ขออนุญาตใช้ชื่อนี้จากหนังฝรั่งเรื่อง เดอะ ครูซิเบิ้ล
เพราะชอบมากๆๆ แต่เรื่องนี้คนละแนวกันคับ
**ลงครั้งแรกในกลุ่มเรื่องเล่า เขย่าขวัญ " ในเฟซบุค
รีโพส.
"ขออาฆาตถึงชาติหน้า"
คลินิกนั้น ติดป้ายประกาศว่า คลินิกรับฝากและผดุงครรภ์ หากแต่คนทั่วทั้งจังหวัดรู้กันถ้วนทั่วว่า จริงๆแล้ว "ผดุง" หรือ "ผเด็จ" กันแน่
"คุณดาลัด เชิญที่ห้องตรวจค่ะ"
หญิงสาววัยยี่สิบห้าที่นั่งรออยู่กับสามีวัยใกล้สามสิบ ท่าทีกระสับกระส่ายลุกขึ้นอย่างอิดออด ใบหน้างามนั้นซีดเผือด แต่คนข้างๆนั้นเผือดยิ่งกว่า
"อายุครรภ์ 8 สัปดาห์แล้วนะคับ ถ้าคุณตัดสินใจ หมอจะนัดหมายให้ไปทำอีกที่นึง หมอจะตามไปอีกภายในครึ่งชั่วโมง" หมอสูตินรีแพทย์ประจำรพ.ของจังหวัด แต่รายได้หลักมาจากคลินิก"พิเศษ"เอ่ยปากราวเป็นเรื่องธรรมดาสามัญของดินฟ้าอากาศ
วูบหนึ่งหญิงสาวอยากรู้ขึ้นมาทันทีว่า แกพูดประโยคนี้มากี่ครั้ง เป็นร้อย หรือพัน หรืออาจจะหมื่น
แต่ที่ทำได้คือการยอมรับ
" ค่ะ " หญิงสาวเอ่ยเบาๆไม่เต็มเสียง
เพื่อนชายของหล่อนส่ายหน้าและถอนหายใจ นึกถึงประโยชน์ของถุงยางอนามัยขึ้นมาทันที แต่ก็สายไปแล้ว
.................................................
"แน่ใจหรือว่าจะทำอย่างนี้ พี่บอกแล้วนี่ อีกสองเดือนเราก็จะแต่งงานกัน 7 เดือนต่อมาก็คลอด เป็นเรื่องปกติ ไม่มีใครเขามานั่งนับเดือนกันหรอก เราไม่ใช่ดารา"
" ฉันเป็นคนมีพ่อ มีแม่ มีหน้ามีตาในหมู่บ้าน ภาพฉันสวยหรูดูดี จะให้ใครมาระแคะระคายเรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด โง่และอ่อนแออย่างคุณก็อยู่เฉยๆ ฉันจัดการเอง !"
หญิงสาวที่สวย และแต่งตัวดีเป๊ะ เอ่ยเสียงเฉียบขาด และนั่นทำให้อีกฝ่ายพูดไม่ออก
หนึ่งชั่วโมงต่อมา ที่สถานพยาบาลกลางเมือง ฉากหน้าคือสถานพยาบาล หากเบื้องหลังมีไว้ทำอย่างเดียวคือตรงข้ามกับรับไว้รักษา หมอหนุ่มทำหน้าที่ของตนเสร็จแล้วและบอกให้ผู้ช่วย ยกถังขยะที่มีถุงรองรับสีแดง และมีซากฟีตัสเล็กๆในนั้นให้คนเป็น "แม่" ดู
ด้วยใบหน้าซีดเผือดจากการเสียเลือดและเสียลูก หล่อนยกนิ้วชี้ข้างซ้ายที่ถนัดจิ้มไปที่หน้าผากซากเล็กๆเกรอะเลือดนั่น
"หัวแข็งนักนะ จะไปไหนก็ไป"
ยาสตรีหลายยี่ห้อนั่นเองที่เอาไม่อยู่ จนต้องได้พึ่งหมอแผนปัจจุบันคนนี้!!!
...........................................................................
อาการอักเสบและไข้ขึ้นถึง 7 วันทำให้นางนอนซม ซีดเซียว และเหี่ยวแห้งราวป่วยมาแล้วค้างปี ส่วนผัวตัวแสบนั้น หลังจากส่งนางมาบ้านพ่อแม่ก็หายหน้าไปเลย
นี่หรือความรับผิดชอบของแก ไอ้งั่ง ฉันสาบานกับรกของฉันเลยว่าจะไม่มีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นอีก แกจะต้องชดใช้ด้วยชีวิตเน่าๆของแก ไอ้พ่อห่วย เรื่องนี้ฉันทำคนเดียวไม่ได้นะโว้ย!!!
.................................................
พิธีมงคลสมรสจัดขึ้นตามธรรมเนียมเล็กๆในเวลาต่อมา เรียบง่าย ไม่ยืดเยื้อ บ่าวสาวที่ยืนบนเวทีนั้นสวยหล่อ สง่างามสมกับเป็นเจ้าของงาน
ช่างภาพมืออาชีพจากที่ทำงานของฝ่ายชาย จ้างมาโดยไม่ได้ตกลงราคาจึงทำหน้าที่อย่างแกนๆ ในขณะที่ฝ่ายวีดีโอที่จ้างมาโดยฝ่ายหญิง กลับทำหน้าที่อย่างสมบูรณ์แบบ
..................
ทันทีที่เห็นภาพที่ล้างอัดแล้ว - ดาลัด - ชื่อที่แจ้งในคลินิก - ก็แทบช้อคตาตั้ง ทุกภาพที่อยู่บนเวที เดิน หรือนั่งในทุกแห่ง มีภาพรางๆของเด็กวัยหัดเดินแทรกอยู่ด้านหลังทุกภาพ บางภาพแลดูเศร้า หากบางภาพยักคิ้วหลิ่วตา แถมเกาะชายกระโปรงสีชมพูของหล่อน บางภาพเหมือนหันก้นกระดกกระดนโด่ใส่คนดูเสียด้วยซ้ำ แลดูแล้วคงเป็นเด็กผู้ชาย นางจึงฮึ่มฮั่มตั้งชื่อว่า "ไอ้เดี๋ยวเดียว แกแสบนักนะ" อุปาทานจึงทำให้ได้ยินเสียงหัวเราะกรีดแหลมเล็ก
ภาพนั้นเลือนรางก็จริงแต่กลับชัดเต็มสองใจ สองผัวเมียบาปตัวสั่นงันงก เก็บภาพไว้กับตัวไม่เคยให้ใครดูเลย
......................................................
"ดูดวงไหมคะ คุณผู้หญิง คุณผู้ชาย แวะทางนี้หน่อยคร่า เอ๊ะ..ดูสีหน้าแล้วคุณกำลังมีเคราะห์นะค้า...มีเด็กน้อยเดินตามมาด้วย เชิญทางนี้หน่อยคร่า ฉันดูให้คุณฟรีๆ ไม่แม่นไม่คิดเงิน"
สตรีวัยเลยเกษียณไปไม่มากนัก ปากแดง โพกผ้าที่ศีรษะสีตุ่นๆ ร้องเรียกหล่อน บริเวณนั้นเป็นใต้ถุนโรงหนัง มีโต๊ะของพ่อหมอแม่หมอราวห้าหกคนเรียงกันคนละมุมๆ ติดป้ายตรวจดวงชะตาราคาถูก เสียงร้องดังกล่าวก่อให้เกิดสายตาคำถามและเสียงหัวเราะคิกคัก
บัดนี้ -ดาลัด - กำลังตั้งครรภ์แก่ ทอดกายอุ้ยอ้ายเยื้องกายลงนั่งเก้าอี้ทันที สองเท้าก็บวมเป่งเหลือเกิน
ทันทีที่ดูลายมือ บวกวัน เดือน ปีเกิด แม่หมอก็ทายออกมาเป็นฉากๆ
"หนูท้องที่สองแล้วใช่ไหมคะ ท้องแรกหนูเคยทำแท้งมาใช่ไหม ระวังเขาจะเอาคืนนะ วิญญาณอาฆาตมากเลยล่ะ หนูควรแก้อาถรรพณ์ "
เธอตกตะลึงพรึงเพริด ใจหนึ่งคิดว่านางคงพูดสุ่มๆ ค่าที่สมัยนี้มีคนทำแท้งกันเกลื่อนเมืองนางคงพูดดักคอ แต่ความจริงแท้ในใจทำให้ประหวั่นหวาดหวิวๆชอบกล
แล้วก็ต้องตกหลุมแม่หมอดูไปเกือบสองพันบาทเพื่อลอยเคราะห์
แต่หัวใจเธอเต้นแรงเป็นหลายเท่าก่อนจะเป็นลมล้มชักลงตรงนั้น !!!
..............................................................
หลังจากปวดท้องมาตั้งแต่ห้าโมงเย็น ในที่สุด ตีสองครึ่ง ดาลัดก็คลอดบุตรเพศหญิงหน้าตาจิ้มลิ้มสมบูรณ์ครบ น้ำหนักต่ำกว่าเกณฑ์ไปหลายขีด แลดูคล้ายลูกหนูตัวแดงๆ แต่การเสียเลือดอย่างมากมายและพบว่านางมีภาวะอีแคล้มเชียร์ (ครรภ์เป็นพิษ)โดยกะทันหัน ทำให้หมอยื้อชีวิตไม่อยู่ !!
สามีของดาลัด ยืนนิ่งงันหน้าห้องคลอด สองมืออุ้มทารกน้อยวัย 2 ชั่วโมงไว้แนบอก สองตาแลดูไปทางประตูหน้าห้องอย่างไร้จุดหมาย บัดดล ประตูก็เปิดแอ้ดดดดโดยอัตโนมัติ เงาร่างบางๆสองสายปรากฎชั่วแว่บหนึ่ง ร่างสตรีนั้นคุ้นตานักในชุดขาว ซ้ายมือเป็นเด็กชายวัยหัดเดินเกาะกุมมือมารดาแน่น ร่างเล็กจ้อยหันกลับมาส่งยิ้มเย็นไปถึงขั้วกระดูกให้ผู้เป็นพ่อ ก่อนจะลับหายไปกับหมอกมัวทิ้งไว้แต่ความเงียบงันและเย็นเยือกราวห้องนั้นอุณหภูมิติดลบ.
Pongchotiwong
18/06/2563
*สงวนลิขสิทธิ์ ห้ามแชร์โดยไม่ได้รับอนุญาต*
เรื่องสั้น ขวัญผวา " ขออาฆาตถึงชาติหน้า"
เพราะชอบมากๆๆ แต่เรื่องนี้คนละแนวกันคับ
**ลงครั้งแรกในกลุ่มเรื่องเล่า เขย่าขวัญ " ในเฟซบุค
รีโพส.
"ขออาฆาตถึงชาติหน้า"
คลินิกนั้น ติดป้ายประกาศว่า คลินิกรับฝากและผดุงครรภ์ หากแต่คนทั่วทั้งจังหวัดรู้กันถ้วนทั่วว่า จริงๆแล้ว "ผดุง" หรือ "ผเด็จ" กันแน่
"คุณดาลัด เชิญที่ห้องตรวจค่ะ"
หญิงสาววัยยี่สิบห้าที่นั่งรออยู่กับสามีวัยใกล้สามสิบ ท่าทีกระสับกระส่ายลุกขึ้นอย่างอิดออด ใบหน้างามนั้นซีดเผือด แต่คนข้างๆนั้นเผือดยิ่งกว่า
"อายุครรภ์ 8 สัปดาห์แล้วนะคับ ถ้าคุณตัดสินใจ หมอจะนัดหมายให้ไปทำอีกที่นึง หมอจะตามไปอีกภายในครึ่งชั่วโมง" หมอสูตินรีแพทย์ประจำรพ.ของจังหวัด แต่รายได้หลักมาจากคลินิก"พิเศษ"เอ่ยปากราวเป็นเรื่องธรรมดาสามัญของดินฟ้าอากาศ
วูบหนึ่งหญิงสาวอยากรู้ขึ้นมาทันทีว่า แกพูดประโยคนี้มากี่ครั้ง เป็นร้อย หรือพัน หรืออาจจะหมื่น
แต่ที่ทำได้คือการยอมรับ
" ค่ะ " หญิงสาวเอ่ยเบาๆไม่เต็มเสียง
เพื่อนชายของหล่อนส่ายหน้าและถอนหายใจ นึกถึงประโยชน์ของถุงยางอนามัยขึ้นมาทันที แต่ก็สายไปแล้ว
.................................................
"แน่ใจหรือว่าจะทำอย่างนี้ พี่บอกแล้วนี่ อีกสองเดือนเราก็จะแต่งงานกัน 7 เดือนต่อมาก็คลอด เป็นเรื่องปกติ ไม่มีใครเขามานั่งนับเดือนกันหรอก เราไม่ใช่ดารา"
" ฉันเป็นคนมีพ่อ มีแม่ มีหน้ามีตาในหมู่บ้าน ภาพฉันสวยหรูดูดี จะให้ใครมาระแคะระคายเรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด โง่และอ่อนแออย่างคุณก็อยู่เฉยๆ ฉันจัดการเอง !"
หญิงสาวที่สวย และแต่งตัวดีเป๊ะ เอ่ยเสียงเฉียบขาด และนั่นทำให้อีกฝ่ายพูดไม่ออก
หนึ่งชั่วโมงต่อมา ที่สถานพยาบาลกลางเมือง ฉากหน้าคือสถานพยาบาล หากเบื้องหลังมีไว้ทำอย่างเดียวคือตรงข้ามกับรับไว้รักษา หมอหนุ่มทำหน้าที่ของตนเสร็จแล้วและบอกให้ผู้ช่วย ยกถังขยะที่มีถุงรองรับสีแดง และมีซากฟีตัสเล็กๆในนั้นให้คนเป็น "แม่" ดู
ด้วยใบหน้าซีดเผือดจากการเสียเลือดและเสียลูก หล่อนยกนิ้วชี้ข้างซ้ายที่ถนัดจิ้มไปที่หน้าผากซากเล็กๆเกรอะเลือดนั่น
"หัวแข็งนักนะ จะไปไหนก็ไป"
ยาสตรีหลายยี่ห้อนั่นเองที่เอาไม่อยู่ จนต้องได้พึ่งหมอแผนปัจจุบันคนนี้!!!
...........................................................................
อาการอักเสบและไข้ขึ้นถึง 7 วันทำให้นางนอนซม ซีดเซียว และเหี่ยวแห้งราวป่วยมาแล้วค้างปี ส่วนผัวตัวแสบนั้น หลังจากส่งนางมาบ้านพ่อแม่ก็หายหน้าไปเลย
นี่หรือความรับผิดชอบของแก ไอ้งั่ง ฉันสาบานกับรกของฉันเลยว่าจะไม่มีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นอีก แกจะต้องชดใช้ด้วยชีวิตเน่าๆของแก ไอ้พ่อห่วย เรื่องนี้ฉันทำคนเดียวไม่ได้นะโว้ย!!!
.................................................
พิธีมงคลสมรสจัดขึ้นตามธรรมเนียมเล็กๆในเวลาต่อมา เรียบง่าย ไม่ยืดเยื้อ บ่าวสาวที่ยืนบนเวทีนั้นสวยหล่อ สง่างามสมกับเป็นเจ้าของงาน
ช่างภาพมืออาชีพจากที่ทำงานของฝ่ายชาย จ้างมาโดยไม่ได้ตกลงราคาจึงทำหน้าที่อย่างแกนๆ ในขณะที่ฝ่ายวีดีโอที่จ้างมาโดยฝ่ายหญิง กลับทำหน้าที่อย่างสมบูรณ์แบบ
..................
ทันทีที่เห็นภาพที่ล้างอัดแล้ว - ดาลัด - ชื่อที่แจ้งในคลินิก - ก็แทบช้อคตาตั้ง ทุกภาพที่อยู่บนเวที เดิน หรือนั่งในทุกแห่ง มีภาพรางๆของเด็กวัยหัดเดินแทรกอยู่ด้านหลังทุกภาพ บางภาพแลดูเศร้า หากบางภาพยักคิ้วหลิ่วตา แถมเกาะชายกระโปรงสีชมพูของหล่อน บางภาพเหมือนหันก้นกระดกกระดนโด่ใส่คนดูเสียด้วยซ้ำ แลดูแล้วคงเป็นเด็กผู้ชาย นางจึงฮึ่มฮั่มตั้งชื่อว่า "ไอ้เดี๋ยวเดียว แกแสบนักนะ" อุปาทานจึงทำให้ได้ยินเสียงหัวเราะกรีดแหลมเล็ก
ภาพนั้นเลือนรางก็จริงแต่กลับชัดเต็มสองใจ สองผัวเมียบาปตัวสั่นงันงก เก็บภาพไว้กับตัวไม่เคยให้ใครดูเลย
......................................................
"ดูดวงไหมคะ คุณผู้หญิง คุณผู้ชาย แวะทางนี้หน่อยคร่า เอ๊ะ..ดูสีหน้าแล้วคุณกำลังมีเคราะห์นะค้า...มีเด็กน้อยเดินตามมาด้วย เชิญทางนี้หน่อยคร่า ฉันดูให้คุณฟรีๆ ไม่แม่นไม่คิดเงิน"
สตรีวัยเลยเกษียณไปไม่มากนัก ปากแดง โพกผ้าที่ศีรษะสีตุ่นๆ ร้องเรียกหล่อน บริเวณนั้นเป็นใต้ถุนโรงหนัง มีโต๊ะของพ่อหมอแม่หมอราวห้าหกคนเรียงกันคนละมุมๆ ติดป้ายตรวจดวงชะตาราคาถูก เสียงร้องดังกล่าวก่อให้เกิดสายตาคำถามและเสียงหัวเราะคิกคัก
บัดนี้ -ดาลัด - กำลังตั้งครรภ์แก่ ทอดกายอุ้ยอ้ายเยื้องกายลงนั่งเก้าอี้ทันที สองเท้าก็บวมเป่งเหลือเกิน
ทันทีที่ดูลายมือ บวกวัน เดือน ปีเกิด แม่หมอก็ทายออกมาเป็นฉากๆ
"หนูท้องที่สองแล้วใช่ไหมคะ ท้องแรกหนูเคยทำแท้งมาใช่ไหม ระวังเขาจะเอาคืนนะ วิญญาณอาฆาตมากเลยล่ะ หนูควรแก้อาถรรพณ์ "
เธอตกตะลึงพรึงเพริด ใจหนึ่งคิดว่านางคงพูดสุ่มๆ ค่าที่สมัยนี้มีคนทำแท้งกันเกลื่อนเมืองนางคงพูดดักคอ แต่ความจริงแท้ในใจทำให้ประหวั่นหวาดหวิวๆชอบกล
แล้วก็ต้องตกหลุมแม่หมอดูไปเกือบสองพันบาทเพื่อลอยเคราะห์
แต่หัวใจเธอเต้นแรงเป็นหลายเท่าก่อนจะเป็นลมล้มชักลงตรงนั้น !!!
..............................................................
หลังจากปวดท้องมาตั้งแต่ห้าโมงเย็น ในที่สุด ตีสองครึ่ง ดาลัดก็คลอดบุตรเพศหญิงหน้าตาจิ้มลิ้มสมบูรณ์ครบ น้ำหนักต่ำกว่าเกณฑ์ไปหลายขีด แลดูคล้ายลูกหนูตัวแดงๆ แต่การเสียเลือดอย่างมากมายและพบว่านางมีภาวะอีแคล้มเชียร์ (ครรภ์เป็นพิษ)โดยกะทันหัน ทำให้หมอยื้อชีวิตไม่อยู่ !!
สามีของดาลัด ยืนนิ่งงันหน้าห้องคลอด สองมืออุ้มทารกน้อยวัย 2 ชั่วโมงไว้แนบอก สองตาแลดูไปทางประตูหน้าห้องอย่างไร้จุดหมาย บัดดล ประตูก็เปิดแอ้ดดดดโดยอัตโนมัติ เงาร่างบางๆสองสายปรากฎชั่วแว่บหนึ่ง ร่างสตรีนั้นคุ้นตานักในชุดขาว ซ้ายมือเป็นเด็กชายวัยหัดเดินเกาะกุมมือมารดาแน่น ร่างเล็กจ้อยหันกลับมาส่งยิ้มเย็นไปถึงขั้วกระดูกให้ผู้เป็นพ่อ ก่อนจะลับหายไปกับหมอกมัวทิ้งไว้แต่ความเงียบงันและเย็นเยือกราวห้องนั้นอุณหภูมิติดลบ.
Pongchotiwong
18/06/2563
*สงวนลิขสิทธิ์ ห้ามแชร์โดยไม่ได้รับอนุญาต*