ทำไมถึงรู้สึกว่าแม่รักเราไม่เท่าน้อง

ตั้งแต่เด็กจนโตคิดว่าแม่รักน้องมากกว่าเสมอ พยายามเข้าใจว่าเราเป็นพี่เราต้องเสียสละให้น้องนะ แต่บางทีมันก็เกินไปซะจนว่าแอบคิดว่าแม่ไม่รักเราเท่าน้องรึป่าว เช่นเราขออะไรแม่ก็จะผลัดไปก่อนแต่พอน้องขอสิ่งๆเดียวกับเราแม่กลับให้เลยไม่ต้องผลัด เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนกระทั่งโตมาแม่เริ่มย้ายบ้านมาอยู่บ้านใหม่แล้วจะมีห้องเล็กและห้องที่ใหญ่กว่า เราก็เลยขอห้องใหญ่เพราะของเราเยอะแต่ก็ไม่พูดอะไร แต่พอน้องขออยู่ห้องใหญ่แม่กลับให้เลย เราพยายามไม่คิดในแง่ลบนะ พยายามคิดดีๆตลอดแต่มันจะมีแว๊บนึงขึ้นมาตลอด ควรทำไงดีคะหรือต้องพยายามคิดแง่บวกไปเรื่อยๆ