ผมเลิกกับแฟนได้สองเดือน แฟนเขาเป็นคนบอกเลิกผม เพราะว่านิสัยอะไรหลายๆอย่างที่ผมไม่สามารถจะทำเพื่อเขาได้ หรือเอาจริงๆคือผมไม่ทำให้เขาเอง มันเลยทำให้เขาตัดสินใจเลิกกับผม โดยที่เราทั้งสองคนก็ยังรักกันอยู่ แต่ตอนนั้นผมกลับรู้สึกว่า ช่างเขาเดี๋ยวเขาต้องการผมก็กลับมาหาผมเอง ผมคิดแค่นั้น เรากลับมาคุยกันหลายรอบ แต่ก็จบด้วยการที่ผมทำมันพังทุกครั้ง ครั้งนี้ผมเลยหายไป ถ้าเขาไม่ทักมา ผมก็ไม่ทักไป ปกติผมจะเป็นคนทักไปชวนคุย ไปง้อเขาตลอดครับ ผมเอาเวลานั้นมาอยู่กับเกมส์ อยู่กับเพื่อน เพื่อนผมก็คอยปลอบผมว่าไม่เป็นไร ค่อยหาใหม่ผู้หญิงมีเยอะแยะอะไรประมาณนี้ แล้วก็มาถึงเมื่อไม่นานมานี้..
แฟนผมเกิดอุบัตเหตุ รถชนอาการโคม่า ผมเพิ่งมารู้ก็เพื่อนสนิทผมที่เป็นเพื่อนกับแฟนผมโทรมาบอก มันบอกว่า แม่ของแฟนผมบอกว่าหมอให้ทำใจ
ผมไม่เชื่อก็เลยลองเช็คโทรศัพท์ดู ว่ามีใครพูดถึงอะไรบ้าง ปรากฏว่ามันเป็นเรื่องจริง
ผมรู้สึกหูอื้อไปหมด ได้แต่ถามตัวเองว่ามันเป็นเรื่องจริงไหม ตอนนั้นผมไม่มีแรงเลย จนเพื่อนผมต้องเป็นคนพาผมไปโรงพยาบาล พอไปถึงหน้าห้อง icu ก็มีคนเยอะแยะรออยู่หน้าห้อง บ้างก็เป็นเพื่อนแฟนผม ญาติพี่น้องเขา ผมเดินเข้าไปหาแม่แฟนผม แม่ก็ร้องไห้แล้วก็จับไหล่ผม แม่ให้ผมเข้าไปดูแฟนที่นอนอยู่ ใจผมวูบไปหมด แฟนผมที่นอนมีสายเต็มไปหมด เครื่องช่วยหายใจ ผมรู้สึกเจ็บที่อกมาก หายใจไม่ออก แม่ก็เล่าให้ฟังว่า เมื่อคืนแฟนผมไปกินเลี้ยงงานวันเกิดรุ่นพี่ แต่เพื่อนที่พาไปเมามาก แฟนผมเลยต้องขับรถไปส่งเพื่อนแล้วพารถเพื่อนกลับมาบ้าน แต่ประเด็นมันอยู่ที่ แฟนผมปกติเป็นคนขับรถไม่เก่ง ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เขาเพิ่งกำลังฝึก แล้วได้ใบขับขี่มาใหม่ๆ ปกติที่บ้านเขา หรือผมจะไม่ให้แฟนผมขับรถเลย แต่เขาก็ขับไปส่งเพื่อน ระหว่างที่ขับกลับบ้านก็มีรถยนขับสวนเลนมาเร็ว แฟนผมก็หักหลบแล้วไปชนเสาอย่างแรง ตอนประมาณเที่ยงคืนทำให้สมองบวม ขากับแขนหัก อาการโคม่ามาก ตอนนั้นผมเสียใจปนโมโหมากๆ ผมถามแม่ว่าทำไมแฟนผมถึงไม่โทรให้ใครไปรับหรือช่วย แม่ก็ร้องไห้แล้วยื่นโทรศัพท์แฟนผมที่พี่กู้ภัยเก็บได้ มาให้ผม ผมที่รู้รหัสโทรศัพท์ก็เลยเปิดดู โทรศัพท์ไอโฟนหน้าจอแตกเยอะมาก แต่ก็พอเปิดดูได้ แล้วสิ่งที่ผมเห็นก็คือ
แฟนผมเขาโทรหาผม 10 สายเมื่อตอน 23:36 ซึ่งตอนนั้นผมนอนอยู่ เป็นไปไม่ได้ที่ผมจะไม่ได้ยิน ผมเลยเอาโทรศัพท์ผมมาเปิดดู ปรากฏว่ามันไม่ได้มีขึ้นว่ามีคนโทรเข้ามา ผมมองไปที่เพื่อนข้างๆผม ที่มันอยู่กับผมที่หอ มันก้มหน้าทำหน้าเหมือนจะร้อง แล้วผมก็ถามมันว่า ทำอะไร ทีนี้มันก็ร้องไห้ออกมาผมก็รู้เลยว่ามันทำอะไร ตอนนั้นผมโมโหมากเสียใจมากด้วย ผมก็ตะคอกใส่มันว่าทำ
อะไร แล้วผมก็ต่อยมันตอนนั้นสติหลุดมากๆ พ่อของแฟนผมก็เข้ามาแยก บอกว่าถ้าทำเสียงดังก็ออกไปเลย ผมเลยหยุดแล้วนั่งเงียบๆโดยที่มีแม่แฟนผมปลอบอยู่ข้างๆ
เพื่อนผมมันเห็นแฟนผมโทรมา มันไม่อยากให้ผมจมปรักมันก็เลยปิดเสียงโทรศัพท์ แล้วลบเบอร์กับปิดกั้นสายโทร
หลังจากวันนั้นผมก็มาเฝ้าเขาทุกวันไม่เคยขาด คอยพูดกับเขาทั้งๆที่เขาหลับอยู่ มาเฝ้าเขาแทนพ่อกับแม่ แต่ไม่กี่วันแฟนผมก็เสียชีวิตเพราะหัวใจวาย ผมแบบใจสลายมาก ผมเอาแต่ร้องไห้แล้วก็ขอโทษแม่กับพ่อ พ่อเขาก็ดูเหมือนจะโกดผมมากๆ เพราะถ้าผมรับสายตอนนั้น ลูกเขาก็คงไม่ตาย ผมก็คิดแบบนั้น ผมรู้สึกแย่มากๆ ผมรู้สึกเหมือนเป็นคนทำให้แฟนต้องตาย
ผมรู้สึกค้างคาใจ มีอะไรอยากจะทำ อยากจะพูดไปเยอะมากๆ แต่ผมได้แต่พูดกับร่างที่รับรู้อะไรไม่ได้อีกแล้ว
เจ็บที่สุดคือผมมารู้ว่า เขารอให้ผมง้อเขามาโดนตลอด เขาเพ้อถึงผมทุกวัน แม่บอกว่าเขาร้องไห้ทุกคืน ซึ่งมันต่างจากผม ผมเอาแต่เล่นเกมส์มีความสุข เที่ยวกับเพื่อน พยายามจะหาอะไรใหม่ๆ โดยที่ไม่รู้ว่าอีกคนกำลังเสียใจแค่ไหนที่เราต้องเลิกกัน ผมรู้สึกผิดมากๆ มากจนไม่อยากอยู่บนโลกนี้แล้ว มันเป็นเพราะไม่อยากเสียฟอร์มของผม มันทำให้ผมเสียทุกๆอย่าง
เหมือนผมเป็นคนฆ่าเขา ฆ่าเขาทั้งใจ หลังจากที่ผมเสียเขาไป ผมก็ได้มานั่งคิดเรื่องราวต่างๆ ว่ามันทำไมเขาถึงเลิกกับผม และทำไมเขาถึงอยากให้ผมเป็นคนที่ดีขึ้น ผมเข้าใจแล้วว่าเขารักผมมากขนาดไหน เขาเป็นคนสวยมาก นิสัยดีมาก ถึงจะไม่อ่อนหวาน ไม่ขี้อ้อนเหมือนผู้หญิงคนอื่น แต่เขาดูแลผมทุกอย่าง ตามใจผม แต่เวลาที่เขาต้องการผม ผมกลับไม่เคยอยู่กับเขาเลยซักครั้ง เวลาที่เขาเกิดผมก็มักจะปล่อยให้เขาหายเอง ตอนนั้นผมมองแค่ว่ามันก็แค่เรื่องแค่นี้ ผมไม่เคยเข้าใจจริงๆว่าเขารู้สึกยังไง จนกระทั่งวันที่ผมเสียเขาไปตลอดชีวิต
ถึงเเรื่องมันผ่านมานานมากแล้ว แต่ทุกวันนี้มันยังคงค้างคาอยู่ในใจ ไม่มีวันไหนที่ผมจะลืมมันเลยจริงๆ ผมตัดสินใจว่าจะไม่มีใครอีกที่ผมมาเล่า เพราะว่าอยากให้ให้ทุกคนรู้ว่าการสูญเสียที่เจ็บที่สุดคือสูญเสียเขาไปทั้งกายและใจ ถ้าหากมีอะไรอยากจะพูดหรืออยากจะทำก็ทำเถอะครับ ก่อนมันจะสายไปเหมือนผม การที่มีเขาอยู่มันดีที่สุดแล้วครับ อย่าให้คำว่าเรื่องแค่นี้มาพรากทุกสิ่งไปจากคุณเลย
ขอบคุณที่อ่านความรู้สึกของผมนะครับ 🙏🏻
ผมเป็นคนทำให้แฟนผมต้องตายครับ
แฟนผมเกิดอุบัตเหตุ รถชนอาการโคม่า ผมเพิ่งมารู้ก็เพื่อนสนิทผมที่เป็นเพื่อนกับแฟนผมโทรมาบอก มันบอกว่า แม่ของแฟนผมบอกว่าหมอให้ทำใจ
ผมไม่เชื่อก็เลยลองเช็คโทรศัพท์ดู ว่ามีใครพูดถึงอะไรบ้าง ปรากฏว่ามันเป็นเรื่องจริง
ผมรู้สึกหูอื้อไปหมด ได้แต่ถามตัวเองว่ามันเป็นเรื่องจริงไหม ตอนนั้นผมไม่มีแรงเลย จนเพื่อนผมต้องเป็นคนพาผมไปโรงพยาบาล พอไปถึงหน้าห้อง icu ก็มีคนเยอะแยะรออยู่หน้าห้อง บ้างก็เป็นเพื่อนแฟนผม ญาติพี่น้องเขา ผมเดินเข้าไปหาแม่แฟนผม แม่ก็ร้องไห้แล้วก็จับไหล่ผม แม่ให้ผมเข้าไปดูแฟนที่นอนอยู่ ใจผมวูบไปหมด แฟนผมที่นอนมีสายเต็มไปหมด เครื่องช่วยหายใจ ผมรู้สึกเจ็บที่อกมาก หายใจไม่ออก แม่ก็เล่าให้ฟังว่า เมื่อคืนแฟนผมไปกินเลี้ยงงานวันเกิดรุ่นพี่ แต่เพื่อนที่พาไปเมามาก แฟนผมเลยต้องขับรถไปส่งเพื่อนแล้วพารถเพื่อนกลับมาบ้าน แต่ประเด็นมันอยู่ที่ แฟนผมปกติเป็นคนขับรถไม่เก่ง ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เขาเพิ่งกำลังฝึก แล้วได้ใบขับขี่มาใหม่ๆ ปกติที่บ้านเขา หรือผมจะไม่ให้แฟนผมขับรถเลย แต่เขาก็ขับไปส่งเพื่อน ระหว่างที่ขับกลับบ้านก็มีรถยนขับสวนเลนมาเร็ว แฟนผมก็หักหลบแล้วไปชนเสาอย่างแรง ตอนประมาณเที่ยงคืนทำให้สมองบวม ขากับแขนหัก อาการโคม่ามาก ตอนนั้นผมเสียใจปนโมโหมากๆ ผมถามแม่ว่าทำไมแฟนผมถึงไม่โทรให้ใครไปรับหรือช่วย แม่ก็ร้องไห้แล้วยื่นโทรศัพท์แฟนผมที่พี่กู้ภัยเก็บได้ มาให้ผม ผมที่รู้รหัสโทรศัพท์ก็เลยเปิดดู โทรศัพท์ไอโฟนหน้าจอแตกเยอะมาก แต่ก็พอเปิดดูได้ แล้วสิ่งที่ผมเห็นก็คือ
แฟนผมเขาโทรหาผม 10 สายเมื่อตอน 23:36 ซึ่งตอนนั้นผมนอนอยู่ เป็นไปไม่ได้ที่ผมจะไม่ได้ยิน ผมเลยเอาโทรศัพท์ผมมาเปิดดู ปรากฏว่ามันไม่ได้มีขึ้นว่ามีคนโทรเข้ามา ผมมองไปที่เพื่อนข้างๆผม ที่มันอยู่กับผมที่หอ มันก้มหน้าทำหน้าเหมือนจะร้อง แล้วผมก็ถามมันว่า ทำอะไร ทีนี้มันก็ร้องไห้ออกมาผมก็รู้เลยว่ามันทำอะไร ตอนนั้นผมโมโหมากเสียใจมากด้วย ผมก็ตะคอกใส่มันว่าทำ
เพื่อนผมมันเห็นแฟนผมโทรมา มันไม่อยากให้ผมจมปรักมันก็เลยปิดเสียงโทรศัพท์ แล้วลบเบอร์กับปิดกั้นสายโทร
หลังจากวันนั้นผมก็มาเฝ้าเขาทุกวันไม่เคยขาด คอยพูดกับเขาทั้งๆที่เขาหลับอยู่ มาเฝ้าเขาแทนพ่อกับแม่ แต่ไม่กี่วันแฟนผมก็เสียชีวิตเพราะหัวใจวาย ผมแบบใจสลายมาก ผมเอาแต่ร้องไห้แล้วก็ขอโทษแม่กับพ่อ พ่อเขาก็ดูเหมือนจะโกดผมมากๆ เพราะถ้าผมรับสายตอนนั้น ลูกเขาก็คงไม่ตาย ผมก็คิดแบบนั้น ผมรู้สึกแย่มากๆ ผมรู้สึกเหมือนเป็นคนทำให้แฟนต้องตาย
ผมรู้สึกค้างคาใจ มีอะไรอยากจะทำ อยากจะพูดไปเยอะมากๆ แต่ผมได้แต่พูดกับร่างที่รับรู้อะไรไม่ได้อีกแล้ว
เจ็บที่สุดคือผมมารู้ว่า เขารอให้ผมง้อเขามาโดนตลอด เขาเพ้อถึงผมทุกวัน แม่บอกว่าเขาร้องไห้ทุกคืน ซึ่งมันต่างจากผม ผมเอาแต่เล่นเกมส์มีความสุข เที่ยวกับเพื่อน พยายามจะหาอะไรใหม่ๆ โดยที่ไม่รู้ว่าอีกคนกำลังเสียใจแค่ไหนที่เราต้องเลิกกัน ผมรู้สึกผิดมากๆ มากจนไม่อยากอยู่บนโลกนี้แล้ว มันเป็นเพราะไม่อยากเสียฟอร์มของผม มันทำให้ผมเสียทุกๆอย่าง
เหมือนผมเป็นคนฆ่าเขา ฆ่าเขาทั้งใจ หลังจากที่ผมเสียเขาไป ผมก็ได้มานั่งคิดเรื่องราวต่างๆ ว่ามันทำไมเขาถึงเลิกกับผม และทำไมเขาถึงอยากให้ผมเป็นคนที่ดีขึ้น ผมเข้าใจแล้วว่าเขารักผมมากขนาดไหน เขาเป็นคนสวยมาก นิสัยดีมาก ถึงจะไม่อ่อนหวาน ไม่ขี้อ้อนเหมือนผู้หญิงคนอื่น แต่เขาดูแลผมทุกอย่าง ตามใจผม แต่เวลาที่เขาต้องการผม ผมกลับไม่เคยอยู่กับเขาเลยซักครั้ง เวลาที่เขาเกิดผมก็มักจะปล่อยให้เขาหายเอง ตอนนั้นผมมองแค่ว่ามันก็แค่เรื่องแค่นี้ ผมไม่เคยเข้าใจจริงๆว่าเขารู้สึกยังไง จนกระทั่งวันที่ผมเสียเขาไปตลอดชีวิต
ถึงเเรื่องมันผ่านมานานมากแล้ว แต่ทุกวันนี้มันยังคงค้างคาอยู่ในใจ ไม่มีวันไหนที่ผมจะลืมมันเลยจริงๆ ผมตัดสินใจว่าจะไม่มีใครอีกที่ผมมาเล่า เพราะว่าอยากให้ให้ทุกคนรู้ว่าการสูญเสียที่เจ็บที่สุดคือสูญเสียเขาไปทั้งกายและใจ ถ้าหากมีอะไรอยากจะพูดหรืออยากจะทำก็ทำเถอะครับ ก่อนมันจะสายไปเหมือนผม การที่มีเขาอยู่มันดีที่สุดแล้วครับ อย่าให้คำว่าเรื่องแค่นี้มาพรากทุกสิ่งไปจากคุณเลย
ขอบคุณที่อ่านความรู้สึกของผมนะครับ 🙏🏻