให้ไปในทางสายนี้แต่ก็ไม่ได้ถึงกับบังคับว่าต้องเป็น เราก็อยากทำงานด้านนี้นะคะ เราอยากให้บ้านแม่ภูมิใจ
บางครั้งก็มีไฟมากๆ คิดไว้หมด ว่าจะทำอะไรจะอ่านหนังสือจะนุ้นนี่นั่น สุดท้ายก้ไม่ค่ะ นอน กิน เล่น เวลาเราคิดถึงเรื่องนี้เราจะเครียดมากๆเพราะเวลามันเดินต่อไปเรื่อยๆ ผ่านไปแบบเร็วมาก เรากลัวเราเสียใจที่ไม่ตั้งใจ แต่ไม่รู้ค่ะ เราขี้เกียจ เอาชนะใจตัวเองไม่ได้เลย
ขอมาระบายกับ ขอคำแนะนำนะคะ อย่าด่าอย่าว่าเราเลยค่ะ เราแค่ต้องการคนรับฟัง และให้คำแนะนำเราทีค่ะ ขอบคุณมากนะคะ