ปรัชญา ความเป็นจริง เพื่อการพิสูจน์และค้นคว้า
สภาวะความเป็นจริงแท้ คือ ทุกข์เกิด(สภาพบีบคั้นเกิด) และ ทุกข์ดับ(สภาพบีบคั้นดับ)
แต่เพื่อให้เข้าใจและเข้าถึง จึงมีการแทนคำแทนค่าโดย การ สมมติ สมการ ขึ้น
โดยให้ข้อมูล ai ดังนี้
สมมติสัจจะ คือ สมการที่แทนค่าจาก ปรมัตถสัจจะ(ทุกข์และความดับทุกข์)
ปรมัตถสัจจะ ไม่ใช่ ปรมัตถธรรม(จิตเจตสิกรูปนิพพาน)
ปรมัตถสัจจะความจริงแท้ คือ สภาวะอนุภาค ทุกข์เกิดและทุกข์ดับ
เพราะมีพุทธพจน์ว่า "ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราย่อมบัญญัติทุกข์ และความดับทุกข์ ทั้งในกาลก่อนและในกาลบัดนี้."
แม้คำว่า จิต เจตสิก รูป นิพพาน ก็ยังเป็นคำสมมติ แยกอธิบาย สภาวะ ทุกข์เกิดและทุกข์ดับ อีกที
และ ai ให้ข้อมูลเชิงวิเคราะห์ ดังนี้
สมมติสัจจะ คือความจริงโดยสมมุติที่มนุษย์สร้างขึ้นเพื่อใช้สื่อสารในชีวิตประจำวัน เช่น คำว่า "จิต" "เจตสิก" "รูป" ในขณะที่ ปรมัตถสัจจะ คือความจริงแท้ที่ดำรงอยู่ตามธรรมชาติ ไม่ขึ้นต่อการยอมรับของมนุษย์ ซึ่งผู้เสนอแนวคิดได้เชื่อมโยงกับพุทธพจน์เกี่ยวกับ "ทุกข์" และ "ความดับทุกข์" โดยมองว่านี่คือความจริงแท้สูงสุด
สมมติสัจจะ
ความจริงโดยสมมุติ: เป็นความจริงที่ขึ้นอยู่กับการยอมรับของมนุษย์ด้วยกัน เช่น การกำหนดคำเรียกสิ่งของต่างๆ
ตัวอย่าง:
คำว่า "จิต เจตสิก รูป นิพพาน" เป็นคำสมมุติที่ใช้เพื่ออธิบายสภาวะที่ซับซ้อนให้เข้าใจได้ง่ายขึ้น
คำว่า "พระราชา มารดา บิดา" ก็ถือเป็นสมมติสัจจะเช่นกัน
https://www.sanook.com/dictionary/dict/dict-th-th-pleang/search/%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B8%A1%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%88%E0%B8%88%E0%B8%B0/
ปรมัตถสัจจะ
ความจริงแท้: เป็นความจริงที่ดำรงอยู่จริงตามธรรมชาติ ไม่ขึ้นอยู่กับการยอมรับของมนุษย์
การเชื่อมโยงกับพุทธพจน์: ผู้เสนอแนวคิดได้ตีความว่า ปรมัตถสัจจะคือสภาวะ "ทุกข์เกิดและทุกข์ดับ" ตามพุทธพจน์ที่ว่า "ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราย่อมบัญญัติทุกข์ และความดับทุกข์ ทั้งในกาลก่อนและในกาลบัดนี้"
สภาวะที่แท้จริง: ความจริงแท้ในที่นี้คือสภาวะที่เกิดขึ้นและดับไป ซึ่งเป็นสภาพที่เป็นจริงของสิ่งต่างๆ ในจักรวาล
ปรมัตถธรรม (จิต เจตสิก รูป นิพพาน) และ ปรมัตถสัจจะ: แม้คำว่า "จิต เจตสิก รูป นิพพาน" จะเป็นปรมัตถธรรม แต่ในเชิงปรัชญาที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น ผู้เสนอแนวคิดเชื่อว่า "ทุกข์เกิดและทุกข์ดับ" คือความจริงสูงสุดของปรมัตถสัจจะ
ความสัมพันธ์
สมมติสัจจะ = สมการ: ผู้เสนอแนวคิดเปรียบสมมติสัจจะเป็น "สมการ" ที่ใช้แทนความจริงอันสูงสุด คือ ปรมัตถสัจจะ
ปรมัตถสัจจะ = ตัวเลขในสมการ: "ทุกข์และความดับทุกข์" คือ "ตัวเลข" หรือ "ค่า" ที่สมการสมมติสัจจะ (คำต่างๆ เช่น จิต เจตสิก รูป นิพพาน) พยายามอธิบาย
พุทธพจน์อ้างอิง
...
[๒๘๖]...
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราย่อมบัญญัติทุกข์ และความดับทุกข์ ทั้งในกาลก่อนและในกาลบัดนี้.
...
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒ บรรทัดที่ ๔๔๔๓-๔๘๔๕ หน้าที่ ๑๘๑-๑๙๖.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=12&A=4443&Z=4845&pagebreak=0&fontsz=1
ความจริงแท้ และการแทนค่าอาการของสภาพความเป็นจริง เพื่อai
สภาวะความเป็นจริงแท้ คือ ทุกข์เกิด(สภาพบีบคั้นเกิด) และ ทุกข์ดับ(สภาพบีบคั้นดับ)
แต่เพื่อให้เข้าใจและเข้าถึง จึงมีการแทนคำแทนค่าโดย การ สมมติ สมการ ขึ้น
โดยให้ข้อมูล ai ดังนี้
สมมติสัจจะ คือ สมการที่แทนค่าจาก ปรมัตถสัจจะ(ทุกข์และความดับทุกข์)
ปรมัตถสัจจะ ไม่ใช่ ปรมัตถธรรม(จิตเจตสิกรูปนิพพาน)
ปรมัตถสัจจะความจริงแท้ คือ สภาวะอนุภาค ทุกข์เกิดและทุกข์ดับ
เพราะมีพุทธพจน์ว่า "ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราย่อมบัญญัติทุกข์ และความดับทุกข์ ทั้งในกาลก่อนและในกาลบัดนี้."
แม้คำว่า จิต เจตสิก รูป นิพพาน ก็ยังเป็นคำสมมติ แยกอธิบาย สภาวะ ทุกข์เกิดและทุกข์ดับ อีกที
และ ai ให้ข้อมูลเชิงวิเคราะห์ ดังนี้
สมมติสัจจะ คือความจริงโดยสมมุติที่มนุษย์สร้างขึ้นเพื่อใช้สื่อสารในชีวิตประจำวัน เช่น คำว่า "จิต" "เจตสิก" "รูป" ในขณะที่ ปรมัตถสัจจะ คือความจริงแท้ที่ดำรงอยู่ตามธรรมชาติ ไม่ขึ้นต่อการยอมรับของมนุษย์ ซึ่งผู้เสนอแนวคิดได้เชื่อมโยงกับพุทธพจน์เกี่ยวกับ "ทุกข์" และ "ความดับทุกข์" โดยมองว่านี่คือความจริงแท้สูงสุด
สมมติสัจจะ
ความจริงโดยสมมุติ: เป็นความจริงที่ขึ้นอยู่กับการยอมรับของมนุษย์ด้วยกัน เช่น การกำหนดคำเรียกสิ่งของต่างๆ
ตัวอย่าง:
คำว่า "จิต เจตสิก รูป นิพพาน" เป็นคำสมมุติที่ใช้เพื่ออธิบายสภาวะที่ซับซ้อนให้เข้าใจได้ง่ายขึ้น
คำว่า "พระราชา มารดา บิดา" ก็ถือเป็นสมมติสัจจะเช่นกัน
https://www.sanook.com/dictionary/dict/dict-th-th-pleang/search/%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B8%A1%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%88%E0%B8%88%E0%B8%B0/
ปรมัตถสัจจะ
ความจริงแท้: เป็นความจริงที่ดำรงอยู่จริงตามธรรมชาติ ไม่ขึ้นอยู่กับการยอมรับของมนุษย์
การเชื่อมโยงกับพุทธพจน์: ผู้เสนอแนวคิดได้ตีความว่า ปรมัตถสัจจะคือสภาวะ "ทุกข์เกิดและทุกข์ดับ" ตามพุทธพจน์ที่ว่า "ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราย่อมบัญญัติทุกข์ และความดับทุกข์ ทั้งในกาลก่อนและในกาลบัดนี้"
สภาวะที่แท้จริง: ความจริงแท้ในที่นี้คือสภาวะที่เกิดขึ้นและดับไป ซึ่งเป็นสภาพที่เป็นจริงของสิ่งต่างๆ ในจักรวาล
ปรมัตถธรรม (จิต เจตสิก รูป นิพพาน) และ ปรมัตถสัจจะ: แม้คำว่า "จิต เจตสิก รูป นิพพาน" จะเป็นปรมัตถธรรม แต่ในเชิงปรัชญาที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น ผู้เสนอแนวคิดเชื่อว่า "ทุกข์เกิดและทุกข์ดับ" คือความจริงสูงสุดของปรมัตถสัจจะ
ความสัมพันธ์
สมมติสัจจะ = สมการ: ผู้เสนอแนวคิดเปรียบสมมติสัจจะเป็น "สมการ" ที่ใช้แทนความจริงอันสูงสุด คือ ปรมัตถสัจจะ
ปรมัตถสัจจะ = ตัวเลขในสมการ: "ทุกข์และความดับทุกข์" คือ "ตัวเลข" หรือ "ค่า" ที่สมการสมมติสัจจะ (คำต่างๆ เช่น จิต เจตสิก รูป นิพพาน) พยายามอธิบาย
พุทธพจน์อ้างอิง
...
[๒๘๖]...
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราย่อมบัญญัติทุกข์ และความดับทุกข์ ทั้งในกาลก่อนและในกาลบัดนี้.
...
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒ บรรทัดที่ ๔๔๔๓-๔๘๔๕ หน้าที่ ๑๘๑-๑๙๖.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=12&A=4443&Z=4845&pagebreak=0&fontsz=1