เราเป็นพี่คนโตอยู่มหาลัย เรามีน้อง4คน 2คนโตแล้วส่วนอีก2คนอายุไม่เกิน5ขวบ ก่อนหน้านี้เราก็ใช้ชีวิตไปเรียนปกติ เช้าตื่นเย็นกลับมาทำงานที่อาจารย์สั่ง จนเมื่อเดือน2เดือนมานี้ แม่เราเริ่มอยากทำงานแกเลยออกไปทำงานกับพ่อเลี้ยงเรา (น้องคนเล็ก2คนคือลูกแม่เรากับพ่อเลี้ยง) ก่อนหน้านี้ปกติแม่เราจะเป็นคนดูน้อง2คนเองส่วนพ่อเลี้ยงเราทำงาน แต่พอช่วงที่แม่เราเริ่มไปทำงาน หน้าที่กูน้องกลายมาเป็นของเรา เราก็รักน้องปกติช่วยดูช่วยเลี้ยงได้ เพราะมันตรงกับปิดเทอมพอดี แต่เหนื่อยมากๆเราไม่มีเวลาหรือไปไหนทำอะไรได้เลย เราต้องตื่นมาดูน้องไม่เกิน6โมงเช้าได้กลับจากดูน้องเร็วสุดก็4ทุ่มนิดๆ ช้าสุดก็เที่ยงคืนเกือบตี1 แบบนี้ทุกวัน วันนึงมี24 ชม. ราได้นอนไปแล้ว3-4ชั่วโมง กลางวันทั้งเพลียทั้งมึนเพราะพักผ่อนน้อย  สำหรับเราดูน้องเลี้ยงน้องเราทำได้ แต่ทั้งวันแลบนี้เราไม่มีมีเวลาเป็นของตัวเองเลย เรากูน้องคนเดียวทั้งวันการเลี้ยงเด็กมันเหนื่อยมากๆแถมมไม่ใช่แค่คนเดียว เราพึ่งอายุม่เท่าไหร่เองแต่เราต้องมารับผิดชอบหน้าที่ตรงนี้แบบเต็มๆ เราเคยบอกว่าถ้าเปิดเทอมเราไม่ไหวหรอกต้องตื่นเช้าไปเรียนแล้วต้องกลับมาดูน้องจนค่ำ เราเรียนไม่รู้เรื่องเพราะพักผ่อนน้อย เวลาเคลียงานก็ไม่มี แต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรกับมานอกจากก็ต้องทำเหมือนเดิมทุกวัน พอแย้งหรือบอกอะไรไปแม่ก็ไม่พอใจตลอด เราไม่เข้าใจว่าการเป็นพี่คนโตเกิดมาเพื่อต้องเลี้ยงน้องแทนแม่หรอ เราพึ่งได้เริ่มใช้ชีวิตในรั้วมหาลัยกับเพื่อนไม่กี่ปีเอง ต้องมารับผิดชอบเหมือนเราเป็นคนคลอดน้องของเรามา24ชม. ก่อนหน้านี้เราก็มีปัญหากับแม่บ่อยมากรู้สึกเหมือนไม่ค่อยสำคัญ  เพราะของๆเราที่ยายซื้อให้หามาให้แม่ก็เอาไปหมดพอเราขอคืนก็โมโหใส่ตลอด อย่างมอไซค์ที่ยายเราซื้อให้ให้เราใช้ไปเรียนมหาลัยเรายังไม่เคยได้เอาไปเลยแม่ก็นึดเอาไปใช้พอเราขอคืนก็โดนโมโหใส่  เวลาไปเรียนเราก็อาศัยเพื่อนเอาเกรงใจเพื่อนเหมือนกันแต่ไม่รู้ตะทำไงดี  เราได้ตังไปมหาลัยน้อยเราก็ไม่เคยโวยวายใส่ บางวันเราได้ไปแค่50บาทแต่เราอาศันเงินเห็บตัวเองที่มีจากตายายให้มา เราจะไม่ค่อยบอกแม่ว่าเรามีเงินเก็บเวลาแม่รู้แม่ชอบขอยืมไปหมดทุกบาทแบบจริงๆไม่เหลือไว้ให้เราเลยสักบาท จนตอนนี้ไม่ถึงเดือนก็จะเปิดเทอมแล้วเราต้องเรียนเยอะกว่าเดิมต้องเริ่มทำโปรเจคอีก ไม่รู้จะทำยังไงหรือพึ่งใครเลยต้องคิดมากทุกวันเพราะเหนื่อยกว่าจะได้กลับไปนอนพีกแต่บะคืน เราคิดอยากตายซ้ำแล้วซ้ำเล่าทุกวันเวลาที่ได้กลับห้องเพราะเหนื่อยไม่รู้จะพึ่งใครเราไม่สามารถแบ่งเวลาหรือคุยกับใครได้เลย ยิ่งใกล้เปิดเทอมยิ่งเครียดเหนื่อยสุดๆ ใครว่าเลี้ยงเด็กไม่เหนื่อยต้องลองดูค่ะ เหมือนคนเคยพูดกับเราเลี้ยงเด็กอยู่บ้านจะเหนื่อยอะไรนักหนาไม่ใช่ต้องออกไปทำงานหาตังข้างนอก ตอนนี้นั้นคือทั้งโกรธทั้งเสียใจ ว่าเราไม่มีมีสิทธิเหนื่อยหรออยากใฟ้เขาลองดูสุดๆว่ามันเหนื่อยแค่ไหน