หนูอายุ 15 นะคะ คือรู้สึกว่าตัวเองร้องไห้บ่อยมากขึ้นช่วงนี้จะมีปัญหาเรื่องครอบครัว (ยาวนิดนึงนะคะมา
ระบายด้วย)
จะเล่าให้ฟังตั้งแต่ตอนเด็กๆก่อนนะคะ ตอนเด็กๆหนูก็เห็นพ่อแม่ทะเลาะกันบางทีก็มีลงไม้ลงมือบ้าง แบบพ่อไปนั่งกินเหล้ากับเพื่อนที่ทำงานมา กลับมาบ้านก็จะมาทะเลาะกับแม่มีวันนึงหนูเห็นพ่อบีบคอแม่เลยอ่ะ ต่อหน้าต่อตา (ตอนนั้นน่าจะอนุบาล) ละก็มีแบบนี้มาประปราย ตอนเด็กก็ไม่คิดอะไรมากคุยกับพ่อกับแม่เหมือนเดิม พออยู่หนูประถมก็มีเถียงกันแต่ไม่ได้ทำร้ายร่างกายแล้ว ตอนนี้ก็แบบเริ่มคิดนู้นนี่นั้นได้เริ่มรู้เรื่องแล้ว มันทำให้หนูกับพี่เริ่มอคติกับพ่อนิดหน่อย ไม่ค่อยคุยกันบ่อยเหมือนเมื่อก่อน คุยกันน้อยมากๆ เวลามีเรื่องอะไร หนู,แม่,พี่ก็จะมาพูดอารมณ์นินทาพ่อหน่อยๆค่ะ ยิ่งพอหนูขึ้นม.ต้น หนูมีความคิดแวบนึงว่า ทำไมพ่อแม่เพื่อนเค้าดูรักกัน ดูครอบครัวสุขสันต์ พ่อแม่ลูกพูดคุยกันทุกเรื่อง แต่หนูก็ไม่ได้อะไรมากก็ชินแล้วพอรับได้ จนมาม.3 เวลาเห็นเพื่อนร้องไห้หนูคิดว่าหนูต้องเข้มแข็ง จะไม่ร้องไห้ง่ายๆ แต่มีวันนึงพ่อก็พูดระบายมา (ตอนนั้นอยู่ในรถกับลุง,ป้า,พี่ชาย) พ่อก็พูดเรื่องแม่ว่าอย่างงั้นอย่างงี้ ตัวเองน้อยใจ บางทีก็อยากตายอะไรแบบนี้ค่ะ ป้าก็พยายามห้ามพ่ออย่าพูดต่อหน้าลูก (เมื่อก่อนที่เคยอคติกับพ่อก็เริ่มเข้าใจมากขึ้น แต่มันยิ่งทำให้หนูรู้สึกแย่มากกว่าเดิมอีก เพราะโทษใครไม่ได้ไม่มีคนผิด ต่างคนต่างมีเหตุผล) เรื่องนี้แหละค่ะทำหนูกลับบ้านมาไม่คุยกับใครนั่งร้องไห้คนเดียว ไม่ได้ร้องไห้จะเป็นจะตายฟูมฟายนะคะ ร้องไห้แบบน้ำตาไหลออกมาเองสะอึกสะอื้นนิดนึง พอคิดถึงเรื่องนี้ก็รู้สึกอยากร้องไห้ แค่นั่งคิดเฉยๆอ่ะ (ซึ่งหนูไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ถ้าร้องก็แบบร้องเสร็จแล้วก็จบแค่นั้น แต่เรื่องมันเหมือนแค่คิดก็รู้สึกแย่แล้วอ่ะ)
ตอนนี้คือแบบว่าแค่โดนแม่ดุเรื่องเล็กๆน้อยๆก็รู้สึกแย่อยากร้องไห้อ่ะ ทั้งที่เมื่อก่อนก็ตีตลกมึนๆกวนๆประสาทไป แต่ตอนนี้คืออะไรที่เกี่ยวกับครอบครัวพ่อแม่ลูกจะซึมๆนิ่งๆจะร้องไห้ ไม่ชอบแบบนี้เลยมันเหมือนคนอ่อนแอ
หนูจะทำยังไงดีให้ตัวเองเข้มแข็งกว่านี้ ไม่อยากร้องไห้เล็กๆน้อยๆ กลัวมีเรื่องกระทบจิตใจแล้วมันจะร้องไห้ออกมา ไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าคนอื่น กลัวเค้าว่าเราอ่อนแอ
*ปล.ปกติหนูเป็นคนร่าเริงนะ อยู่รร.ก็ปกติหรือดื้อเลย ค่อนไปทางเกเรด้วยซ้ำ555 แต่จะขึ้นม.ปลายละคิดว่าจะตั้งใจเรียนเดียวพ่อแม่เสียใจหนักว่าเดิม
*ปล.ถ้าผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยค่ะกระทู้แรก*
รู้สึกว่าตัวเองร้องไห้ง่ายขึ้นทำไงดีคะ
ระบายด้วย)
จะเล่าให้ฟังตั้งแต่ตอนเด็กๆก่อนนะคะ ตอนเด็กๆหนูก็เห็นพ่อแม่ทะเลาะกันบางทีก็มีลงไม้ลงมือบ้าง แบบพ่อไปนั่งกินเหล้ากับเพื่อนที่ทำงานมา กลับมาบ้านก็จะมาทะเลาะกับแม่มีวันนึงหนูเห็นพ่อบีบคอแม่เลยอ่ะ ต่อหน้าต่อตา (ตอนนั้นน่าจะอนุบาล) ละก็มีแบบนี้มาประปราย ตอนเด็กก็ไม่คิดอะไรมากคุยกับพ่อกับแม่เหมือนเดิม พออยู่หนูประถมก็มีเถียงกันแต่ไม่ได้ทำร้ายร่างกายแล้ว ตอนนี้ก็แบบเริ่มคิดนู้นนี่นั้นได้เริ่มรู้เรื่องแล้ว มันทำให้หนูกับพี่เริ่มอคติกับพ่อนิดหน่อย ไม่ค่อยคุยกันบ่อยเหมือนเมื่อก่อน คุยกันน้อยมากๆ เวลามีเรื่องอะไร หนู,แม่,พี่ก็จะมาพูดอารมณ์นินทาพ่อหน่อยๆค่ะ ยิ่งพอหนูขึ้นม.ต้น หนูมีความคิดแวบนึงว่า ทำไมพ่อแม่เพื่อนเค้าดูรักกัน ดูครอบครัวสุขสันต์ พ่อแม่ลูกพูดคุยกันทุกเรื่อง แต่หนูก็ไม่ได้อะไรมากก็ชินแล้วพอรับได้ จนมาม.3 เวลาเห็นเพื่อนร้องไห้หนูคิดว่าหนูต้องเข้มแข็ง จะไม่ร้องไห้ง่ายๆ แต่มีวันนึงพ่อก็พูดระบายมา (ตอนนั้นอยู่ในรถกับลุง,ป้า,พี่ชาย) พ่อก็พูดเรื่องแม่ว่าอย่างงั้นอย่างงี้ ตัวเองน้อยใจ บางทีก็อยากตายอะไรแบบนี้ค่ะ ป้าก็พยายามห้ามพ่ออย่าพูดต่อหน้าลูก (เมื่อก่อนที่เคยอคติกับพ่อก็เริ่มเข้าใจมากขึ้น แต่มันยิ่งทำให้หนูรู้สึกแย่มากกว่าเดิมอีก เพราะโทษใครไม่ได้ไม่มีคนผิด ต่างคนต่างมีเหตุผล) เรื่องนี้แหละค่ะทำหนูกลับบ้านมาไม่คุยกับใครนั่งร้องไห้คนเดียว ไม่ได้ร้องไห้จะเป็นจะตายฟูมฟายนะคะ ร้องไห้แบบน้ำตาไหลออกมาเองสะอึกสะอื้นนิดนึง พอคิดถึงเรื่องนี้ก็รู้สึกอยากร้องไห้ แค่นั่งคิดเฉยๆอ่ะ (ซึ่งหนูไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ถ้าร้องก็แบบร้องเสร็จแล้วก็จบแค่นั้น แต่เรื่องมันเหมือนแค่คิดก็รู้สึกแย่แล้วอ่ะ)
ตอนนี้คือแบบว่าแค่โดนแม่ดุเรื่องเล็กๆน้อยๆก็รู้สึกแย่อยากร้องไห้อ่ะ ทั้งที่เมื่อก่อนก็ตีตลกมึนๆกวนๆประสาทไป แต่ตอนนี้คืออะไรที่เกี่ยวกับครอบครัวพ่อแม่ลูกจะซึมๆนิ่งๆจะร้องไห้ ไม่ชอบแบบนี้เลยมันเหมือนคนอ่อนแอ
หนูจะทำยังไงดีให้ตัวเองเข้มแข็งกว่านี้ ไม่อยากร้องไห้เล็กๆน้อยๆ กลัวมีเรื่องกระทบจิตใจแล้วมันจะร้องไห้ออกมา ไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าคนอื่น กลัวเค้าว่าเราอ่อนแอ
*ปล.ปกติหนูเป็นคนร่าเริงนะ อยู่รร.ก็ปกติหรือดื้อเลย ค่อนไปทางเกเรด้วยซ้ำ555 แต่จะขึ้นม.ปลายละคิดว่าจะตั้งใจเรียนเดียวพ่อแม่เสียใจหนักว่าเดิม
*ปล.ถ้าผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยค่ะกระทู้แรก*