ผมไม่ได้พูดเล่นหรือตั้งชื่อกระทู้ผิด เพราะหลายคนคงไม่เชื่อว่าป้าสุจินต์จะตอบคำถามใคร ส่วนใหญ่ (ไม่แน่ใจว่าทั้งหมดหรือไม่) จะเป็นการถามคำถามย้อมกลับทั้งสิ้น และเท่าที่ผมเคยฟังมา ป้าสุจินต์ไม่ได้ย้อนมาตอบคำถามที่ถูกถามเลย
แต่ครั้งนี้ ป้าสุจินต์ตอบคำถามนี้จริงๆ
ซึ่งการจะให้ป้าสุจินต์ตอบคำถามได้ ต้องทำแบบเดียวกับผู้ถามผู้นี้ ซึ่งท่านเป็นพระครูรูปหนึ่ง โดยท่านจะถามย้ำๆ ป้าสุจินต์พูดนอกประเด็นหรือถามกลับ ท่านพระครูก็ไม่ยอม จะถามย้ำไปอีก ถามย้ำเรื่อยๆ เหมือนเด็กๆ (ใครดูคลิปก็จะขำ แม้แต่คนที่เข้าไปนั่งฟังก็ยังต้องหัวเราะ)
เนื่องจากป้าสุจินต์พูดแต่คำว่าความจริง อะไรๆ ก็ความจริง พระครูรูปนั้นเลยถามว่า "ในความเห็นของอาจารย์ ความจริงในพระพุทธศาสนามีกี่อย่าง?"
เมื่อถูกบังคับให้ตอบ เลี่ยงไม่ได้ ป้าสุจินต์ตอบว่า "สิ่งที่ตาเห็นเป็นความจริง หูได้ยินเสียงเป็นความจริง ได้กลิ่นเป็นความจริง ฯลฯ และมีอีกมากมายนับไม่ถ้วนที่เป็นความจริง"
ผมไม่อยากเชื่อว่านี่คือคำตอบ
และหลังจากป้าสุจินต์ตอบคำถามแบบนี้ พระครูก็หยุดการสนทนาไว้เพียงเท่านี้ ไม่แน่ใจว่าท่านคิดว่าสนทนาต่อไปคงไม่มีประโยชน์หรือเปล่า และคลิปก็จบลงเท่านี้
ซึ่งสิ่งที่ค้างตาใจผมก็คือ แล้วสรุปว่าความจริงในพระพุทธศาสนาที่พระครูหมายถึงคืออะไร มีกี่อย่าง
ผมก็เลยขอเอาคำถามนี้มาตอบเองเลย
ตอนแรกผมคิดว่าพระครูอาจจะหมายถึง อริยสัจสี่ ซึ่งแปลว่า ความจริงอันยิ่งใหญ่ 4 ประการ
แต่นั่นไม่ใช่ความจริงของทั้งหมด จึงใช้คำว่า "ความจริงอันยิ่งใหญ่" แสดงว่ายังมีความจริงอื่นๆ ที่ไม่ยิ่งใหญ่ เพราะฉะนั้น อริยสัจสี่จึงไม่ใช่คำตอบ
ดังนั้น จึงเหลือเพียงอีกอย่างที่ผมคิดไว้หากผมต้องตอบคำถามนี้ นั่นคือ ความจริงในพระพุทธศาสนามี 2 อย่าง นั่นคือ สมมุติสัจจะ (ความจริงโดยสมมุติ) กับ ปรมัตถสัจจะ (ความจริงโดยปรมัตถ์ หรือสภาวธรรม)
อาจารย์ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง ได้อธิบายความหมายของสมมุติสัจจะกับปรมัตถสัจจะไว้ว่า สมมุติสัจจะ คือ ความจริงที่มีอยู่ "ไม่จริง" ปรมัตถสัจจะ คือ ความจริงที่มีอยู่ "จริงๆ"
หลังจากที่ป้าสุจินต์ตอบอะไรมาก็ไม่รู้ พระครูเลยไปต่อไม่ได้ จึงจำเป็นต้องจบการสนทนาไว้เท่านั้น
ส่วนคลิปผมขอไม่ยกมาก็แล้วกัน เพราะพระครูที่ผมพูดถึงมีเรื่องราวมากมาย เดี๋ยวจะเบี่ยงประเด็น แต่ก็สามารถไปหาดูหาฟังกันได้ที่ยูทูป
เมื่อมีผู้ถามว่า "ความจริงในพระพุทธศาสนามีกี่อย่าง?" ป้าสุจินต์ตอบว่า...
แต่ครั้งนี้ ป้าสุจินต์ตอบคำถามนี้จริงๆ
ซึ่งการจะให้ป้าสุจินต์ตอบคำถามได้ ต้องทำแบบเดียวกับผู้ถามผู้นี้ ซึ่งท่านเป็นพระครูรูปหนึ่ง โดยท่านจะถามย้ำๆ ป้าสุจินต์พูดนอกประเด็นหรือถามกลับ ท่านพระครูก็ไม่ยอม จะถามย้ำไปอีก ถามย้ำเรื่อยๆ เหมือนเด็กๆ (ใครดูคลิปก็จะขำ แม้แต่คนที่เข้าไปนั่งฟังก็ยังต้องหัวเราะ)
เนื่องจากป้าสุจินต์พูดแต่คำว่าความจริง อะไรๆ ก็ความจริง พระครูรูปนั้นเลยถามว่า "ในความเห็นของอาจารย์ ความจริงในพระพุทธศาสนามีกี่อย่าง?"
เมื่อถูกบังคับให้ตอบ เลี่ยงไม่ได้ ป้าสุจินต์ตอบว่า "สิ่งที่ตาเห็นเป็นความจริง หูได้ยินเสียงเป็นความจริง ได้กลิ่นเป็นความจริง ฯลฯ และมีอีกมากมายนับไม่ถ้วนที่เป็นความจริง"
ผมไม่อยากเชื่อว่านี่คือคำตอบ
และหลังจากป้าสุจินต์ตอบคำถามแบบนี้ พระครูก็หยุดการสนทนาไว้เพียงเท่านี้ ไม่แน่ใจว่าท่านคิดว่าสนทนาต่อไปคงไม่มีประโยชน์หรือเปล่า และคลิปก็จบลงเท่านี้
ซึ่งสิ่งที่ค้างตาใจผมก็คือ แล้วสรุปว่าความจริงในพระพุทธศาสนาที่พระครูหมายถึงคืออะไร มีกี่อย่าง
ผมก็เลยขอเอาคำถามนี้มาตอบเองเลย
ตอนแรกผมคิดว่าพระครูอาจจะหมายถึง อริยสัจสี่ ซึ่งแปลว่า ความจริงอันยิ่งใหญ่ 4 ประการ
แต่นั่นไม่ใช่ความจริงของทั้งหมด จึงใช้คำว่า "ความจริงอันยิ่งใหญ่" แสดงว่ายังมีความจริงอื่นๆ ที่ไม่ยิ่งใหญ่ เพราะฉะนั้น อริยสัจสี่จึงไม่ใช่คำตอบ
ดังนั้น จึงเหลือเพียงอีกอย่างที่ผมคิดไว้หากผมต้องตอบคำถามนี้ นั่นคือ ความจริงในพระพุทธศาสนามี 2 อย่าง นั่นคือ สมมุติสัจจะ (ความจริงโดยสมมุติ) กับ ปรมัตถสัจจะ (ความจริงโดยปรมัตถ์ หรือสภาวธรรม)
อาจารย์ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง ได้อธิบายความหมายของสมมุติสัจจะกับปรมัตถสัจจะไว้ว่า สมมุติสัจจะ คือ ความจริงที่มีอยู่ "ไม่จริง" ปรมัตถสัจจะ คือ ความจริงที่มีอยู่ "จริงๆ"
หลังจากที่ป้าสุจินต์ตอบอะไรมาก็ไม่รู้ พระครูเลยไปต่อไม่ได้ จึงจำเป็นต้องจบการสนทนาไว้เท่านั้น
ส่วนคลิปผมขอไม่ยกมาก็แล้วกัน เพราะพระครูที่ผมพูดถึงมีเรื่องราวมากมาย เดี๋ยวจะเบี่ยงประเด็น แต่ก็สามารถไปหาดูหาฟังกันได้ที่ยูทูป