จริงๆ เราก็เคยอ่านเกี่ยวกับการแชร์ความรักดีๆ มามันก็โอเค อ่านแล้วมีความสุขตาม ><
แต่อยู่ดีๆ เราก็นั่งคิดไปคิดมาแล้วเราก็คิดว่า ทุกครั้งที่คนเรามีความรัก เราจะโตขึ้นไปพร้อมๆกับมัน
โดยการโตขึ้นนั้นอาจเป็นเพราะบทเรียนหรือประสบการณ์ที่ไม่ค่อยดี อาจจะด้วยตัวเรา หรือตัวเขา หรือคนอื่น อาจจะด้วยตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจ
อย่างเราเองเคยผ่านความรักมาหลายครั้ง เรารู้สึกว่าทุกๆครั้งมันทิ้งก้อนความทรงจำทั้งดีและไม่ดีเอาไว้ (แต่เราจะนึกถึงเรื่องดีๆก่อนเสมอ)
ส่วนก้อนความทรงจำที่ไม่ดี เราจะนึกถึงและทบทวนมันดูเสมอว่ามันเป็นยังไง ทำไมตอนนั้นทำแบบนั้น แล้วตอนนี้คิดกับมันอย่างไร
เรามักชอบคิด วิเคราะห์ หรือแยกแยะความทรงจำที่ไม่ดี จนถอดออกมาเป็นบทเรียนสอนใจตัวเอง บางครั้งก็เอาไปสอนคนอื่นบ้าง แฮะๆๆ ^^
บทเรียนอย่างเช่น เราเคยชอบรุ่นน้องคนหนึ่ง เราพยายามคุยกับเขาทุกวัน คุยไปเรื่อยๆ พยายามหวังดีกับเขา คอยเตือน คอยบอกโน่นนี่นั่น
จนวันหนึ่งเราบอกรักเขาไป แต่เขาบอกว่าอยากให้เป็นพี่น้อง โห แบบว่าตอนนั้นนี่เซจนล้มเลย คือเสียใจมากๆ ก็แอบคิดว่าทำโน่นนี่นนั่นไป
ไม่มีค่าอะไรดีเลยเหรอ จนเลิกคุยกับน้องเขา อันเฟรนด์ ลบการติดต่อ แต่พอผ่านเหตุการณ์แบบนั้นมา พอมาลองนึกดู เรากลับคิดว่าเรางี่เง่า
อีกอย่างเราบอกว่าเราทำโน่นนี่นั่น แต่เอาเข้าจริงๆ มันกลับไม่ได้มากมายอย่างที่เราคิดเลย มันเห็นเป็นรูปธรรมน้อยๆมาก
การคุย การเตือน การสอน การบอกอะไรเขา เอาเข้าจริงๆ มันไม่ได้เยอะเลย หลังจากนั้นพอมีความรักใหม่เราก็จะบอกตัวเองอยู่เสมอๆว่า
คุณจะทำให้คนอีกคนรู้ว่าคุณรักเขามาแค่ไหน มันต้องวัดว่าคุณลงมือกระทำอะไรยังไง ไม่ใช่วัดที่คำพูดที่บอกไปว่า เออรักนะ บลาๆๆๆ
หรือว่าประสบการณ์ความรักครั้งปัจจุบัน ซึ่งก็ยังเหมือนจะไม่ผ่านไปซักเท่าไหร่ ยังติดๆคาๆ (น่าจะเป็นที่เราฝ่ายเดียว)
ความรักครั้งนี้ก็สอนอะไรเยอะแยะมากมาย แบบเราพยายามทำอะไรเพื่อเขาในรูปแบบของการกระทำมากก็จริง
แต่สิ่งหนึ่งที่เราไม่รู้ตัวเลยว่าเราทำมากเกินไป คือ เข้าไปอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวในชีวิตเขามากเกินไป แล้วเกิดอะไรขึ้นล่ะ เขาก็ต้องอึดอัดแน่นอน
จนมันมีเหตุการณ์บางเหตุการณ์ที่สะท้อนมาละว่าเราเยอะเกินไป อันนั้นก็รู้สึกเฟล แต่ก็สอนตัวเราเองเหมือนกันว่า
คนเราทุกคนต่างๆต้องการพื้นที่ส่วนตัว การเข้าไปวุ่นวายในพื้นที่ส่วนตัวของเขา อาจทำให้เขามีความรู้สึกต่อเราในด้านที่ไม่ดีก็เป็นไปได้
อีกอย่างหนึ่งที่เราได้จากการเสียใจหนักๆเรื่องความรักก็คือ คนเราอ่ะ ต่อให้เราเจอเรื่องเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม เราควรจะมองมันในแง่ดีบ้าง
เราคิดซะว่า เมื่อเราเจอความทุกข์ที่มันหนักๆ แบบเจอเลเวล 8 เลเวล 9 พอหลังจากนั้นเรามาเจอความทุกข์ซักเลเวล 5 เลเวล 6
เราก็จะรับมือมันได้ง่ายยิ่งขึ้น เราจะเข้มแข็งมากขึ้น เพราะมีภูมิคุ้มกันให้ชีวิต แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเราก็เข้าใจหลายๆคนนะที่เจอเรื่องไม่ดีตลอด
บางทีมันก็อาจจะทำให้หัวใจเราเย็นชาลงไปได้ เราก็เคยเป็นพักนึง แต่เราพยายามมองโลกในแง่ดี ดึงแง่ดีของสิ่งที่เจอออกมาให้ได้
และพร้อมให้อภัยต่อทั้งตัวเราเองและตัวคนอื่น มันก็ทำให้เรื่องราวที่เคยร้อนลุ่ม ดีขึ้นมาได้บ้าง อันนี้เราคิดว่ามันไม่ใช่การโลกสวยนะ 555
เพราะเวลาเจอเรื่องแย่ๆก็มองไปตามความเป็นจริง แต่ในทุกความเป็นจริงมันต้องมีสิ่งดีๆสะท้อนให้เห็นได้บ้าง
ตอนนี้ก็คิดว่าเวลาผิดหวังอะไรไป ไม่เป็นไร นั่นคือการได้ลองเรียนรู้ชีวิต ได้ลองถูก ลองผิด ได้ลองพลาด ได้ลองพลั้ง
แล้วเก็บเกี่ยวบทเรียนนั้น มาเป็นพลังกับความรักครั้งใหม่ ที่ตัวเราเองจะเริ่มต้นให้มันดีกว่าเดิม
เราเลยอยากให้เพื่อนๆทุกคนที่ดวงใจยังมีรัก เคยมีรัก หรือกำลังจะมีรัก มาแชร์ประสบการณ์ต่างๆจะเบาๆหรือร้ายแรง หรืออะไรก็ได้
คิดซะว่าเป็นการทบทวนตัวเองไปในตัว เป็นอุทาหรณ์สอนใจ หรือเป็นการให้ข้อคิดดีๆแก่คนอื่น
ขอบคุณที่อ่านนะครับ
เรามาแชร์ประสบการณ์ความรักที่ไม่สมหวัง หรือไม่ดี แต่ให้บทเรียนสอนตัวเรากันเอาไหม?
แต่อยู่ดีๆ เราก็นั่งคิดไปคิดมาแล้วเราก็คิดว่า ทุกครั้งที่คนเรามีความรัก เราจะโตขึ้นไปพร้อมๆกับมัน
โดยการโตขึ้นนั้นอาจเป็นเพราะบทเรียนหรือประสบการณ์ที่ไม่ค่อยดี อาจจะด้วยตัวเรา หรือตัวเขา หรือคนอื่น อาจจะด้วยตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจ
อย่างเราเองเคยผ่านความรักมาหลายครั้ง เรารู้สึกว่าทุกๆครั้งมันทิ้งก้อนความทรงจำทั้งดีและไม่ดีเอาไว้ (แต่เราจะนึกถึงเรื่องดีๆก่อนเสมอ)
ส่วนก้อนความทรงจำที่ไม่ดี เราจะนึกถึงและทบทวนมันดูเสมอว่ามันเป็นยังไง ทำไมตอนนั้นทำแบบนั้น แล้วตอนนี้คิดกับมันอย่างไร
เรามักชอบคิด วิเคราะห์ หรือแยกแยะความทรงจำที่ไม่ดี จนถอดออกมาเป็นบทเรียนสอนใจตัวเอง บางครั้งก็เอาไปสอนคนอื่นบ้าง แฮะๆๆ ^^
บทเรียนอย่างเช่น เราเคยชอบรุ่นน้องคนหนึ่ง เราพยายามคุยกับเขาทุกวัน คุยไปเรื่อยๆ พยายามหวังดีกับเขา คอยเตือน คอยบอกโน่นนี่นั่น
จนวันหนึ่งเราบอกรักเขาไป แต่เขาบอกว่าอยากให้เป็นพี่น้อง โห แบบว่าตอนนั้นนี่เซจนล้มเลย คือเสียใจมากๆ ก็แอบคิดว่าทำโน่นนี่นนั่นไป
ไม่มีค่าอะไรดีเลยเหรอ จนเลิกคุยกับน้องเขา อันเฟรนด์ ลบการติดต่อ แต่พอผ่านเหตุการณ์แบบนั้นมา พอมาลองนึกดู เรากลับคิดว่าเรางี่เง่า
อีกอย่างเราบอกว่าเราทำโน่นนี่นั่น แต่เอาเข้าจริงๆ มันกลับไม่ได้มากมายอย่างที่เราคิดเลย มันเห็นเป็นรูปธรรมน้อยๆมาก
การคุย การเตือน การสอน การบอกอะไรเขา เอาเข้าจริงๆ มันไม่ได้เยอะเลย หลังจากนั้นพอมีความรักใหม่เราก็จะบอกตัวเองอยู่เสมอๆว่า
คุณจะทำให้คนอีกคนรู้ว่าคุณรักเขามาแค่ไหน มันต้องวัดว่าคุณลงมือกระทำอะไรยังไง ไม่ใช่วัดที่คำพูดที่บอกไปว่า เออรักนะ บลาๆๆๆ
หรือว่าประสบการณ์ความรักครั้งปัจจุบัน ซึ่งก็ยังเหมือนจะไม่ผ่านไปซักเท่าไหร่ ยังติดๆคาๆ (น่าจะเป็นที่เราฝ่ายเดียว)
ความรักครั้งนี้ก็สอนอะไรเยอะแยะมากมาย แบบเราพยายามทำอะไรเพื่อเขาในรูปแบบของการกระทำมากก็จริง
แต่สิ่งหนึ่งที่เราไม่รู้ตัวเลยว่าเราทำมากเกินไป คือ เข้าไปอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวในชีวิตเขามากเกินไป แล้วเกิดอะไรขึ้นล่ะ เขาก็ต้องอึดอัดแน่นอน
จนมันมีเหตุการณ์บางเหตุการณ์ที่สะท้อนมาละว่าเราเยอะเกินไป อันนั้นก็รู้สึกเฟล แต่ก็สอนตัวเราเองเหมือนกันว่า
คนเราทุกคนต่างๆต้องการพื้นที่ส่วนตัว การเข้าไปวุ่นวายในพื้นที่ส่วนตัวของเขา อาจทำให้เขามีความรู้สึกต่อเราในด้านที่ไม่ดีก็เป็นไปได้
อีกอย่างหนึ่งที่เราได้จากการเสียใจหนักๆเรื่องความรักก็คือ คนเราอ่ะ ต่อให้เราเจอเรื่องเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม เราควรจะมองมันในแง่ดีบ้าง
เราคิดซะว่า เมื่อเราเจอความทุกข์ที่มันหนักๆ แบบเจอเลเวล 8 เลเวล 9 พอหลังจากนั้นเรามาเจอความทุกข์ซักเลเวล 5 เลเวล 6
เราก็จะรับมือมันได้ง่ายยิ่งขึ้น เราจะเข้มแข็งมากขึ้น เพราะมีภูมิคุ้มกันให้ชีวิต แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเราก็เข้าใจหลายๆคนนะที่เจอเรื่องไม่ดีตลอด
บางทีมันก็อาจจะทำให้หัวใจเราเย็นชาลงไปได้ เราก็เคยเป็นพักนึง แต่เราพยายามมองโลกในแง่ดี ดึงแง่ดีของสิ่งที่เจอออกมาให้ได้
และพร้อมให้อภัยต่อทั้งตัวเราเองและตัวคนอื่น มันก็ทำให้เรื่องราวที่เคยร้อนลุ่ม ดีขึ้นมาได้บ้าง อันนี้เราคิดว่ามันไม่ใช่การโลกสวยนะ 555
เพราะเวลาเจอเรื่องแย่ๆก็มองไปตามความเป็นจริง แต่ในทุกความเป็นจริงมันต้องมีสิ่งดีๆสะท้อนให้เห็นได้บ้าง
ตอนนี้ก็คิดว่าเวลาผิดหวังอะไรไป ไม่เป็นไร นั่นคือการได้ลองเรียนรู้ชีวิต ได้ลองถูก ลองผิด ได้ลองพลาด ได้ลองพลั้ง
แล้วเก็บเกี่ยวบทเรียนนั้น มาเป็นพลังกับความรักครั้งใหม่ ที่ตัวเราเองจะเริ่มต้นให้มันดีกว่าเดิม
เราเลยอยากให้เพื่อนๆทุกคนที่ดวงใจยังมีรัก เคยมีรัก หรือกำลังจะมีรัก มาแชร์ประสบการณ์ต่างๆจะเบาๆหรือร้ายแรง หรืออะไรก็ได้
คิดซะว่าเป็นการทบทวนตัวเองไปในตัว เป็นอุทาหรณ์สอนใจ หรือเป็นการให้ข้อคิดดีๆแก่คนอื่น
ขอบคุณที่อ่านนะครับ