[เขียนบทความนี้ไว้ตั้งแต่ปี 2016 ตอนที่หนังเข้าฉายใน BANGKOK GAY & LESBIAN FILM FESTIVAL 2016 ที่จัดขึ้นโดยนิตยสาร attitude และขอนำกลับมาแชร์อีกครั้ง เนื่องในโอกาสที่ Summertime จะเข้าฉายในโรงภาพยนตร์ Bangkok Screening Room ในระหว่างวันที่ 27 - 28 มิถุนายนนี้ เพื่อฉลอง #PrideMonth]

.
โดยส่วนตัวค่อนข้างอินกับประเด็นการเรียกร้องสิทธิสตรี ใน Summertime (หรือชื่อฝรั่งเศส La belle saison) มาก โดยเฉพาะฉากการปลุกระดมความคิด การโต้เถียงกันในเรื่องอุดมการณ์ ทิศทางการทำงานเชิงรุก และการเหลื่อมซ้อนกันระหว่างสิทธิสตรีเฟมินิสต์และเลสเบี้ยน ซึ่งเป็นเรื่องที่ถูกหยิบยกมาพูดถึงเสมอเมื่อมองย้อนกลับไปในยุค 70 ตามท้องเรื่อง

.
ขณะเดียวกัน ความสัมพันธ์ของ Delphine สาววัยรุ่นบ้านไร่ กับ Carole สาวหัวก้าวหน้าผู้เป็นหนึ่งในแกนนำการเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิสตรี ก็น่าสนใจมาก เราชอบอาการคลั่งรักที่ทั้งคู่มีต่อกัน (โดยเฉพาะการไต่ระดับความรักที่มันเหมือนจะสวนทางกันนิดๆ ซึ่งดูจริงดี) และรายละเอียดระหว่างทาง ที่มีทั้งอุปสรรคจากคนรักเก่าที่คาราคาซัง สภาพสังคม ครอบครัว และปัญหาการยอมรับตัวตนของตนเอง ซึ่งทำให้เรื่องเล่าสาวเลสฯ ที่ถูกเล่าแล้วเล่าอีก และแลดูคล้ายๆ กันไปหมด กลายเป็นเรื่องราวอันงดงามของตัวเอง

.
เสน่ห์ของสองนักแสดงนำล้นจอมาก Cécile De France ในบท Carole ดูน่าหลงใหลและมีพลังทางเพศรุนแรง ส่วน Izïa Higelin ในบท Delphine ก็ดูเป็นเด็กสาวแกร่งที่มีเสน่ห์ในความเป็นธรรมชาติของตัวเองเช่นกัน มีหลายฉากที่น่ารักมาก อย่างฉากแสดงความหลงใหลที่ Delphine มีต่อ Carole ทำให้เราคิดถึงรักแรกของตัวเองขึ้นมาทันที, ฉากเต้นรำหน้าบ้านไร่ที่ใครๆ ก็ต้องยิ้มตาม, ฉากหลบซ่อนมาร่วมรักกันยามดึกในบ้านไร่ ฯลฯ และก็มีอีกหลายฉากที่สั่นสะเทือนรุนแรง เมื่อความรักมันเดินต่อไปไม่ได้ ทั้งๆ ที่ต่างฝ่ายต่างรักกันปานจะขาดใจ ใครที่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ คงเข้าใจอาการใจสลายและเจ็บปวดรุนแรงนี้ได้ ถึงการใส่บทสรุปเข้ามาแบบมอบความหวังกลับมาอีกครั้งมันจะดูสูตรและเล่นง่ายไปหน่อย แต่มันก็น่าพอใจมิใช่หรือ

อ่านบทความอื่นๆ ได้ที่ เพจ ชีวิตผมก็เหมือนหนัง