คนประชาธิปไตยบ้านเราทำไมต้องเกลียดและต่อต้านคนที่เห็นต่างทุกกรณี

เอาเป็นว่าส่วนตัวผมเชื่อเหลือเกินว่าการแก้ปัญหาความแตกแยกมันแก้ไม่ได้ด้วยการรบกันครับ และคนที่อยู่อีกฝั่งนึงต่อให้เก่งแค่ไหนก็เปลี่ยนความคิดอีกฝั่งนึงไม่ได้ครับ นอกจากฝั่งตัวเองเปลี่ยนจึงสามารถเปลี่ยนได้ เพราะฉนั้นเอาแต่เลือกข้างไม่สามารถทำให้ ปชต เกิดขึ้นได้ ยิ่งส่งเสริมให้เผด็จการครองอำนาจด้วยความชอบธรรมต่อไป ผมยกตัวอย่างเกาหลีใต้นะ จำ ปธน พัก กึน แฮ ได้ไหม เขาชนะการเลือกตั้งถล่มทลาย ปชช หนุนหลังเต็มที่ แต่พอเข้าไปบริหาร ก็เกิดเรื่อง คอรัปชั่น และเล่นพรรคพวก ซึ่งถ้าเทียบกับบ้านเราเรื่องแค่นั้นจิ๊บๆครับ แต่เกาหลีใต้เรื่องใหญ่  ปชช ที่เลือกนางมา ต่างออกมาขับไล่นาง ด่าว่านางทรยศหักหลังพวกเขา สุดท้ายโดนจับยังติดคุกอยู่ นี่แหละครับคือ ปชต จริงๆ ต่างจากบ้านเรา พอหนุนหลังใครแล้วต่อให้ทำผิดก็ยอมทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ทั้งปัจจุบัน​และอดีต แบบนี้มันจึงวนอยู่กับระบบเดิมไม่จบสิ้น ลองมาเริ่มลืมเรื่องสี เรื่อง สลิ่ม แดง ส้มดูครับ แล้วหันมารวมตัวต่อต้านเริ่มจากพวกกฎหมายที่เอาเปรียบ ปชช หรือพวก รมต ที่ทำอะไรน่าสงสัย ออกมากดดันกันแบบบริสุทธิ์​ใจ แกนนำไม่หวังผลทางการเมือง รับรองครับต่อให้เราได้รัฐบาลที่เราไม่ชอบ ถ้าไม่มี ปชช ที่ยอมศิโราบเขา เขาจะทำอะไรตามใจไม่ได้ เพราะรู้ว่าเมื่อไหร่ทำในสิ่งที่ผิด ปชช ไม่ว่าฝ่ายไหนก็พร้อมออกมาต่อต้าน สิ่งที่ดีก็ค่อยๆเกิดเอง สิ่งที่แย่ก็ค่อยๆหมดไปครับ แบบนี้อาจจะใช้เวลาหน่อยแต่มันจะได้ระบบ ปชต จริงๆขึ้นมามากกว่ามานั่งด่ากันเอง บลูลี่กัน เกลียดกันทั้งที่ไม่รู้​จักกันเลย ลองทำเหมือนพวก เกาหลี ญี่ปุ่น เขาเป็นกัน เขาก็เกลียดนักการเมืองกันเหมือนทั้งนั้นแหละครับ มีฝักฝ่ายเหมือนกัน แต่นักการเมืองที่นั่นไม่ใช่จะทำอะไรได้ง่ายๆ เพราะ ปชช เขาไม่ได้ขายวิญญานให้ใคร จะชักจูงให้เป็นพวกยากแต่เลิกเป็นพวกง่ายมาก คนที่นั่นไม่ได้เกลียดกันแบบบ้านเรา ถ้าทำได้ ต่อให้คนเลวเต็มสภาก็ไม่กล้าทำอะไรไม่ดีหรอกครับ หรือทำได้ ก็ไม่สะดวกเหมือนที่เป็นอยู่ปัจจุบันหรอกครับ