สิ่งที่เห็นได้จากเขมร 3 เรื่องสำคัญมากๆ
1.ประชาธิปไตย์ปลอมๆที่ไม่แข็งแรง ผูกขาดอำานจ
เมื่อมีผู้นำที่ผูกขาด ครอบตรองอำนาจ โดยิส้นเชิง ซึ่ง เขมรเองก็สร้างภาพของผู้นำที่เป็น คนดี รักชาติ เสียสละเพื่อแผ่นดิน นักรบที่กู้ชาติเขมร ทั้งที่ความจริง มันือการครองอำนาจ ส่งต่ออำนาจสู่รุ่นลูก ฝ่ายตรงข้าม ถูกมองว่า ล้มล้าง ต้องถูกคุกคาม ขับไล่ออกจากประเทศ
2.สื่อมวลชนที่ถูกคุกคาม จนอ่อนแอเกินกว่าจะทำหน้าที่
เห็นได้ชัดเจนว่า ช่องทางสื่อสารสำคัญของเขมรผ่านเพียง ช่องทางของตัวู้นำ และ ภาครัฐสามารถพูดชี้นำทุกอย่างได้อย่างสมบูรณ์แบบ สื่อมวลชน แทบไม่มีบทบาทใดๆ ผลมาจากการครอบครองสื่อ การควบคุมสื่ออย่างเข้มงวดของผู้มีอำนาจที่ครองอำนาจมายาวนาน จนสามารถฝังหัวความคิดให้กับสังคมได้ง่าย
3.ระบบการศึกษาที่คลั่งชาติสร้างความเกลียดชัง
เขมรปลูกฝังความคลั่งในชาติ ชนชาติที่เกรียงไกร ป้ายความเ)็นตัวร้ายให้กับเพื่อนบ้าน ให้เกลียดชังสยาม ที่ปล้นชิงเอาอำนาจและความรุ่งเรืองไปจากเขมร จนต้องทวงคืนทุกอย่าง สอนให้คนหลงใหลในอดีต มัวเมากับภาพจอมปลอมที่หล่อเลี้ยงจิตใจ ชักจูงให้เห็นความสำคัญเพื่อ เทิดทูนผู้นำ ที่สร้างจุดแข็งเรือ่งชาติ เรือ่งดินแดน
มันคือ"ความสำเร็จ" ที่สยาม ควรมองไว้
และถามตัวเองว่า สิ่งที่เราเคยทำ เราทำ และเราจะทำ มีอะไรบ้าง ที่จะ"เดินตาม" เขมร
เขมรอาจเป็นกระจกสะท้อนให้เราเห็นได้ว่า หากเรา ถูกบ่มสอนด้วยหลักสูตรคลั่งชาติ สร้างความเกลียดจัง ผ่านวลีเสียดินแดน ทวงคืนแผ่นดิน ใครมาเผากรุง สอนประวัติศาสตร์ผ่านแว่นของรัฐชาติสมัยใหม่ เอาแนวคิดโลกใหม่ไปใส่โลกอดีต เราจะได้คนแบบประชาชนเขมรมา
แล้วถ้าสื่อมวลชน ถูกคุกคาม ถูกริดรอนก้าวก่ายการสื่อสาร ไม่สามารถสะท้อนความคิดได้อย่างเสรี นำเสนอสิ่งต่างๆไม่ได้ นั่นคือระเบิดเวลาที่จะนำพาประเทศไปสู่เส้นทางแบบเขมรทุกวันนี้
หากเรา"ปิดปาก" ไม่ให้คนพูดได้อย่างเสรี เมื่อไหร่ ความพยายาม"ยัดปาก" ให้คนพูดมาเมื่อไหร่
นั่นแหละ ความล่มจมจะตามมา
และ แน่นอนว่า หากประเทศถูกสืบทอดอำนาจ ส่งต่ออำนาจผ่านกลุ่มคนกลุ่มเดียว ที่อาจสร้างภาพว่าเป็นคนดี คนเก่ง ตระกูลยิ่งใหญ่ ฝังรากลึกลงไปอย่างแน่นหนา ยาวนาน สร้างความชอบธรรมในการมาถึงอำนาจ สร้างความถูกต้องในการอยู่ต่อ และ สร้างมโนคติของความดีงามเพื่อส่งมอบให้อำนาจยังอยู่ค้ำจุนกันต่อไป เราจะแน่ใจได้ยังไงว่าสยาม จะไม่ก้าวไปสู่การเป็นเขมรในที่สุด
เราถามตัวเองดูว่า สยาม มีประชาธิปไตยที่แข็งแรงแค่ไหน เพราะที่ผ่านมา เราก็รู้ๆกันอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง กระทั่ง มีกลุ่มคนไม่น้อยด้วยซ้ำที่ไม่สนใจว่าไทย ต้องเป็นประชาธิปไตยก็ได้ หาก เรามีคนดีมาปกครองบริหารประเทศก็พอแล้ว
เราลองถามตัวเองกับตำราเรียนประวัติศาสตร์ กับการปลูกฝังแนวคิดให้กับคนรุ่นใหม่ ว่าเรากำลังพยายามยัดอะไรลงไปในหัวพวกเค้า ด้วยคำว่า "รักชาติ" เป็นตัวนำหรือเปล่า เราสามารถรักชาติ ได้โดยไม่ต้องเกลียดชังเพื่อนบ้าน เราสามารถรักชาติได้โดยไม่ต้องเรียนประวัติศาสตร์ผ่านวลีที่เกินจริงอย่างการ"เสียดินแดน" หรือไม่
บทเรียนเขมร ..เห็นอะไรกับสยาม
1.ประชาธิปไตย์ปลอมๆที่ไม่แข็งแรง ผูกขาดอำานจ
เมื่อมีผู้นำที่ผูกขาด ครอบตรองอำนาจ โดยิส้นเชิง ซึ่ง เขมรเองก็สร้างภาพของผู้นำที่เป็น คนดี รักชาติ เสียสละเพื่อแผ่นดิน นักรบที่กู้ชาติเขมร ทั้งที่ความจริง มันือการครองอำนาจ ส่งต่ออำนาจสู่รุ่นลูก ฝ่ายตรงข้าม ถูกมองว่า ล้มล้าง ต้องถูกคุกคาม ขับไล่ออกจากประเทศ
2.สื่อมวลชนที่ถูกคุกคาม จนอ่อนแอเกินกว่าจะทำหน้าที่
เห็นได้ชัดเจนว่า ช่องทางสื่อสารสำคัญของเขมรผ่านเพียง ช่องทางของตัวู้นำ และ ภาครัฐสามารถพูดชี้นำทุกอย่างได้อย่างสมบูรณ์แบบ สื่อมวลชน แทบไม่มีบทบาทใดๆ ผลมาจากการครอบครองสื่อ การควบคุมสื่ออย่างเข้มงวดของผู้มีอำนาจที่ครองอำนาจมายาวนาน จนสามารถฝังหัวความคิดให้กับสังคมได้ง่าย
3.ระบบการศึกษาที่คลั่งชาติสร้างความเกลียดชัง
เขมรปลูกฝังความคลั่งในชาติ ชนชาติที่เกรียงไกร ป้ายความเ)็นตัวร้ายให้กับเพื่อนบ้าน ให้เกลียดชังสยาม ที่ปล้นชิงเอาอำนาจและความรุ่งเรืองไปจากเขมร จนต้องทวงคืนทุกอย่าง สอนให้คนหลงใหลในอดีต มัวเมากับภาพจอมปลอมที่หล่อเลี้ยงจิตใจ ชักจูงให้เห็นความสำคัญเพื่อ เทิดทูนผู้นำ ที่สร้างจุดแข็งเรือ่งชาติ เรือ่งดินแดน
มันคือ"ความสำเร็จ" ที่สยาม ควรมองไว้
และถามตัวเองว่า สิ่งที่เราเคยทำ เราทำ และเราจะทำ มีอะไรบ้าง ที่จะ"เดินตาม" เขมร
เขมรอาจเป็นกระจกสะท้อนให้เราเห็นได้ว่า หากเรา ถูกบ่มสอนด้วยหลักสูตรคลั่งชาติ สร้างความเกลียดจัง ผ่านวลีเสียดินแดน ทวงคืนแผ่นดิน ใครมาเผากรุง สอนประวัติศาสตร์ผ่านแว่นของรัฐชาติสมัยใหม่ เอาแนวคิดโลกใหม่ไปใส่โลกอดีต เราจะได้คนแบบประชาชนเขมรมา
แล้วถ้าสื่อมวลชน ถูกคุกคาม ถูกริดรอนก้าวก่ายการสื่อสาร ไม่สามารถสะท้อนความคิดได้อย่างเสรี นำเสนอสิ่งต่างๆไม่ได้ นั่นคือระเบิดเวลาที่จะนำพาประเทศไปสู่เส้นทางแบบเขมรทุกวันนี้
หากเรา"ปิดปาก" ไม่ให้คนพูดได้อย่างเสรี เมื่อไหร่ ความพยายาม"ยัดปาก" ให้คนพูดมาเมื่อไหร่
นั่นแหละ ความล่มจมจะตามมา
และ แน่นอนว่า หากประเทศถูกสืบทอดอำนาจ ส่งต่ออำนาจผ่านกลุ่มคนกลุ่มเดียว ที่อาจสร้างภาพว่าเป็นคนดี คนเก่ง ตระกูลยิ่งใหญ่ ฝังรากลึกลงไปอย่างแน่นหนา ยาวนาน สร้างความชอบธรรมในการมาถึงอำนาจ สร้างความถูกต้องในการอยู่ต่อ และ สร้างมโนคติของความดีงามเพื่อส่งมอบให้อำนาจยังอยู่ค้ำจุนกันต่อไป เราจะแน่ใจได้ยังไงว่าสยาม จะไม่ก้าวไปสู่การเป็นเขมรในที่สุด
เราถามตัวเองดูว่า สยาม มีประชาธิปไตยที่แข็งแรงแค่ไหน เพราะที่ผ่านมา เราก็รู้ๆกันอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง กระทั่ง มีกลุ่มคนไม่น้อยด้วยซ้ำที่ไม่สนใจว่าไทย ต้องเป็นประชาธิปไตยก็ได้ หาก เรามีคนดีมาปกครองบริหารประเทศก็พอแล้ว
เราลองถามตัวเองกับตำราเรียนประวัติศาสตร์ กับการปลูกฝังแนวคิดให้กับคนรุ่นใหม่ ว่าเรากำลังพยายามยัดอะไรลงไปในหัวพวกเค้า ด้วยคำว่า "รักชาติ" เป็นตัวนำหรือเปล่า เราสามารถรักชาติ ได้โดยไม่ต้องเกลียดชังเพื่อนบ้าน เราสามารถรักชาติได้โดยไม่ต้องเรียนประวัติศาสตร์ผ่านวลีที่เกินจริงอย่างการ"เสียดินแดน" หรือไม่