เราควรทำใจยังไงเมื่อจับได้ว่าสามีนอกใจเรา (อีกแล้ว)

ไม่เคยนึกเลยว่ากระทู้ระบายเรื่องโง่งี่เง่าของเราจะได้รับความสนใจ และกำลังใจ รวมถึงการตบเรียกสติได้มากถึงขนาดนี้ เราอ่านทุกๆความเห็น รวมถึงความเห็นย่อย ในทุกๆข้อความนะคะ ใช้เวลาหลังเลิกงานที่เหมือนโดนไซโคลนถล่ม หนักหนาขนาดไหนก็ไม่เท่าความเห็นของหลายๆคนที่มาแบบพายุฟันฟาดแบบจัดเต็ม เราขอขอบพระคุณทุกๆคนที่เป็นห่วงเรานะคะ เราทราบว่าทุกคนเป็นห่วง ปนสมเพช และสงสารว่าทำไมเราโง่จัง เรารู้ว่าเราไม่ได้ใช้ชีวิตแบบฉลาดนักเหมือนใครหลายๆคน เพราะเราเป็นคนที่ยึดติดกับบางสิ่งบางอย่างในการใช้ชีวิตอยู่ตลอดเวลา มีหลายความเห็นที่เข้าใจผิดว่าเราทำแบบนี้เพื่อลูก อ้างว่าอยู่เพื่อลูก

แต่คิดว่าเราบอกชัดเจนนะคะว่าเราทำเพื่อตัวเราเองล้วนๆ ลูกของเรา เรารักเขาเหมือนเดิม และส่งเสียเลี้ยงดูได้แม้ว่าจะเป็น Single Mom เราแค่ไม่พร้อมที่จะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวในตอนนี้ เดี๋ยวนี้เท่านั้นเองค่ะ มันเร็วเกินไปที่เราจะทิ้งระยะเวลา 5 ปีกว่าของชีวิตคู่ เพราะเรื่องที่เขาทำผิดในระยะเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมา มันเจ็บ มันช้ำค่ะ แต่มันยังคงมีความหวังว่าผู้ชายที่เคยดีคนนี้เขายังคงอยู่ในร่างนี้แหละ เขาจะพยายามปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นในทุกๆวัน เพื่อชีวิตคู่ของเรา วันละนิดวันละหน่อยก็ได้ เรายินดีที่จะรอถ้าเขาตั้งมั่นที่จะปรับปรุงเพื่อคำว่าครอบครัวจริงๆ

เมื่อสถานการณ์โควิทจบลง เขาจะกลับไปทำงาน หาเงิน และช่วยจุนเจือครอบครัวเหมือนปกติค่ะ ในโอกาสครั้งที่สองนี้ คือที่สุดสำหรับความอดทนที่เรามีแล้วจริงๆ ถ้ายังมีครั้งที่สาม เราจะกลับมาที่นี่อีก ในกระทู้นี้ เพื่อบอกว่าเราเป็นอิสระจากทุกอย่างที่เราสัญญากับตัวเองเอาไว้แล้วจริงๆ ไม่มีการติดค้างหรือเจ็บปวดอีก ถ้าเขาจะทำลายโอกาสอีกครั้งที่เรายื่นให้เขา เราก็พร้อมยอมรับความล้มเหลวในชีวิตคู่ของเราแล้วจริงๆ ไม่มีข้ออ้างใดๆค่ะ

ขอบคุณทุกๆคนที่ให้ความสนใจ และให้คำแนะนำจากใจนะคะ จะไม่มีใครเป็นหมา นางฟ้า หรือเทวดาในกระทู้นี้นะคะในแบบที่บางความเห็นพูดไว้ ทุกๆคำแนะนำมีค่าสำหรับเราทุกความเห็นค่ะ เหน็บแนมบ้าง เสียดสีบ้าง แต่เราทราบว่าทุกคนหวังดีกับเราจริงๆ สังคมพันทิบ คือสังคมคุณภาพ และเรารักบอร์ดนี้ เพราะน้ำใจจากเพื่อนๆทุกคนนะ

ขอบคุณอีกครั้งนะคะ เราซึ้งน้ำใจทุกๆคนจริงๆค่ะ
================================
ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ เราอ่านทุกความเห็น คิดตามทุกเหตุการณ์ที่แต่ละคนพยายามอธิบายให้เราฟัง เราคิดว่าตลอดมาเราเข้าใจตัวเองดี จนกระทั่งเราอ่านมาถึงคุณค.ห.80 เสียน้ำตาให้ความเห็นนี้ เพราะเราพึ่งเข้าใจตัวเอง ว่าจริงๆแล้ว เราเป็นแบบนี้จริงๆ นี่คือสิ่งที่เราเป็นค่ะ เราอ่อนแออย่างน่าสมเพช ติดอยู่ในภาพจินตนาการของตัวเอง เราไม่รู้จะพูดยังไง หรือเราควรทำอะไรให้ถูกต้องในตอนนี้ อย่าพึ่งด่าเราแรงๆเลยนะคะ เพราะตอนนี้เรื่องมันพึ่งเกิด สมองเรามันยัง process ไม่ทัน เราเป็นผู้หญิงโง่ เราทราบค่ะ แต่เราแค่อยากรู้ว่าครั้งนี้เราจะฉลาดขึ้นได้ไหม ขอเวลาให้ตัวเองหน่อยนะคะ
=============================

ดึกดื่นเที่ยงคืนก็ยังหลับไม่ลงค่ะ ตาค้าง เพราะเมื่อช่วงสี่ทุ่มพึ่งได้รับข้อความมาจากผู้ชายคนนึง บอกว่าให้เราไปบอกสามีเราว่าให้เลิกยุ่งกับเมียเขาได้แล้ว จริงๆคือหยาบกว่านี้นะคะ.....งงค่ะ ในใจคือไม่เชื่อเลย เพราะตอนนี้บรรยากาศในบ้านมันดีมาก ชีวิตคู่เรา ครอบครัวของเรา มันดีจนเราคิดว่าอาจจะดีเกินไปด้วยซ้ำ

ช่วงโควิด ทำให้สามีเราตกงานมาหลายเดือนแล้ว เราเลยอาสาเป็นคนแบกค่าใช้จ่ายทุกอย่างเอง ลงทุนเปลี่ยนงานใหม่ เพื่อขยับรายได้ให้ดีขึ้น ทิ้งงานเดิมที่แสนสบายมาสู่วงจรใหม่ของชีวิตที่มาพร้อมความเครียดและกดดันสุดๆในการทำงาน แต่เราคิดเสมอ ว่าเราทำเพื่อครอบครัว เราไม่เคยนึกถึงเรื่องได้เปรียบ เสียเปรียบ ช้างเท้าหน้าเท้าหลังอะไร มันมีแต่เท่ากันเท่านั้น เราให้เขาเลี้ยงลูกอยู่บ้าน มีแม่กับพี่สาวเราช่วยด้วย ส่วนเราทำงานออฟฟิตเต็มตัวค่ะด้วยรายได้ที่ดีพอสมควร

เพราะเขาเลี้ยงลูก และเรารู้ว่ามันเป็นงานที่หนักมาก เราเข้าใจ เลยพาเขากับลูกไปเที่ยวทุกเดือน ใกล้บ้าง ไกลบ้าง หลังจากโควิทปลดล็อค ตอนนี้จองทริปยาวไปถึงธันวา ทั้งนี้เราเองก็ได้พักผ่อนจากงานที่มีความกดดันสูงเช่นกัน และมันคือความสุข และความหวังเดียวของเราที่จะได้มีเวลากับครอบครัวจริงๆ

จนได้ข้อความลึกลับมาจากผู้ชายที่เป็นสามีของผู้หญิงคนนึง ซึ่งเราพึ่งรู้ว่าเขาคุยกันมาซักพักแล้วกับสามีเรา ทั้งๆที่เขารู้ว่าเราซีเรียสกับเรื่องนี้แค่ไหน แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เคยเห็นค่ากับทุกอย่างที่เราทุ่มเทเลยเพื่อคำว่าครอบครัว เราเคยจับได้ในลักษณะนี้มาหนึ่งครั้ง มีเรื่องราวใหญ่โตจนผู้หญิงคนนั้นไปแต่งงาน เรื่องถึงจบได้ มาครั้งนี้ ผู้หญิงมีสามีแล้ว สามีเขาจับได้ เลยเป็นเรื่องค่ะ......เราเองก็อยากมีเรื่อง กับคนของเรานี่ล่ะ แต่เราเหนื่อยจัง

เราเหนื่อยกับเรื่องงานไม่พอ เรายังต้องมาโดนสามี คนที่เราไว้ใจที่สุดคนนึงมาทำอะไรลับหลังเราแบบนี้ แล้วยังโกหกเสียงแข็ง ไม่ยอมรับ จนกระทั่งต้องเอาหลักฐานมาให้ดู ถึงยอมเปิดปากพูดความจริงทั้งหมด มันทำให้เราหดหู่มาก เราทำงานเยอะก็จริง ทำงานหนักมากก็จริง แต่เราไม่เคยบกพร่องในหน้าที่ของภรรยา หรือหน้าที่ของแม่ เราใช้เวลาทุกนาทีที่ลูกยังไม่หลับเพื่อเล่นกับเขา สอนเขา กอดเขาก่อนให้สามีเราพาเข้านอนทุกวัน ถ้าสามีสะกิด เราก็ไม่เคยปฏิเสธ ถึงจะเหนื่อยแค่ไหนก็ตาม เพราะเขาเองก็เหนื่อยเลี้ยงลูกเหมือนกัน เราไม่มีสิทธิ์ใช้ข้ออ้างว่าเหนื่อยเพื่อไม่ทำหน้าที่ของตัวเอง.......และนี่คือค่าตอบแทนความดี และความอดทน ความทุ่มเททั้งหมดของเรา

เรากลายเป็นควายค่ะ

ถึงตอนนี้เราก็ไม่สามารถให้อภัยสามีได้ รวมถึงไม่ต้องการหย่าจากเขาด้วยเช่นกัน เรารักลูก และสามีก็รักลูกมากๆเช่นกัน เราต้องการมีครอบครัวที่มีสมาชิกครบทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตาค่ะ แต่เราควรก้าวผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ยังไงดีคะ ก้าวผ่านไปแบบละมุนละมอม แบบที่ทำให้เราเจ็บไม่มาก และนอนหลับสบายได้ในทุกๆวันอ่ะค่ะ

มีใครช่วยเราได้บ้างไหมคะ.....